Σεμπαστιάνο ντελ Πιόμπο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 4 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
μ μ. επιμέλεια |
||
Γραμμή 9:
==Έργα σε ρωμανική τεχνοτροπία==
Την περίοδο 1511 - 1512 ο ντελ Πιόμπο μετέβη στη [[Ρώμη]], όπου είχε κληθεί από τον ευκατάστατο τραπεζίτη και έμπορο της [[Σιένα]] Αγκοστίνο Κίτζι (Agostino Chigi) για να διακοσμήσει το οικοδόμημα που σήμερα αποκαλείται "βίλα Φαρνεζίνα".<ref name=brit/> Εκεί βοήθησε αρχικά τον [[Μπαλντασσάρε Περούτσι]] (Baldassarre Peruzzi) σε απεικονίσεις μυθολογικών θεμάτων στους φεγγίτες (lunettes) της αίθουσας της "Γαλάτεια του Ραφαήλ"
[[File:Sebastiano del Piombo, The Raising of Lazarus.jpg|thumb|300px|Η Ανάσταση του Λαζάρου
Σύμφωνα με τον [[Τζόρτζιο Βαζάρι|Βαζάρι]], ο [[Μιχαήλ Άγγελος|Μικελάντζελο]] είδε την εργασία του Σεμπαστιάνο, την ενέκρινε και ανάμεσα στους δύο καλλιτέχνες άρχισε να αναπτύσσεται φιλία. Η φήμη του Σεμπαστιάνο ως προς τη χρήση των χρωμάτων είχε ήδη αρχίσει να μεγαλώνει και ο Μικελάντζελο, τον οποίο επίσης είχε εντυπωσιάσει η χρήση των χρωμάτων από τον νεαρό Σεμπαστιάνο, αποφάσισε να τον βοηθήσει και στη σχεδίαση. Του έδωσε τέσσερα σχέδια και του ζήτησε να τους προσθέσει χρώματα. Στις δημιουργίες αυτές ο Σεμπαστιάνο κατάφερε να συνδυάσει τη θέρμη των χρωμάτων της Βενετικής Σχολής με την ανατομική καθαρότητα και τη σχεδόν "γλυπτική" σχεδίαση που έχουν τα σχέδια του Μικελάντζελο<ref name=brit/>
Γραμμή 30:
Το 1523 ο Τζούλιο των Μεδίκων αναγορεύτηκε Πάπας με το όνομα [[Πάπας Κλήμης Ζ΄|Κλήμης Ζ΄]]. Το αξίωμα του σφραγιδοφύλακα των επίσημων επιστολών του αποστολικού συμβουλίου έμεινε κενή. Υποψήφιοι για την κατάληψη αυτού του αξιώματος εμφανίστηκαν δύο ζωγράφοι: ο Σεμπαστιάνο Λουτσιάνι, ο οποίος ήταν σχετικά φτωχός, και ο [[Τζοβάννι ντα Ούντινε]]. Ο Σεμπαστιάνο τελικά έλαβε το αξίωμα το 1531 με τον όρο να δίνει, από τις απολαβές του, 300 σκούδα ετησίως στον Τζοβάννι. Για τον λόγο αυτό έγινε καλόγερος, παρά το ότι είχε σύζυγο και δύο παιδιά. Από αυτό το αξίωμα, της φύλαξης των μολύβδινων σφραγίδων, ο Σεμπαστιάνο Λουτσιάνι μετονομάστηκε σε "ντελ Πιόμπο" (piombo = μόλυβδος στα ιταλικά).<ref name=brit/> Όπως προαναφέρθηκε, ο Σεμπαστιάνο ήταν ήδη αργός στην υλοποίηση των πινάκων του. Με την ανάληψη του αξιώματος, το οποίο απαιτούσε να συνοδεύει τον Πάπα σε όλα του τα ταξίδια, έγινε ακόμη πιο αργός, σχεδόν νωχελικός, σε αξιοσημείωτο βαθμό{{sfn|Rossetti|1911}} και, σύμφωνα με τον Βαζάρι, ζωγράφιζε κυρίως πορτρέτα.
Ένας από τους λίγους πίνακες που ζωγράφισε, εκτός των πορτρέτων, αφού ανέλαβε το αξίωμα ήταν ο "Χριστός αίρων τον Σταυρό" για το Πατριαρχείο της [[Ακουιληία
[[File:Andrea Doria.jpg|thumb|Πορτρέτο του Αντρέα Ντόρια, 1520]]
Προς το τέλος της ζωής του ο Σεμπαστιάνο είχε μια σοβαρή διαφωνία με τον Μικελάντζελο, σχετικά με τον εκπληκτικό πίνακα του τελευταίου "Η Τελική Κρίση". Ο Σεμπαστιάνο υπέδειξε στον Πάπα να επιμείνει ώστε ο πίνακας να γίνει με ελαιοχρώματα. Ο Μικελάντζελο, εξ αρχής αποφασισμένος να εκτελέσει το έργο αποκλειστικά ως τοιχογραφία, απάντησε λίγο αδέξια στην Αγιότητά του ότι το ελαιόχρωμα ταίριαζε μόνον σε γυναίκες και σε οκνηρούς όπως ο αδελφός Σεμπαστιάνο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι σχέσεις των δύο καλλιτεχνών να ψυχρανθούν, σχεδόν μέχρι τον θάνατο του ντελ Πιόμπο. Το γεγονός αυτό συνέβη το 1547. Ο Σεμπαστιάνο είχε δώσει οδηγίες ώστε η ταφή του στον ναό της [[Σάντα Μαρία ντελ Πόπολο]] να γίνει χωρίς τελετή με πολλούς ιερείς, αδελφούς του και φώτα και ότι όλα τα χρήματα που θα εξοικονομούνταν έτσι να μοιραστούν στους φτωχούς. Απεβίωσε στη Ρώμη το ίδιο έτος (1547).
==Μαθητές==
Πολυάριθμοι μαθητές ζητούσαν να εκπαιδευτούν από τον Σεμπαστιάνο ντελ Πιόμπο, αλλά λόγω των παρελκυστικών συνηθειών του και της μαλθακότητάς του, ελάχιστοι υιοθέτησαν το στυλ του, με εξαίρεση τον [[Τομμάζο Λαουρέτι]] (Tommaso Laureti). Ο Σεμπαστιάνο, που είχε γνώση της ανεπάρκειάς του στη σφαίρα των επινοήσεων, έγινε ιδιαίτερα διάσημος ως δημιουργός πορτρέτων: Η ομοιότητα του πραγματικού
==Επιλεγμένη εργογραφία==
| |||