Ολυμπία Μοράτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στη [[Φερράρα]] της Ιταλίας και ήταν κόρη του [[Αναγεννησιακός ουμανισμός|ανθρωπιστή]] [[Φούλβιο Πελεγκρίνο Μοράτο]] και κάποιας Λουκρητίας (πιθανότατα της [[Λουκρητία Γκότζι|Λουκρητίας Γκότζι]]<ref name=":1">{{Cite web|url=https://www.monstrousregimentofwomen.com/2018_10_26_archive.html|title=The Monstrous Regiment of Women|last=Jansen|first=Sharon L.|accessdate=2019-02-07}}</ref><ref name=":2">{{Cite book|title=Olympia Fulvia Morata: The complete writings of an Italian heretic|first=Olympia Fulvia|last=Morata|publisher=University of Chicago Press|isbn=0226536688|year=2003|location=Chicago, Ill.|page=|url=https://www.worldcat.org/oclc/59358237|id=59358237}}</ref>). Από νωρίς η Ολυμπία Μοράτα έλαβε εξαιρετική ανθρωπιστική μόρφωση από τον πατέρα της.<ref name=":1" />

 

 

Εκεί ο Φούλβιο Μοράτο τέθηκε υπό την προστασία της δούκισσας της Φερράρα, [[Ρενέ της Γαλλίας]], κόρη του βασιλιά [[Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΒ΄]], που είχε γαλουχηθεί υπό την επιρροή της διάσημης θείας της [[Μαργαρίτα της Ναβάρρας|Μαργαρίτας της Ναβάρρας]] η οποία ήταν γνωστή για τις προοδευτικέες και ανθρωπιστικές τις πεποιθήσεις όπως και για την υποστήριξη των [[Ουγενότοι|Ουγενότων]].<ref name=":1" /> Η δούκισσα Ρενέ είχε μετατρέψει το παλάτι των [[Οίκος των Έστε|Έστε]] σε ένα άτυπο καταφύγιο των μεταρρυθμιστικών ιδεών και φιλοξενούσε συχνά αντικομφορμιστές λόγιους όπως ο [[Ιωάννης Καλβίνος|Καλβίνος]] (που κατέφυγε στο παλάτι της μετά την δίωξή του από τη γαλλία το 1536), ο ποιητής Κλεμέντ Μαρκό αλλά και η ποιήτρια [[Βιττόρια Κολόνα]], που με το έργο της είχε κινήσει τις υποψίες της Εκκλησίας και βρισκόταν υπό έρευνα<ref name=":1" /><ref name=":3">{{Cite web|url=https://www.brooklynmuseum.org/eascfa/dinner_party/heritage_floor/olympia_morata|title=Brooklyn Museum: Olympia Morata|website=www.brooklynmuseum.org|accessdate=2019-02-07}}</ref><ref name=":2" /> Στο παλάτι των Έστε, που το έχουν αποκαλέσει και «ιδιωτική ακαδημία της βασίλισσας της Φερράρα»<ref name=":2" />, υπό την προστασία της δούκισσας Ρενέ, ο Φούλβιο Μοράτο εργάστηκε ως δάσκαλος των δύο νεαρών πριγκίπων των Έστε, Αλφόνσο και Αλφονσίνο.<ref name=":1" /><ref name=":2" />

Το 1546 όμως η Μοράτα αναγκάστηκε να φύγει από το παλάτι για να φροντίσει τον βαριά άρρωστο πατέρα της.<ref name=":1" /><ref name=":4" /> Το 1548 εκείνος πέθανε και η Μοράτα προσπάθησε να επιστρέψει στο παλάτι των Έστε αλλά διαπίστωσε ότι οι συνθήκες είχαν αλλάξει. Η Άννα των Έστε είχε παντρευτεί και είχε φύγει από το παλάτι και επομένως η Μοράτα δεν χρειαζόταν πλέον ως σύντροφος. Την ίδια στιγμή η δούκισσα Ρενέ δεχόταν πιέσεις σχετικά με την υποστήριξη των Καλβινιστών και δεν ήταν σε θέση να δεχτεί την κόρη ενός άντρα που είχε κατηγορηθεί για αίρεση και που οι φήμες έλεγαν πως είχε γίνει καλβινιστής λίγο πριν να πεθάνει.<ref name=":1" />

 

 

== Ο γάμος της και η διεθνής φήμη ==

Σύντομα η Μοράτα ακολούθησε τον σύζυγό της στην πατρίδα του προκειμένου να ξεφύγει από τον όλο και πιο ασφυκτικό έλεγχο της [[Ιερά Εξέταση|Ιεράς Εξέτασης]] στους Προτεστάντες. Εκεί εκείνος εργάστηκε ως στρατιωτικός γιατρός στην προτεσταντική πόλη Σβάινφουρτ ενώ η Μοράτα συνέχισε τις θεολογικές της μελέτες και άρχισε να αλληλογραφεί με τους κορυφαίους Προτεστάντες θεολόγους της εποχής της.<ref name=":4" /><ref name=":2" /> Τότε ήταν που η Ολυμπία Μοράτα απέκτησε πανευρωπαϊκή φήμη ως μορφωμένη γυναίκα που ενσάρκωνε το πρότυπο της «μορφωμένης χριστιανής» που είχε ορίσει πρώτος ο [[Έρασμος]] που επέτρεπε στα πλαίσια της Μεταρρύθμισης ένα νέο είδος θρησκευτικής ισότητας και την μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στην πνευματική και λόγια ζωή<ref name=":0" /> εμπνευσμένες από τα βιβλικά πρότυπα της [[Εσθήρ (Παλαιά Διαθήκη)|Εσθήρ]] και της [[Ιουδήθ]] και όχι από τις περιοριστικές επιταγές των Επιστολών του [[Απόστολος Παύλος|Απόστολου Παύλου]] και των κειμένων των [[Εκκλησιαστικοί Πατέρες|Εκκλησιαστικών Πατέρων]].<ref>{{Cite journal|url=https://revistas.um.es/iqual/article/view/307681|title=An Identity of One’s Own. Olympia Morata, a learned lady in the Renaissance|last=Cagnolati|first=Antonella|date=2018-02-22|journal=iQual. Revista de Género e Igualdad|issue=1|doi=10.6018/iQual.307681|pages=190–200|language=en|issn=2603-851X}}</ref> Αυτό το πρότυπο της «πεφωτισμένης χριστιανής γυναίκας» ήταν ο λόγος που στην Γερμανία της [[Μεταρρύθμιση|Μεταρρύθμισης]] εμφανίστηκαν πολλές σημαντικές λόγιες γυναίκες όπως η [[Κάριτας Πίρκχαϊμερ]] (Caritas Pirckheimer), η [[Μαργκαρίτε Πόιτινγκερ]] (Margarete Peutinger) και οι κόρες της αλλά και οι «ηρωίδες» της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης [[Καταρίνα Τσελ]] (Katharina Zell), [[Ελίζαμπεθ Κρούσινγκερ]] (Elisabeth Cruciger) και [[Ελίζαμπεθ φον Μπράουνσβαϊκ-Λούνεμπουργκ]] (Elisabeth von Braunschweig-Lüneburg).<ref name=":0" /> Το παράδειγμα της Μοράτα όμως οδήγησε και στην άνθιση της γυναικείας λογοτεχνίας στην Ιταλία τον 16ο αιώνα.<ref name=":0" />

 

 

== Ο θάνατος της ==