Βικιπαίδεια

Ιρλανδικές γενικές εκλογές (2020): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Για την Συνέλευση (Ντάιλ)
Επόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Δημιουργήθηκε από μετάφραση της σελίδας "2020 Irish general election"
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 17:57, 22 Φεβρουαρίου 2020

Στις Ιρλανδικές γενικές εκλογές που διεξήχθησαν το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2020 εξελέγησαν τα μέλη της 33ης Συνέλευσης, της κάτω βουλής του Ιρλανδικού κοινοβουλίου που αποτελείται από 160 έδρες (με συμπεριλαμβανόμενη του Προέδρου-Ομιλητή της Βουλής). Το εκλογικό σύστημα ήταν μεταφερόμενη μονοσταυρία σε όλες τις πολυεδρικές εκλογικές περιφέρειες.[1] Των εκλογών προηγήθηκε η διάλυση της 32ης Συνέλευσης από τον Πρόεδρο, κατόπιν αιτήματος του Πρωθυπουργού Λίο Βαράντκαρ την 14η Ιανουαρίου 2020.

Ιρλανδικές γενικές εκλογές (2020)

Στις εκλογές πρωταγωνίστησαν τα τρία μεγάλα κόμματα. Το Σιν Φέιν συγκέντρωσε τις περισσότερες πρώτες προτιμήσεις και κέρδισε 37 έδρες. Και το Φιάνα Φάιλ, επίσης, κέρδισε 37 έδρες, αλλά με λιγότερες ψήφους πρώτης προτίμησης. Το Φίνε Γκελ ήρθε τρίτο, εξίσου στις έδρες (35) όσο και στις προτιμήσεις.

Τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων περιέγραψαν το αποτέλεσμα ως ένα διάλειμμα από τον δικομματισμό.[2][3]

αφού για τον σχηματισμό κυβέρνησης χρειάζονται τουλάχιστον 80 έδρες, και άρα θα χρειαστεί η συνεργασία πάνω από δύο κομμάτων.

Ιστορικό

Μετά τις Ιρλανδικές γενικές εκλογές του 2016, το Φίνε Γκελ ηγήθηκε σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας, με την υποστήριξη ανεξάρτητων βουλευτών και της Συμμαχίας τους. Βασίστηκε σε μία συμφωνία εμπιστοσύνης και δαπανών με το Φιάνα Φάιλ.

Την 3η Δεκεμβρίου 2019, απορρίφθηκε μία κίνηση μη εμπιστοσύνης στον Υπουργό Στέγασης, Σχεδιασμού και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που προτάθηκε από τους Σοσιαλδημοκράτες, με 53 ψήφους υπέρ, 56 ψήφους κατά και 35 αποχές.[4] Την 9η Ιανουαρίου 2020, ο ανεξάρτητος βουλευτής Μάικλ Κόλινς πρότεινε κίνηση μη εμπιστοσύνης στον Υπουργό Υγείας Σίμον Χάρις.[5] Την 14η Ιανουαρίου, ο Πρωθυπουργός Λίο Βαράντκαρ ζήτησε τη διάλυση της 32ης Συνέλευσης, και ο Πρόεδρος υπέγραψε το ένταλμα της διάλυσης.[6][7] Οι νέες εκλογές προγραμματίστηκαν για την 8η Φεβρουαρίου, και ήταν η πρώτη φορά διεξήχθησαν εκλογές Σαββατιάτικα από το 1918.[8][9]

Εκλογικό σύστημα

 
Οι 39 εκλογικές περιφέρειες στις εκλογές του 2020.

Τα 160 μέλη της 33ης Συνέλευσης εκλέχθηκαν με μεταφερόμενη μονοσταυρία από 39 εκλογικές περιφέρειες, που είχαν 3-5 έδρες έκαστη. Οι εκλογείς συμπλήρωσαν ένα ψηφοδέλτιο, κατατάσσοντας τους υποψηφίους κατά σειρά προτίμησης. Δηλαδή με τους αριθμούς 1, 2, 3, κ.ο.κ. δήλωσαν την 1η, 2η, 3η, κ.ο.κ. προτίμησή τους. Μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας οι κάλπες στάλθηκαν στο κέντρο καταμέτρησης της εκλογικής περιφέρειας, και καταμετρήθηκαν το επόμενο πρωί. Στη μεταφερόμενη μονοσταυρία, όποτε ένας υποψήφιος έχει συγκεντρώσει περισσότερες ψήφους από όσες χρειάζονται για την εκλογή του, οι πλεονάζουσες ψήφοι μεταφέρονται στη 2η ή τις επόμενες προτιμήσεις του εκλογέα. Εάν ένας υποψήφιος έχει αποκλειστεί, οι επόμενες προτιμήσεις των εκλογέων του μεταφέρονται.Η μεταφορά πλεονασμάτων και ο αποκλεισμός υποψηφίων συνεχίζεται έως ότου εκλεγεί ο απαιτούμενος αριθμός υποψηφίων.[10][1]

Μια Επιτροπή Περιφερειών, που συγκλήθηκε τον Ιούλιο του 2016 σύμφωνα με τις διατάξεις του Εκλογικού Νόμου του 1997, πρότεινε αλλαγές στα όρια των εκλογικών περιφερειών μετά την απογραφή του 2016.[11][12] Δεν επιτρέπεται αναλογία μεγαλύτερη από 30.000 εκλογείς ανά εκλεγμένο μέλος και σε έκαστη εκλογική περιφέρεια ανατέθηκαν 3-5 έδρες.[13] [14] Ο νέος εκλογικός νόμος, που περιλάμβανε 39 εκλογικές περιφέρειες και 160 έδρες πέρασε το 2017 και εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στις εκλογές του 2020.[15] [16]

18 από τα μέλη της 32ης Συνέλευσης δεν διεκδίκησαν την επανεκλογή τους. Ο Πρόεδρος της 32ης Συνέλευσης, ο Σαν Οφάργκιλ, διατήρησε τη θέση του και την έδρα του, οπότε στις εκλογές μοιράστηκαν οι εναπομείνουσες 159 από τις 160 έδρες.[17]

Αποτελέσματα

 
Χάρτης που απεικονίζει το κόμμα που συγκέντρωσε τις περισσότερες πρώτες προτιμήσεις ανά εκλογική περιφέρεια.
  1. ↑ 1,0 1,1 «ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ 2-7. EL Ενωμένη στην πολυμορφία EL 2012/2020(REG) Σχέδιο έκθεσης Carlo Casini (PE v01-00) - PDF Free Download». docplayer.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2020. Οι εκλογείς κατατάσσουν τους υποψηφίους κατά σειρά προτίμησης. Προκειμένου να εκλεγεί, ο υποψήφιος χρειάζεται να φτάσει ένα όριο. Η διαλογή των ψηφοδελτίων γίνεται βάσει της πρώτης προτίμησης των εκλογέων. Οι υποψήφιοι που φτάνουν το όριο κηρύσσονται εκλεγέντες κατά σειρά εκλογής. Οι πλεονάζοντες ψήφοι των εκλεγέντων υποψηφίων, δηλαδή ο αριθμός των ψήφων τους που υπερβαίνει το όριο, μεταφέρονται εν συνεχεία με στάθμιση στη δεύτερη επιλογή των εκλογέων τους. 
  2. ↑ "‘Seismic break for two-party system’: UK and US media react to Election 2020". The Irish Times. 10 February 2020.
  3. ↑ "Ireland’s two-party system shaken by Sinn Fein surge". Associated Press. 7 February 2020.
  4. ↑ «Confidence in the Minister for Housing, Planning and Local Government: Motion (Resumed) [Private Members] – Votes – Dáil Éireann (32nd Dáil) – 3 December 2019». Houses of the Oireachtas. 3 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2019. 
  5. ↑ «TD calling for no-confidence vote in Simon Harris». RTÉ News. 9 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2020. 
  6. ↑ «President signs warrant for the dissolution of the 32nd Dáil». President of Ireland. 14 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2020. 
  7. ↑ «Forógra (Proclamation)». Iris Oifigiúil (5): 90. 17 January 2020. https://www.irisoifigiuil.ie/currentissues/Ir170120.pdf. 
  8. ↑ «Minister Murphy makes an order appointing Saturday 8 February as the General election polling day». Department of Housing, Planning and Local Government. 14 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2020. 
  9. ↑ «Irish election: first-ever Saturday general election vote». BBC News. https://www.bbc.co.uk/news/world-europe-51416540. Ανακτήθηκε στις 11 February 2020. 
  10. ↑ «Dáil Éireann (House of Representatives)». Inter-Parliamentary Union. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2019. ; «Electoral Act 1992 [Part XIX]». Irish Statute Book. 5 Νοεμβρίου 1992. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2020. 
  11. ↑ «Commission established to review Dáil and European Constituencies». 14 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2020. 
  12. ↑ «Constituency Commission». www.constituency-commission.ie. 
  13. ↑ «Introduction and summary of recommendations» (PDF). Constituency Commission 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2016. 
  14. ↑ «Dáil constituencies where no change is recommended» (PDF). Constituency Commission 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2016. 
  15. ↑ «Electoral (Amendment) (Dáil Constituencies) Act 2017». Irish Statute Book. 23 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2020. 
  16. ↑ «The January polls and the Impact of the Constituency Commission 2017 report changes: Constituency-level analysis of the Irish Times-Ipsos MRBI (24th January 2018) and Sunday Times- Behaviour & Attitudes (21st January 2018) opinion polls». Irish Elections: Geography, Facts and Analyses. 26 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2017. 
  17. ↑ Kelly, Olivia (10 Φεβρουαρίου 2020). «Election 2020: Sean Ó Fearghaíl (Fianna Fáil)». The Irish Times. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιρλανδικές_γενικές_εκλογές_(2020)&oldid=8086634"