Κωνσταντίνος Ρέντης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 37:
|λήξη7 = 6 Ιανουαρίου 1950
|πρωθυπουργός7 = [[Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη Ιανουάριος 1949]] & [[Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη Απρίλιος 1949]] & [[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Διομήδη 1949]] ''διαδοχικά''
|αξίωμα8 = [[Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου]]
|έναρξη8 =24 Μαΐου 1944
|λήξη8 = 30 Αυγούστου 1944
|πρωθυπουργός8 = [[Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου Μαΐου 1944]]
| παρατσούκλι =
| ημερομηνία_γέννησης = 1884
Γραμμή 58 ⟶ 62 :
}}
Ο '''Κωνσταντίνος Ρέντης''', ([[1884]]- Κιάφα Οινόης, [[18 Οκτωβρίου]] [[1958]]), ήταν Έλληνας
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε στο Μελίσσι Κορινθίας το [[1884]]. Ήταν γιος του αξιωματικού μηχανικού Θεοφάνη Ρέντη και της Σοφίας Κ. Ράδου, εγγονός του Θεοχαράκη Ρέντη, προεστού της Πελοποννήσου και Φιλικού στην [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]].
Γραμμή 67 ⟶ 70 :
Στην Κυβέρνηση Στυλιανού Γονατά έγινε πρώτη φορά Υπουργός Εξωτερικών: 14/11/1922-28/11/1922<ref name="makry"/> και Δικαιοσύνης. Μετά τα γεγονότα του 1922 αναμίχθηκε με την πολιτική όπου και αναδείχθηκε πληρεξούσιος της Κορινθίας στη [[Δ' Συντακτική Συνέλευση 1924|Δ΄ Συντακτική Συνέλευση]] (1924-1925). Την επόμενη περίοδο ξαναδιορίστηκε Υπουργός Εξωτερικών; στην κυβέρνηση Παπαναστασίου (από 18/06/1924 έως 25/07/1924) και εκείνη του Θεόδωρου Πάγκαλου (από 02/07/1925 έως 21/10/1925).<ref name="makry"/> To [[1925]] διετέλεσε εκπρόσωπος της Ελλάδας στη [[Κοινωνία των Εθνών]]. Αργότερα στη Γ΄ Αναθεωρητική Βουλή (1936) εκλέχθηκε βουλευτής. Το [[1938]] συνελήφθη από το καθεστώς του [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]] θεωρούμενος να έχει ανάμιξη στο [[κίνημα του 1938]] και εκτοπίσθηκε στη [[Σέριφος|Σέριφο]].
Στη κατοχή (Μάιος 1944) διέφυγε στη [[Μέση Ανατολή]] όπου εκπροσώπησε το [[Κόμμα των Φιλελευθέρων]] στο [[Συνέδριο του Λιβάνου|συνέδριο του Λιβάνου]]. Εκεί και ανέλαβε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στη κυβέρνηση του Καΐρου Με την απελευθέρωση επέστρεψε και συμμετείχε ως βουλευτής στη Δ΄ αναθεωρητική Βουλή (1946-1950).
Στη δίκη των δοσιλόγων στην Αθήνα το Φεβρουάριο του 1945 κατέθεσε για τους κατηγορούμενους "''Κατά την γνώμη μου έπρεπε να σχηματισθή [[Κυβέρνηση Γεωργίου Τσολάκογλου 1941|Κυβέρνησης]] κατοχής δια να εξυπηρετήση τον λαόν, να τον προστατεύση από τα δεινοπαθήματα και να μετριάση τας συμφοράς. Οι πολιτικοί δεν ανέλαβον από εγωιστικούς λόγους.<br>
''Η [[Κυβέρνηση Γεωργίου Τσολάκογλου 1941|κυβέρνησις Τσολάκογλου]] ήτο υπηρεσιακή, απεφεύχθη δε δια ταύτης το Ιταλικόν προτεκτοράτον και ο Ιταλός "Gauleiter". Ουδείς εκ των υπουργών εξυπηρέτησε τους Γερμανούς. Ο νόμος περί τιμωρίας των αναχωρούντων δια το εξωτερικόν εγένετο δια να καλύψουν οι κυβερνώντες τας αληθείς προθέσεις των''''."<br>
Όταν επρόκειτο να αναχωρήση δια τη Μέση Ανατολη, συνήντησε τον τότε υπουργό κ. [[Βασίλειος Καραπάνος|Β. Καραπάνο]], ο οποίος του είπε αποχαιρετώντας τον "στο καλό και η Παναγιά μαζί σου". Εξήγησε έπειτα στο δικαστήριο ότι κατά τη γνώμη του η [[Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη 1943|Κυβέρνησις]] αυτή ουσιαστικώς βοηθούσε τους φεύγοντας δια τη Μέση
Το [[1946]] ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών στην Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη<ref name="makry"/>. όπου εκπροσώπησε την Ελλάδα στη πρώτη συνέλευση του [[ΟΗΕ]] στο [[Λονδίνο]].<br>
Στις [[24 Νοεμβρίου]] του [[1948]] διετέλεσε προσωρινός
Κατά την άσκηση των καθηκόντων του ως υπουργού εσωτερικών στην κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα την περίοδο της δίκης του Νίκου Μπελογιάννη και του Δημήτρη Μπάτση σύμφωνα με την μαρτυρία του Ανδρέα Ιωσήφ υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ μετήλθε ανήθικων μεθόδων εις βάρος της συζύγου του Μπάτση με πρόσχημα την σωτηρία αυτού από το εκτελεστικό απόσπασμα.<ref>Στελιος Κούλογλου "Μαρτυριες για τον Εμφύλιο και την Ελληνική Αριστερά"σελ 287</ref>
| |||