Αθανάσιος Ψαλίδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
→Τα τελευταία του χρόνια: Προσθήκες από νεότερη έρευνα δημοσιευμένη στο Ygeiaonline |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Αθανάσιος Ψαλίδας''' ([[1767]]- [[20 Ιουλίου]] [[1829]]<ref>Αυγερινός Ανδρέου, [http://www.haniotika-nea.gr/athanasios-psalidas/ Αθανάσιος Ψαλίδας], Χανιώτικα Νέα, 26-11-2013.</ref>) υπήρξε λόγιος, συγγραφέας και διδάσκαλος, από τις σημαντικότερες μορφές του [[Νεοελληνικός Διαφωτισμός|Νεοελληνικού Διαφωτισμού]]. Εργάστηκε με πάθος για τη διαφώτιση και τη συνειδητοποίηση ταυτότητας των υπόδουλων Ελλήνων ενώ αφού ξέσπασε η [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάσταση]] του 1821 στρατολόγησε και εξόπλισε με δικές του δαπάνες Σουλιώτες και Χιμαριώτες πρόσφυγες και τους προώθησε στην επαναστατημένη Ελλάδα.
==Βιογραφία==
Γραμμή 10:
Παράλληλα με τις σπουδές του ο Ψαλίδας πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε ελληνικές εκδοτικές επιχειρήσεις και τυπογραφεία συμπατριωτών του στη Βιέννη, όπως των [[Αδερφοί Μαρκίδες Πούλιου|αδερφών Μαρκίδη Πούλιου]] από τη [[Σιάτιστα]]. Εκείνη την εποχή άρχισε να συγγράφει και σημαντικό αριθμό βιβλίων. Από το 1791 που άρχισε να εκδίδεται η πρώτη ελληνική «[[Εφημερίς (εφημερίδα Βιέννης)|Εφημερίς]]» ο Ψαλίδας συγκαταλέγεται στους συνεργάτες των εκδοτών της αδερφών Μαρκίδη Πούλιου κι είναι αρκετά πιθανό να συνάντησε τον [[Ρήγας Βελεστινλής|Ρήγα Βελεστινλή]] που ήρθε εκείνο τον καιρό στην πόλη από το [[Βουκουρέστι]], επίσης για να εκδώσει έργα του στο ίδιο τυπογραφείο της οδού Rotenturmstraße.
Στη Βιέννη ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε 1793 τη Josepha, κόρη του
===Η επιστροφή στην πατρίδα κι η διδασκαλία του===
[[Image:Athanasios Psalidas.jpg|thumb|right|Ο Αθανάσιος Ψαλίδας σε λιθογραφία του 1872.]]
[[Αρχείο:Alithis Efdaimonia.JPG|thumb|Το εξώφυλλο της "Αληθούς Ευδαιμονίας", Βιέννη 1791.]]
Το 1793 συνελήφθη ανακρίθηκε ως ύποπτος φιλελεύθερων και φιλογαλλικών απόψεων από την αυστριακή αστυνομία. Ο ίδιος απόκρουσε τις κατηγορίες κι αφέθηκε ελεύθερος, όμως η παραμονή του στη Βιέννη παρέμεινε επικίνδυνη και το 1796 αποφάσισε να επιστρέψει τελικά στην υπόδουλη Ελλάδα και την Ήπειρο, αν και είχε πρόταση διδασκαλίας από το Πανεπιστήμιο Πέστης της Ουγγαρίας. Φαίνεται πως είχε αποφασίσει να εργαστεί στο εξής για τη διαφώτιση και τη συνειδητοποίηση των υποδούλων<ref name=":3">{{Cite web|url=http://www.ygeiaonline.gr/component/k2/item/14120-calidas_auanasios|title=Βιογραφία του Αθανάσιου Ψαλίδα|last=|first=|ημερομηνία=2012|website=Υγεία online|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>
Στα [[Ιωάννινα]] διηύθυνε για 25 χρόνια την πιο σημαντική ίσως σχολή των Ιωαννίνων, τη Μαρουτσαία. Έτσι ονομάστηκε ως κληροδότημα του Γιαννιώτη εμπόρου Μαρούτση ενώ το 1797 ονομάστηκε [[Καπλάνειος Σχολή|Καπλάνειος]] αφού ανέλαβε τα χρέη της ο έμπορος [[Ζώης Καπλάνης]] που ζούσε στη Ρωσία αλλά καταγόταν από τα Ιωάννινα.<ref>[http://www.zosimaia.gr/MeNuDynamic.asp?menu=10&submenu=23&aID=96] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20070822001501/http://www.zosimaia.gr/MeNuDynamic.asp?menu=10&submenu=23&aID=96 |date=2007-08-22 }}Το 1805 η σχολή παίρνει το όνομα του μεγάλου Ιωαννίτη ευεργέτη [[Ζώης Καπλάνης|Ζώη Καπλάνη]], εμπόρου στη Ρωσία, και τίθεται υπο την προστασία του Πατριαρχείου. Πρώτος διευθυντής της ορίζεται ο διαπρεπής καθηγητής Αθανάσιος Ψαλίδας που είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Ρωσία και τη Βιέννη.</ref>. Στη θέση αυτή ο Α. Ψαλίδας εμπλουτίζει με όρεξη το πρόγραμμα της σχολής με μαθήματα φυσικών επιστημών, ιστορίας, γεωγραφίας, εμπορικών γνώσεων και ξένων γλωσσών. Έφερνε από ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ειδικά όργανα μετρήσεων και χάρτες, με τα οποία δίδασκε [[αστρονομία]] και [[κοσμογραφία]], και εκτελούσε πειράματα φυσικής και χημείας, προσελκύοντας το ενδιαφέρον ακόμη και εξωσχολικών θεατών. Μια τέτοια περίπτωση εξωσχολικού θεατή των πειραμάτων του ήταν Ο [[Αλή Πασάς]], στον οποίο επέδειξε πείραμα στατικού ηλεκτρισμού.<ref>Henry Holland, Ταξίδια στα Ιόνια νησιά, Ήπειρο, Αλβανία (1812-1813), μτφρ. Χρήστος Ιωαννίδης, εκδ.Αφοί Τολίδη, Αθήνα, 1989, σελ.164</ref> Παράλληλα συγκρότησε αξιόλογη [[βιβλιοθήκη]] ανοικτή στο ευρύ κοινό, προσέλαβε εξειδικευμένο διδακτικό προσωπικό και εξασφάλιζε υποτροφίες στους καλύτερους μαθητές του. Έγραψε μια σειρά από διδακτικά εγχειρίδια (γραμματικής, ρητορικής, γεωγραφίας, αριθμητικής, ιστορίας, ηθικής κ.ά.), μεταφράζοντας και διασκευάζοντας αντίστοιχα έργα Ευρωπαίων λογίων.<ref name=":3" />
Οι καινοτομίες του δέχθηκαν την σκληρή κριτική των συντηρητικών κύκλων. Κατηγορήθηκε από πολλούς ότι εισάγει αθεϊστικές απόψεις του [[Βολταίρος|Βολταίρου]]<ref>[http://www.zosimaia.gr/MeNuDynamic.asp?menu=10&submenu=23&aID=96] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20070822001501/http://www.zosimaia.gr/MeNuDynamic.asp?menu=10&submenu=23&aID=96 |date=2007-08-22 }}ο οποίος θεωρείτο βολταιριστής και ελευθερόφρονας.</ref> και γενικά τις επικίνδυνα φιλελεύθερες απόψεις της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής Επανάστασης]]. Για αυτό το σκοπό εξέδωσε το έργο «Καλοκινήματα», αποκρούοντας τις απόψεις των πολέμιών του.
Γραμμή 24:
=== Η επιρροή του στα Ιωάννινα ===
Την εποχή που δίδαξε στα Ιωάννινα υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες της πόλης.
===Η στάση του για το γλωσσικό ζήτημα και την απελευθέρωση των Ελλήνων===
Σχετικά με τη γλώσσα, ενώ με τα πρώτα του έργα υιοθετούσε την αρχαΐζουσα [[καθαρεύουσα]], μετά τη διαμονή του στη Βιέννη όπου ήλθε σ' επαφή με φιλελεύθερες ιδέες, χρησιμοποιούσε την άμεση, ζωντανή [[δημοτική γλώσσα|δημοτική]]. Μάλιστα δεν δεχόταν ούτε την μέση οδό του [[Αδαμάντιος Κοραής|Αδαμάντιου Κοραή]] με την [[καθαρεύουσα]]. Θεωρείται ένας από τους πιθανούς συγγραφείς της «[[Ελληνική Νομαρχία|Ελληνικής Νομαρχίας]]»(1806), έργο που δεν υπογράφεται κι επισήμως δεν αποδίδεται επιστημονικά ακόμα σε συγκεκριμένο συγγραφέα, καθώς και της έμμετρης σάτιρας «[[Ρωσσαγγλογάλλος|Ρωσαγγλογάλλου]]»(1812).
Ήταν ένθερμος πατριώτης και υποστηρικτής της απελευθέρωσης του Γένους από τον τουρκικό ζυγό και αρχικά, όσο ήταν νέος, στήριζε τις ελπίδες του στη Ρωσία, όπως φαίνεται από το προοίμιο του έργου του ''Αληθής Ευδαιμονία,'' όπου παρακαλεί την [[Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας|Αικατερίνη Β' της Ρωσίας]] να επέμβει για λογαριασμό των Ελλήνων.
Μυήθηκε με χαρά στη [[Φιλική Εταιρεία]] λίγο πριν ξεσπάσει η Επανάσταση του 1821<ref name=":3" />.
===Τα τελευταία του χρόνια===▼
▲===Τα τελευταία του χρόνια στην Κέρκυρα και τη Λευκάδα===
Ορίστηκε διευθυντής του σχολείου [[Λευκάδα|Λευκάδας]], όπου και πέθανε λίγο αργότερα, στις 20 Ιουλίου 1829 σε ηλικία 62 ετών.▼
Όταν ξέσπασε η ένοπλη σύγκρουση του [[Αλή Πασάς|Αλή πασά]] και του [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανού Σουλτάνου]] το 1820 εγκατέλειψε τον πασά, εκμεταλλεύτηκε όσο ήταν δυνατόν τη ρήξη του με την Υψηλή Πύλη για την προώθησή των σκοπών της Φιλικής Εταιρείας<ref name=":3" /> και κατέφυγε για να προστατευτεί στο χωριό της μητέρας του στο ορεινό [[Ζαγόρι]].
Το καλοκαίρι του 1822 έφτασε στην [[Κέρκυρα]], όπου κρυφά από την αγγλική διοίκηση, στρατολόγησε και εξόπλισε με δικές του δαπάνες Σουλιώτες και Χιμαριώτες πρόσφυγες και τους προώθησε στην επαναστατημένη Ελλάδα<ref name=":3" />. Αλληλογραφούσε, επίσης, με τις φιλελληνικές οργανώσεις του εξωτερικού και έστελνε αλλεπάλληλα υπομνήματα στον [[Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος|Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο]], όπου τόνιζε την ανάγκη να επεκταθεί η Επανάσταση στην Ήπειρο και στη Θεσσαλία, για να μη μείνουν οι περιοχές αυτές έξω από τα σύνορα του εκκολαπτόμενου ελληνικού κράτους<ref name=":3" />. Ένα ανάλογο υπόμνημα, με εξαιρετικά πολύτιμες δημογραφικές πληροφορίες για την Ήπειρο, απηύθυνε αργότερα και στον κυβερνήτη [[Ιωάννης Καποδίστριας|Ιωάννη Καποδίστρια]].<ref name=":3" /> Για τη δράση του αυτή και για τα αντιαγγλικά του αισθήματα τον άφησαν επιδεικτικά έξω από το καθηγητικό προσωπικό της νεοσύστατης [[Ιόνιος Ακαδημία|Ιoνίου Ακαδημίας]], ανακηρύσσοντάς τον απλώς επίτιμο διδάκτορα<ref name=":3" />. Η Ακαδημία ήταν το πρώτο ελληνόφωνο Πανεπιστήμιο κι είχε ιδρυθεί το 1823 από το φιλέλληνα [[Φρέντερικ Νορθ (1766-1827)|Φρεντερικ Νορθ]] (λόρδο Γκίλφορντ).
▲
== Έργο ==
Ο Ψαλίδας εξέδωσε μερικά βιβλία κατά τη νεαρή του ηλικία, όσο ζούσε στη Βιέννη, όπου είχε και πρόσβαση σε ένα από τα πρώτα τυπογραφεία με ελληνικά βιβλία, αυτο των [[Αδερφοί Μαρκίδες Πούλιου|αδελφών Μαρκίδη Πούλιου]].
Το 1791, στα 24 του, εξέδωσε το φιλοσοφικό έργο του «'''''Αληθής Ευδαιμονία'''''», γραμμένο σε αρχαΐζοντα ελληνικά και στα λατινικά. Με το έργο αυτό, που στο προοίμιο αφιερώνει με διθυράμβους στην "''κραταιοτάτη Άνασσα''" τσαρίνα [[Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας|Αικατερίνη Β' της Ρωσίας]]<ref name=":1">{{Cite web|url=https://books.google.gr/books?id=1NtYAAAAcAAJ&pg=PP5&dq=intitle:Vera+felicitas+1791&as_brr=3&hl=el&source=gbs_selected_pages&cad=2#v=onepage&q=intitle%3AVera%20felicitas%201791&f=false|title=Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών - Πανεπιστημίου Κρήτης|last=|first=Πανεπιστήμιο Κρήτης - Ρέθυμνο|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>, επανεξετάζει και επανατοποθετεί θεμελιώδη ζητήματα του [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμού]], όπως η ύπαρξη του Θεού, η [[αθανασία]] της ψυχής, η μετά θάνατον ανταμοιβή("''αντίδοσις''"), η ελευθερία του ανθρώπου και τα όριά της<ref name=":1" />. Στο έργο αυτό εκθιειάζει τη γνώση, τη
Το ίδιο έτος (1791) μετέφρασε από τα γερμανικά και δημοσίευσε την "'''''Αριθμητική'''''" του αυστριακού μαθηματικού Metzburg. Το 1792 εκδίδει ανώνυμα με τον [[Ιωάννης Καρατζάς (λόγιος)|Ιωάννη Καρατζά]] από την [[Κύπρος|Κύπρο]] (ο οποίος εκτελέστηκε το 1798 μαζί με τον [[Ρήγας Φεραίος|Ρήγα]]) το «'''''Έρωτος αποτελέσματα'''''». Πρόκειται για ένα από τα πρώτα σωζόμενα πεζογραφήματα στα ελληνικά με ερωτικό περιεχόμενο, μαζί ίσως με το "''[[Σχολείον των ντελικάτων Εραστών|Σχολείον των Ντελικάτων Εραστών]]''"του Ρήγα που εκδοθηκε λίγο πριν(1790) από το ίδιο τυπογραφείο. Ο τρόπος ανάπτυξής του εκφράζει τις νεωτεριστικές φιλοσοφικές ιδέες που διαμορφώθηκαν στο πλαίσιο του Διαφωτισμού σχετικά με τη φυσική καταγωγή των παθών, για τα οποία κανείς δεν έπρεπε να ντρέπεται αλλά να τα αποδέχεται. Το έργο περιλαμβάνει πολλά φαναριώτικα στιχουργήματα. Η επιτυχία του ήταν αξιοσημείωτη και τυπώθηκε πέντε φορές από το 1792 ως το 1836.
Το 1795 δημοσίευσε ένα μικρό έργο με τον τίτλο '''''Καλοκινήματα''''', "''ήτοι εγχειρίδιον κατά φθόνου"'' και κατά της Λογικής του Ευγενίου..., όπου κατήγγειλε όχι μόνο τον [[Ευγένιος Βούλγαρης|Ευγένιο Βούλγαρη]], τον κορυφαίο Έλληνα λόγιο της εποχής εκείνης, ως "''ψευδοφιλόσοφο''" που συγχέει τη φιλοσοφία με τη θεολογία και ως "''ψευδοπατριώτη"'' που καθοδηγείται από τη ρωσική πολιτική, αλλά και ολόκληρη την επίσημη πνευματική ηγεσία των Ελλήνων, «''τους υποκριτάς και κόλακας... και αγύρτας''», οι οποίοι, σύμφωνα με τη γνώμη του, κρατούσαν στην αμάθεια και στη βαρβαρότητα τους υπόδουλους Έλληνες.<ref name=":3" />
=== Έργα του που δεν εκδόθηκαν ===
'''Λογική''': Χειρόγραφο του 1793 που συνιστά ένα άγνωστο έως τώρα τεκμήριο για την πρώιμη απήχηση της
Όλα, σχεδόν, τα σημαντικά έργα του Ψαλίδα, "'''''Μεταφυσική'''''" -στην οποία ακολουθεί τον Christian Wolff), "'''''Ηθική'''''" - γίνεται λόγος για τις νεότερες προσεγγίσεις της εποχής του και το [[Φυσικό Δίκαιο]] - "Φυσική", "Μαθηματικά", "Γεωγραφία", κ.ά., παρέμειναν ανέκδοτα. Χειρόγραφα και σχετικά τεκμήρια απόκεινται στο Εργαστήριο Ερευνών Νεοελληνικής Φιλοσοφίας, της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου, όπου και ετοιμάζεται η έκδοσή τους<ref name=":2" /> το 2020.
Το 1795 ο Ψαλίδας ετοίμαζε ένα μεγάλο αριθμό έργων καθώς και επιστημονικών μεταφράσεων καθηγητών του, η πρόωρη φυγή του όμως διέκοψε τα σχέδια για έκδοσή τους.
|