Κρίστιαν Λίντεμανς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Κρίστιαν ήταν ο τέταρτος υιός του ζεύγους Joseph Hendrik Lindemans και της Christina Antonia van Uden. Λόγω της μεγάλης φυσικής ανάπτυξής του, απασχολήθηκε ως μηχανικός αυτοκινήτων από πολύ μικρός, μαζί με έναν από τους αδελφούς του στο [[Συνεργείο αυτοκινήτων|συνεργείο]] του πατέρα τους, στο Ρότερνταμ. Σε ηλικία 24 ετών υπέστη έναν τραυματισμό σε χέρι και πόδι, που του άφησε μία μόνιμη, αλλά σχεδόν ανεπαίσθητη δυσχέρεια στο βάδισμα. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με την [[πυγμαχία]].

==Αντιστασιακή δράση==

==Προδοσία και σύλληψη==

Καθώς ο Λίντεμανς δρούσε ως σύνδεσμος των Συμμάχων στην κατεχόμενη Ολλανδία, ενώ φήμες ήθελαν ο ίδιος να συνδέεται στενά με [[ΕΣΣΔ|Σοβιετικές]] υπηρεσίες πληροφοριών, του ανατέθηκε ο ρόλος να προπαρασκευάσει από την πλευρά της Ολλανδικής Αντίστασης, την συνδρομή κατά την επιχείρηση ρίψης αλεξιπτωτιστών, που πραγματοποιήθηκε από τις [[17 Σεπτεμβρίου]] έως την [[26 Σεπτεμβρίου]] του [[1944]]. Η επιχείρησε απέτυχε και οι υποψίες που αναπτύχθηκαν στη Βρετανική πλευρά έτειναν στην πιθανότητα κάποιος προδότης να είχε ενημερώσει τους Γερμανούς. Λίγο καιρό μετά ([[Οκτώβριος]] 1944), κατά την απελευθέρωση του [[Αϊντχόφεν]], οι Βρετανοί συνέλαβαν έναν τοπικό πράκτορα της «Αμπβέρ» ο οποίος ομολόγησε πως ο Λίντεμανς ήταν εκείνος που είχε ενημερώσει τη Γερμανική αντικατασκοπεία για την επιχείρηση. Θεωρείται ότι ο Λίντεμανς δρούσε για λογαριασμό των Σοβιετικών, προκειμένου να μην τερματιστεί ο πόλεμος πριν οι δυνάμεις του [[Κόκκινος Στρατός|Κόκκινου Στρατού]] ολοκληρώσουν τη δική τους προέλαση στην Ευρώπη, καταλαμβάνοντας τις χώρες που επιθυμούσαν. Έχοντας ήδη τις αποδείξεις που ζητούσε, ο Ολλανδός επικεφαλής της αντικατασκοπείας συνταγματάρχης Ορέστης Πίντο (1889 – 1961) οργάνωσε μία παγίδα, προσκαλώντας το Λίντεμανς στο συμμαχικό στρατηγείο, με σκοπό (δήθεν) να τον τιμήσουν με μετάλλιο ανδρείας για τη δράση του. Λόγω των βαρύτατων κατηγοριών που αντιμετώπιζε, ο Λίντεμανς ήταν πια βέβαιο πως θα εκτελείτο. Το Δεκέμβριο 1944 κλείστηκε στις φυλακές της [[Μπρέντα]] έως το Μάρτιο του επόμενου έτους, αναμένοντας να δικαστεί. Ακολούθως οδηγήθηκε στη φυλακή του προαστίου Scheveningen όπου παρέμεινε έως και το καλοκαίρι του 1946, οπότε καταδικάστηκε σε θάνατο από την Ολλανδική Κυβέρνηση.