Άλκη Ζέη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Άλκη (Αγγελική) Ζέη''' ([[Αθήνα]], [[15 Δεκεμβρίου]] [[1923]] - [[Αθήνα]], [[27 Φεβρουαρίου]] [[2020]]<ref>{{Cite web|url=https://www.lifo.gr/now/culture/271799/efyge-apo-ti-zoi-i-spoydaia-syggrafeas-alki-zei|title=Έφυγε από τη ζωή η σπουδαία συγγραφέας Άλκη Ζέη|last=|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας και πεζογράφος. Βραβεύτηκε για το έργο της από την [[Ακαδημία Αθηνών]], ενώ βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε 20 γλώσσες.

Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα . Ο πατέρας της, Ζήνων Ζέης, ήταν τραπεζικός υπάλληλος, μεγαλωμένος στην [[Κρήτη]], αλλά με καταγωγή από την [[Άνδρος|Άνδρο]] και η μητέρα της, Έλλη Σωτηρίου, ήταν από τη [[Σάμος|Σάμο]] και είχε περάσει τα παιδικά της χρόνια στη [[Σμύρνη]].<ref name="Hara-1">{{cite web|author=Χαρά Νικολακοπούλου|url=http://users.sch.gr/synfime/files/kyria_alkh_hara.pdf|title=Άλκη Ζέη: Της ζωής της το παραμύθι|date=Μάρτιος 2014|publisher=Σύνδεσμος Φιλολόγων Μεσσηνίας|accessdate=14 Μαρτίου 2016|page=1}}{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref> Η Άλκη Ζέη έζησε ως παιδί στη Σάμο, μαζί με τη μεγαλύτερή της αδελφή, ενόσω η μητέρα της ανάρρωνε από [[φυματίωση]] σε σανατόριο στην Πάρνηθα.<ref>{{Cite web|url = http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=387320|title = Η Αλκη Ζέη με μολύβι φάμπερ|date = 21 Σεπτεμβρίου 2013|publisher = Ελευθεροτυπία|last = Παπασπύρου|first = Σταυρούλα}}</ref> Επιστρέφοντας στην Αθήνα οικογενειακώς το 1937, φοίτησε αρχικά στην ιδιωτική Ιόνιο Σχολή, όπου γνώρισε τη φίλη της και μετέπειτα συγγραφέα [[Ζωρζ Σαρή]], αλλά τα τελευταία τρία χρόνια του γυμνασίου πήγε στην επίσης ιδιωτική Σχολή Αηδονοπούλου.<ref name=":0">{{Cite web|url = http://like.philenews.com/el-gr/people-sunantisis/1478/3334/i-alki-zei-mas-exomologeitai|title = Η Άλκη Ζέη μάς εξομολογείται|date = 19 Δεκεμβρίου 2012|publisher = philenews.com|accessdate = 2014-09-04|archiveurl = https://web.archive.org/web/20150808001051/http://like.philenews.com/el-gr/people-sunantisis/1478/3334/i-alki-zei-mas-exomologeitai|archivedate = 2015-08-08|url-status = dead}}</ref> Εκείνη την περίοδο ο θείος της, Πλάτων Σωτηρίου (αδελφός της μητέρας της), παντρεύτηκε τη γνωστή συγγραφέα [[Διδώ Σωτηρίου]], η οποία βοήθησε την Άλκη Ζέη να ασχοληθεί με τη συγγραφή.<ref name=":0" /> Ενώ ήταν μαθήτρια στη Σχολή Αηδονοπούλου συμμετείχε στον όμιλο κουκλοθεάτρου της σχολής της που διεύθυνε η καθηγήτρια τέχνης [[Ελένη Περράκη-Θεοχάρη]]. Τότε ξεκίνησε να γράφει έργα για κουκλοθέατρο και ένας από τους χαρακτήρες που δημιούργησε, ο ''Κλούβιος'', έγινε μετέπειτα ένας από τους κυριότερους ήρωες του [[Κουκλοθέατρο Αθηνών|κουκλοθεάτρου Αθηνών "Μπάρμπα Μυτούσης"]] που ίδρυσε η Περράκη-Θεοχάρη.

Κατά την περίοδο της κατοχής έχει δηλώσει πως είχε ενταχθεί στην [[ΕΠΟΝ]], παρακινούμενη από τητην Διδώ Σωτηρίου. Παράλληλα σπούδασε φιλοσοφία του θεάτρου στην Φιλοσοφική του πανεπιστημίου των Αθηνών και υποκριτική στη δραματική σχολή του Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Ενώ φοιτούσε στη δραματική σχολή το 1943 γνώρισε τον μελλοντικό της σύζυγο, το θεατρικό συγγραφέα [[Γιώργος Σεβαστίκογλου|Γιώργο Σεβαστίκογλου]] (1913-1990), με τον οποίο παντρεύτηκε το 1945.<ref>{{Cite web|url = http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=232173|title = Ο Σεβαστίκογλου του θεάτρου και του αγώνα|date = 11 Δεκεμβρίου 2010|publisher = Ελευθεροτυπία|last = Γκιώνης|first = Δημήτρης}}</ref> Το 1948, ύστερα από την ήττα του [[Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας|ΔΣΕ]] στον [[Εμφύλιος πόλεμος|εμφύλιο]], ο αριστερός σύζυγοςσύζυγός της διέφυγε στην [[Τασκένδη]].

Η Ζέη προσπάθησε να τον ακολουθήσει αλλά την συνέλαβαν και την εξόρισαν στη Χίο λόγω των πολιτικών της πεποιθήσεων.<ref name=":0" /> Ύστερα από προσπάθειες έξι ετών, και αφού έμεινε για καιρό στην Ιταλία, το 1954 επανασυνδέθηκε με τον σύζυγο της στην Τασκένδη. Απέκτησαν δυο παιδιά,την Ειρήνη (1956-) και τον Πέτρο (1959-). Το 1957 μετακόμισαν στη [[Μόσχα]], όπου σπούδασε και στο τμήμα σεναριογραφίας του Ινστιτούτου Κινηματογράφου της [[Μόσχα]]ς. Το 1964 επέστρεψε στην Ελλάδα για να ξαναφύγει πάλι το 1967, με τον ερχομό της Χούντας &mdash; αυτή τη φορά για το [[Παρίσι]] &mdash; και να επιστρέψει οριστικά όταν πέσειέπεσε η απριλιανή δικτατορία.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην ΕΣΣΔ συνέχισε το γράψιμο και μια σειρά παιδικών διηγημάτων της δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό για τους νέους ''Νεανική Φωνή'', που είχε ως συντακτική επιτροπή τον [[Μάριος Πλωρίτης|Μάριο Πλωρίτη]], τον [[Τάσος Λιγνάδης|Τάσο Λιγνάδη]] και τον [[Κωστής Σκαλιώρας|Κωστή Σκαλιώρα]]. Το πρώτο της μυθιστόρημα, το αυτοβιογραφικό ''[[Το καπλάνι της βιτρίνας]]'', γράφτηκε το 1963 ενώ ήταν στη Μόσχα. Αποτελεί έργο -σταθμό στην ελληνική παιδική λογοτεχνία, όντας το πρώτο ίσως παιδικό βιβλίο με πολιτικές αναφορές, πιο συγκεκριμένα στη [[καθεστώς της 4ης Αυγούστου|δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά]].

Το [[1971]] και ενώ ήταν εξόριστη στο Παρίσι, έγραψε τον ''[[Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου (μυθιστόρημα)|Μεγάλο περίπατο του Πέτρου]]'', αυτή τη φορά με θέμα την [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχή]] και την απελευθέρωση. Το σημαντικό στα ιστορικά της μυθιστορήματα είναι ότι δεν αποτελούν μια απλή καταγραφή ιστορικών γεγονότων αλλά είναι ζυμωμένα με τα αυτοβιογραφικά βιώματα των ηρώων της.

* ''ΌΟ Ψεύτης Παππούς'' παιδικό διήγημα (1992)

* ''Ματίας'' παιδικό διήγημα [ΆΑ' Κρατικό βραβείο παιδικής λογοτεχνίας το 2001](1993)