Νεοελληνικός Διαφωτισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:587:800B:0:2D5B:162E:C5C1:1D94 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Kalogeropoulos
Ετικέτα: Επαναφορά
Γραμμή 1:
{{copyright|Δείτε συζήτηση}}[[Αρχείο:Εξώφυλλο του έργου Μέγα Αλφαβητάριον - Μιχαήλ Παπάς Γεώργιος - 1771.jpeg|thumb|To ''Μέγα Αλφαβητάριον'' του [[Μιχαήλ Παπάς Γεώργιος|Μιχαήλ Παπά ΓεωργίουΓεώργιου]], Βιέννη 1771. Το πρώτο ελληνικό αλφαβητάριο της νεώτερης εποχής.|350x350px]]
Ο '''Νεοελληνικός Διαφωτισμός''' είναι ιδεολογικό, [[φιλολογία|φιλολογικό]], [[γλώσσα|γλωσσικό]] και [[φιλοσοφία|φιλοσοφικό]] καλλιτεχνικό ρεύμα που, κατά μια άποψη, επιχείρησε να μεταφέρει τις ιδέες και τις αξίες του [[Διαφωτισμός|ευρωπαϊκού διαφωτισμού]], του οποίου και αποτελεί παρακλάδι, στον χώρο που ζούσαν άνθρωποι ελληνικής εθνικής συνειδήσεως ορθόδοξου γένους στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]]. Κατά τον [[Κωνσταντίνος Δημαράς|Κωνσταντίνο Δημαρά]], ο οποίος εισήγαγε και τον όρο «Ν. Διαφωτισμός», αυτός αποτελεί γηγενές και ενδογενές φαινόμενο του ελληνισμού που συναντιέται με τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό (κυρίως τον γαλλικό διαφωτισμό) και επηρεάζεται από αυτόν χωρίς όμως η αρχική του δυναμική να πάψει να είναι εγχώρια.<ref>Δημαράς Θ. Κωνσταντίνος, ''Νεοελληνικός Διαφωτισμός'', Ερμής, Νεοελληνικά Μελετήματα 2, Αθήνα, 1998. Αναφέρεται στο: Καραμπελιάς Γ. "Η ελληνική Αναγέννηση", Νέος Ερμής ο Λόγιος, 1, 2011, σελ. 81.</ref> Κατ' άλλη άποψη ο ελληνικός διαφωτισμός έχει τις ρίζες του στον 15ο αιώνα και υπό την επιρροή του ευρωπαϊκού πνεύματος συστηματοποιεί έως τις αρχές του 19ου αιώνα την ιδέα της εθνικής ταυτότητας για τους πληθυσμούς των πάλαι ποτέ αρχαίων ελληνικών επικρατειών.<ref>[http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=120696 Πιζανιάς Πέτρος, Πώς διαμορφώθηκε η εθνική συνείδηση. Η γέννηση ενός έθνους. Εφημ. "Το Βήμα", παράρτημα "Γνώμες", 26-3-2000]</ref> Κατά τον [[Απόστολος Διαμαντής|Απ. Διαμαντή]] ο νεοελληνικός διαφωτισμός ήταν ένα πνευματικό κίνημα με αίτημα την παιδεία των Ελλήνων.
 
Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα διαμορφώθηκε μια ιστοριογραφική σχολή που μελέτησε έντονα την έννοια του Διαφωτισμού σε σχέση με την ελληνική ιστορία. Ιδρυτής αυτής της σχολής ήταν ο Κ.Θ. Δημαράς, με μια σειρά από συνεχιστές όπως οι Φίλιππος Ηλιού, Παναγιώτης Μουλάς, Άλκης Αγγέλου κ.ά. Πιστεύεται ότι η σχολή αυτή υπερεκτίμησε το ρόλο του Διαφωτισμού.<ref>[https://antonisliakos.files.wordpress.com/2011/04/historiography-1975-20002.pdf Liakos Antonis, "Modern Greek Historiography (1974-2000). The Era of Tradition from Dictatorship to Democracy”, σ. 4-7 από το Ulf Brunbauer (ed.), (Re)Writing History. Historiography in Southeast Europe after Socialism, Münster, LIT Verlag, 2004, σ. 351-378.]</ref>