Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1951: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 26:
}}
Η '''Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1951''' ([[Οκτώβριος]] [[1951]] - [[Οκτώβριος]] [[1952]]) ήταν ακόμα μια κυβέρνηση συνεργασίας των δυο μεγαλύτερων κομμάτων του Κέντρου, (Κόμμα Φιλελευθέρων και ΕΠΕΚ) - για την ακρίβεια ήταν η τελευταία κυβέρνηση κομμάτων του Κέντρου μέχρι και το [[1981]] , αν εξαιρεθεί το ''διάλειμμα'' των ετών [[1963]] - [[1965]], και προέκυψε μετά το αποτέλεσμα των [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1951|εκλογών της 9ης Σεπτεμβρίου 1951]].<br />
Αν και οι εκλογές του Σεπτεμβρίου έδωσαν την νίκη στο πρωτο-εμφανιζόμενο κόμμα του στρατάρχη [[Αλέξανδρος Παπάγος|Παπάγου]], τον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]], αλλά όχι και την αυτοδυναμία στο Κοινοβούλιο, η άρνηση του Παπάγου να συνεργαστεί με οποιοδήποτε άλλο κόμμα, οδήγησε τελικά, ύστερα από 48 ημέρες μετά τις εκλογές, στη συνεργασία των κομμάτων του Κέντρου και στο σχηματισμό κυβέρνησης.<br />
«Η θητεία της κυβέρνησης ΕΠΕΚ - ΚΦ επρόκειτο να αποδειχθεί εξαιρετικά δυσχερής. Οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της και οι «έξωθεν» πιέσεις, τόσο από τον «αμερικανικό παράγοντα» όσο και από τα Ανάκτορα σε συνδυασμό με τα κρίσιμα γεγονότα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει και την έντονη αντιπολιτευτική τακτική του Συναγερμού, οδήγησαν στην εφαρμογή μιας αντιφατικής πολιτικής και έθεσαν συχνά σε δοκιμασία την σταθερότητά της.» <ref>Κατερίνα Δέδε: «Η ανάδυση του Κέντρου στη μεταπολεμική Ελλάδα: η Εθνική Προοδευτική Ένωσις Κέντρου του Νικόλαου Πλαστήρα»σελ. 201 http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/29442#page/204/mode/2up</ref>
| |||