Φρανσουά Τρυφώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Φρανσουά Τρυφώ''' (''François Roland Truffaut'', [[6 Φεβρουαρίου]] [[1932]] - [[21 Οκτωβρίου]] [[1984]]) ήταν [[Γαλλία|Γάλλος]] κριτικός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός του [[κινηματογράφος|κινηματογράφου]], από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του γαλλικού [[νέο κύμα|νέου κύματος]].

 

Με τη βοήθεια του θεωρητικού του κινηματογράφου [[Αντρέ Μπαζέν]], άρχισε να γράφει κριτικές στο περιοδικό ''Cahiers du cinema'', με το οποίο, μαζί άλλους συναδέλφους του, άνοιξαν τον δρόμο για το νέο κύμα και το μη εμπορικό κινηματογράφο. Με την μικρού μήκους ταινία του ''Les Mistons'' (1958), και θέμα την σεξουαλική αφύπνιση μιας ομάδας νεαρών, έθεσε στην πράξη τις θεωρίες του, τις οποίες συνέχισε στην ημιαυτοβιογραφική, μεγάλου μήκους ταινία του, ''[[Τα 400 χτυπήματα]]'' (''Les Quatres Cents Coups'', 1959), μία γεμάτη ειλικρίνεια αλλά και ποίηση ταινία, που κέρδισε το βραβείο Σκηνοθεσίας στο [[Φεστιβάλ των Καννών]], κάτι που τον καθιέρωσε ως τον κατ' εξοχήν ηγέτη του πρωτοεμφανιζόμενου [[Νουβέλ Βαγκ|νέου κύματος]] (''nouvelle vague''). Συνεχίζει την ιστορία του αγοριού από την πρώτη του ταινία με άλλες ταινίες. Το 1962 ένα μικρό επεισόδιο (Ο Έρωτας στα Είκοσι, 1962). Τότε ο Αντουάν Ντουανέλ ([[Ζαν-Πιερ Λεό]]) ερωτεύεται τη Κριστίν ([[Κλοντ Ζαντ]]) (''[[Κλεμμένα φιλιά]]'', 1968]. Η Αντουάν και η Κριστίν παντρεύονται (''[[Παράνομο κρεβάτι]]'', 1970). Ο Αντουάν και η Κριστίν διαζευγνύονται (''[[Η αγάπη το βάζει στα πόδια]]'', 1979). Ο κύκλος είναι μοναδικός στην ιστορία του κινηματογράφου. Έτσι, ο Τρυφώ και ο Κλοντ Ζαντ προσλήφθηκαν και μετά την κινηματογράφηση το 1968.