|
Διοικητικά τα Μελίσσια χωρίζονται σε 4 μεγάλες συνοικίες (Άνω Μελίσσια, Κάτω Μελίσσια, Ζωοδόχος Πηγή, Αγία Μαρίνα) και άλλες 2 μικρότερες αραιοκατοικημένες συνοικίες στα βόρεια (Πανόραμα, Βίγλα).
Τα Άνω Μελίσσια βρίσκονται γύρω αποαπό την μεγάλη πλατεία Αγίου Γεωργίου οπου ηταν ο πρώτος πυρήνας των Μικρασιατών οικιστών της πόλης, φτάνουν στα νότια μέχρι της διασταύρωση της 25ης Μαρτίου του κεντρικού δρόμου που διασχίζει τα Μελίσσια κάθετα και της Λεωφόρου Πηγής.
Τα Κάτω Μελίσσια επεκτείνονται νότια αποαπό τα Άνω μέχρι την κεντρική Λεωφόρο Δημοκρατίας, επεκτείνονται αποαπό το Μαρούσι μέχρι την Λεωφόρο Ελευθερίου Βενιζέλου σε αυτά βρίσκονται το απέραντο κτήμα Τσαγκάρη με την αντίστοιχη πτέρυγα του νοσοκομείου Αμαλία Φλέμινγκ.
Η Ζωοδόχος Πηγή βρίσκεται νοτιότερα αποαπό την Λεωφόρο Δημοκρατίας πήρε το όνομα της αποαπό την ομώνυμη μεγάλη εκκλησία, κατοικήθηκε αργότερα αποαπό τις υπόλοιπες περιοχές. Η διαφορά στην συνοικία της Ζωοδόχου Πηγής με τα Άνω και Κάτω Μελίσσια είναι εμφανής είναι εμφανής αφού υπάρχουν ακόμα πολλά ακατοίκητα οικόπεδα και διασκορπισμένες πολυτελείς νεόχτιστες κατοικίες. Νοτιότερο όριο είναι το ίδιο το νοσοκομείο του [[Σισμανόγλειο Νοσοκομείο|Σισμανογλείου]] στα όρια των δήμων Μελισσίων, ΒρηλισσίωνΒριλησσίων και Αμαρουσίου, συνδέεται απ'ευθείαςαπευθείας σε κοντινή απόσταση με την εκκλησία μέσω της Οδού Ζωοδόχου Πηγής.
Η Αγία Μαρίνα επεκτείνεται ανατολικότερα αποαπό την Λεωφόρο Ανδρέα Παπανδρέου και την Λεωφόρο Ελευθερίου Βενιζέλου πήρε το όνομα της απο την ομώνυμη παλιά εκκλησία που βρίσκεται σήμερα σε αναστήλωση. Είναι η γραφικότερη περιοχή στα σύνορα με την Νέα Πεντέλη που θυμίζει περισσότερο εξοχή αφού αποαπό κείεκεί διέρχεται το [[ρέμα Πολυδρόσου]] αμέσως μετά την δημιουργία του στην Πεντέλη σε πολύ κοντινή απόσταση απο την εκκλησία.
Τα Μελίσσια διοικητικά μέχρι το 1989 ανήκαν στον διπλανό μεγάλο δήμο του Αμαρουσίου. Αναγνωρίστηκαν ως ανεξάρτητη κοινότητα τοο 1946 και ως δήμος το 1990.<ref>[[Βύρων Πολύδωρας]], "Η Μείζων Αθήνα", Καστανιώτης 2002, σελ. 441.</ref> Πρόεδροι της Κοινότητας Μελισσίων διετέλεσαν χρονολογικά οι: Σπύρος Μπέγκας (1946-47), Απόστολος Ράπτης (1948), Παύλος Φωτιάδης (1948), Γ. Πετρόπουλος (1949), Ι. Παπαβασιλείου (1949), Κωνσταντίνος Τσιμπρικίδης (1950), Νίκος Λιοδήμος (1951-55), Αν. Μωυσίδης (1956), Λεωνίδας Ρέππας (1959), Κυριάκος Τσιμπρικίδης (1964-67), Νίκος Λιοδήμος (διορισμένος, 1967-74), Νίκος Κουνελής (διορισμένος 1974-75), Λουκάς Παπαϊωάννου (1975), Κυριάκος Τσιμπρικίδης (1975-82) και Γιάννης Μητρόπουλος (1983-90).
Τα Μελίσσια διοικητικά μέχρι το [[1989]] ανήκαν στον διπλανό μεγάλο δήμο του Αμαρουσίου.
Πρώτος δήμαρχος Μελισσίων μετά την ανεξαρτητοποίηση τους αποαπό το Μαρούσι ήταν γιαο 17Γιάννης χρόνιαΜητρόπουλος ([[1990]] 1991-1998 [[2007]]και 2003-2006) και στη συνέχεια δήμαρχος εξελέγη ο ΓιάννηςΔημήτριος ΜητρόπουλοςΤομπουλίδης (1999-2002). στιςΣτις δημοτικές εκλογές του [[ελληνικές αυτοδιοικητικές εκλογές 2006|2006]] εξελέγη για την επόμενη τετραετία (2007-2010) νέος δήμαρχος ο Μανώλης Γραφάκος ο οποίος ξεκίνησε στιςτις μονοδρομήσεις.
To [[2010]] με την νέα εφαρμογή του [[Πρόγραμμα Καλλικράτης|Καλλικράτη]] αποαπό την κυβέρνηση [[Γιώργος Α. Παπανδρέου|Γ. Παπανδρέου]] ο δήμος Μελισσίων συνενώθηκε με τους δήμους Παλιάς και Νέας Πεντέλης στον διευρυμένο Καλλικρατικό δήμο Πεντέλης. Στις δημοτικές εκλογές του [[2010]] και του [[2014]] Καλλικρατικός δήμαρχος Πεντέλης εξελέγη ο Δημήτρης Στεργίου ο οποίος ήταν για πολλά χρόνια δήμαρχος Παλαιάς Πεντέλης, διαδέχθηκε και στα Μελίσσια τον βασικό αντίπαλο του και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις πρώην δήμαρχο Μελισσίων Μανώλη Γραφάκο.
==Υπηρεσίες υγείας==
| 