Κάρολος Γ΄ της Ισπανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Κάρολος Γ΄''', ισπαν. Carlos III di Borbone ([[20 Ιανουαρίου]] [[1716]] - 14 Δεκεμβρίου [[1788]]) από τον [[Οίκος των Βουρβόνων-Ισπανίας|Οίκο των Βουρβόνων-Ισπανίας]] ήταν βασιλιάς της [[Ισπανία]]ς ([[1759]]-[[1788]]), της [[Νάπολη]]ς και, της [[Σικελία]]ς ([[1735]]-[[1759]]) και δούκας της Πάρμας ([[1732]]-[[1735]]). Ήταν οπαδός του [[πεφωτισμένη μοναρχία|πεφωτισμένου απολυταρχισμού]]. Πρώτος γιος από τον δεύτερο γάμο του βασιλέως της Ισπανίας [[Φίλιππος Ε΄ της Ισπανίας|Φιλίππου Ε΄]] από την δεύτερη σύζυγο του [[Ελισάβετ Φαρνέζε]].

Την [[1 Δεκεμβρίου]] [[1734]], μετά τη νίκη του Χοσέ Καρίγιο ντε Μοντεμάρ επί των Αυστριακών στη [[μάχη του Μπιτόντο]], κηρύχθηκεανακηρύχθηκε βασιλιάς της Νάπολης και της Σικελίας. Αλλά ο ίδιος δεν είχε στρατιωτικές ικανότητες, ενώ φορούσεκαι σπάνια φορούσε τη στρατιωτική στολή. Ο Άγγλος ναύαρχος που βρέθηκε στη [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]], προκειμένου να επηρεάσει τον πόλεμο της Αυστριακής διαδοχής, τον πίεσε να κρατήσει ουδετερότητα, με την απειλή ναότι θα βομβαρδίσειβομβάρδιζε τη Νάπολη. Αυτό επηρέασε έντονα τοτη μυαλόσκέψη του, γιατίδιότι του έδωσε ένα αίσθημα εχθρότητας, που επηρέασε την πολιτική του αργότερα.

Παραχώρησε ([[1735]]) την Πάρμα στον αυτοκράτορα [[Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολο ΣΤ΄]] αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας σε αντάλλαγμα της αναγνώρισηςαναγνώρισής του ως βασιλιά της Νάπολης και της Σικελίας. Στο εσωτερικό της χώρας του άρχισε αναμόρφωση, ενώ είχε μεγάλη ικανότητα στην επιλογή υπουργών και συμβούλων. Επί της εποχής του έγιναν στην περιοχή που κυβερνούσε στην Ιταλία οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις του [[Ερκολάνο]] ([[1738]]) και της [[Πομπηία]]ς ([[1748]]). Ο ίδιος μόλις το πληροφορήθηκε, με ευχαριστημένοςευχαρίστηση χρηματοδότησε τις ανακαλύψεις.

Παραιτήθηκε ([[1759]]) στην [[Νάπολη]] υπέρ του τρίτου γιου του, Φερδινάνδου. Σαν βασιλιάς της Ισπανίας η εξωτερική του πολιτική ήταν καταστροφική. Η δυσαρέσκειαδυσαρέσκειά του με την [[Αγγλία]] έγινε ανεξέλεγκτη μετά τοντο θάνατοτέλος της συζύγου του [[Μαρία Αμαλία της Σαξονίας|Μαρίας - Αμαλίας της Σαξονίας]] και ήρθε σε συμμαχία με τη [[Γαλλία]]. Περιπλέχθηκε στον [[Επταετής πόλεμος|επταετήΕπταετή πόλεμοΠόλεμο]] με μεγάλες απώλειες για τη χώρα του. Κατάφερε να ενώσει στην [[Αμερική|Αμερικάνικη ήπειρο]] τις Γαλλικές δυνάμεις με αυτές των δυσαρεστημένων αποίκων κατά της Αγγλίας. Ο ίδιος, όμως, δεν ήταν άξιος να δημιουργήσει ικανό στόλο.

Στο εσωτερικό της χώρας του προσπάθησε να φέρει αναμορφώσεις, που συνάντησαν πολλές αντιδράσεις. Η προσπάθειαπροσπάθειά του να πείσει τους [[Μαδρίτη|Μαδριλένους]] να υιοθετήσουν τα Γαλλικά ενδύματα προκάλεσε ταραχές ([[1766]]), και ο ίδιος έφυγε προσωρινά από τη Μαδρίτη αφήνοντας στη διακυβέρνηση τον υπουργό του, Πέδρο Πάμπλο Αβάρκα ντε Μπολέα. Οι [[Ιησουίτες]] κατηγορήθηκαν ότι συμμετείχαν στις ταραχές και εξορίστηκαν, κάτι που προκάλεσε την εχθρότητα του πάπα. Ο Κάρολος Γ΄ ανταπέδωσε και η δύναμη της εκκλησίας έπεσε σημαντικά στην χώρα του, με τους περισσότερους κληρικούς άνεργους.

Άλλαξε την εικόνα της Μαδρίτης: έφτιαξε δρόμους, υδραυλικά έργα, και αναμόρφωσε την οικονομική πολιτική, περιορίζοντας την απάτη και την κατάχρηση του δημοσίου χρήματος. Δημιούργησε την Ισπανική Λοταρία και έφερε τα [[Νάπολη|Ναπολιτάνικα]] μοντέλα στον [[χριστούγεννα|χριστουγεννιάτικο]] εορτασμό και στολισμό ([[Φάτνη της Γεννήσεως]]).

Στην ιδιωτική του ζωή ήταν ευγενικός, με σαρκαστική γλώσσα και δεινός κυνηγός. Άφησε τηντη φήμη ενός βασιλιά φιλάνθρωπου και φιλόσοφου, ενώ ήταν πιστός [[Ρωμαιοκαθολικισμός|Καθολικός]], παρά τις προστριβές του με τον πάπα. Ενδιαφερόταν περισσότερο να βοηθήσει τον άνθρωπο στηνστη σωτηρία της ψυχής του, παρά στην τήρηση των τυπικών καθηκόντων.

== ΚληρονόμοιΟικογένεια ==

* [[Γαβριήλ Αντώνιος της Ισπανίας|Γαβριήλ-Αντώνιος]] 1752-1788, πρίγκιπας της Ισπανίας.