Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στη Γερμανία κυβερνούσε από το 1933 ο Αδόλφος Χίτλερ, που επιδίωκε να ανορθώσει το γόητρο της καταρακωμένης χώρας του και να πάρει εκδίκηση από τους Αγγλογάλλους για την ήττα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην Ιταλία εξουσίαζαν οι φασίστες του Μουσολίνι από το 1922, ενώ η στρατοκρατική Ιαπωνία είχε ξεκινήσει και επιδίωκε τη συνέχιση της επεκτατικής της πολιτικής, που ονόμαζε «Μεγάλη Σφαίρα Ευημερίας της Ανατολής».

 

 

Αποτέλεσε την πιο εκτεταμένη γεωγραφικά και δαπανηρή σε πλουτοπαραγωγικούς πόρους [[ένοπλη σύγκρουση]] στην ιστορία της ανθρωπότητας, στην οποία έλαβαν μέρος περισσότεροι από 100 εκατομμύρια άνθρωποι από περισσότερες από 30 χώρες,που διέθεσαν όλες τις οικονομικές, βιομηχανικές και επιστημονικές ικανότητες τους στην παγκόσμια προσπάθεια, εξαλείφοντας τη διάκριση μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών πόρων. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος σημαδεύτηκε από μαζικές εκτελέσεις και θανάτους στρατιωτών αλλά και πολιτών. Οι ναζιστικές δυνάμεις του Χίτλερ προχώρησαν σε μαζικούς θανάτους και πολιτών, κυρίως εβραϊκής καταγωγής, το ονομαζόμενο [[Ολοκαύτωμα]], έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από τους Γερμανούς του Χίτλερ. Συνολικά δολοφονήθηκαν περισσότεροι από 11 εκατομμύρια άνθρωποι. Κυριάρχησε η πρακτική των βομβαρδισμών βιομηχανικών κέντρων και κατοικημένων περιοχών σε πόλεις της Ευρώπης από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια της οποίας περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι σκοτώθηκαν. Συμπεριλαμβάνονται και όσοι σκοτώθηκαν από τη ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι από τις Η.Π.Α, ως αντίποινα από την σύναψη συμμαχίας της Ιαπωνίας με τον Χίτλερ και τη ναζιστική Γερμανία. Το Ολοκαύτωμα κατά των Εβραίων και οι επίθεσεις με ατομικές βόμβες κατατάσσονται συχνά ως έγκληματα κατά της ανθρωπότητας<ref>{{Cite web|url=http://www.huffingtonpost.com/greg-mitchell/after-hiroshima-truman-fa_b_3727286.html|title=After Hiroshima, Truman Failed to Pause--and Nagasaki 'War Crime' Followed|last=Mitchell|first=Greg|date=2013-08-08|website=Huffington Post|language=en-US|accessdate=2017-08-21}}</ref><ref>{{Cite news|url=http://www.independent.co.uk/voices/commentators/phil-strongman-hiroshima-is-a-war-crime-that-haunts-my-family-67-years-on-8008821.html|title=Phil Strongman: Hiroshima is a war crime that haunts my family, 67|date=2012-08-05|newspaper=The Independent|language=en-GB|accessdate=2017-08-21}}</ref><ref>{{Cite book|url=https://www.worldcat.org/oclc/50007944|title=The criminality of nuclear deterrence|last=1950-|first=Boyle, Francis Anthony,|date=2002|publisher=Clarity Press|isbn=0932863337|location=Atlanta, GA|id=50007944}}</ref><ref>{{Cite web|url=http://apjjf.org/-Yuki-Tanaka/3245/article.html|title=The Atomic Bombing, The Tokyo War Crimes Tribunal and the Shimoda Case: Lessons for Anti-Nuclear Legal Movements {{!}} The Asia-Pacific Journal: Japan Focus|last=Journal|first=The Asia Pacific|website=apjjf.org|accessdate=2017-08-21}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.newscientist.com/article/dn7706-hiroshima-bomb-may-have-carried-hidden-agenda/#.UkN0B39Gb84|title=Hiroshima bomb may have carried hidden agenda|newspaper=New Scientist|language=en-US|accessdate=2017-08-21}}</ref>). Ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι συγκλονιστικός για τα ανθρώπινα δεδομένα και υπολογίζεται σε 50 έως 85 εκατομμύρια απώλειες. Τα δεδομένα αυτά έκαναν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο την πιο θανατηφόρα σύγκρουση στην ανθρώπινη ιστορία. Χρονολογικά, άρχισε στις [[7 Ιουλίου]] [[1937]] στην Ασία και την [[1 Σεπτεμβρίου]] [[1939]] στην [[Ευρώπη]] και τελείωσε στις [[2 Σεπτεμβρίου]] [[1945]].

{{Κύριο|Εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία - 1939|Ρωσοφινλανδικός πόλεμος του 1939}}

[[Αρχείο:Europe 1939 greek.png|thumb|left|220px|Η Ευρώπη και οι κύριοι συνασπισμοί κρατών τις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]]

 

Η Αγγλία και η Γαλλία αναγκάστηκαν να κηρύξουν τον πόλεμο στη Γερμανία αλλά χωρίς ακόμα να κινητοποιήσουν όλες τους τις δυνάμεις για πλήρη εμπλοκή. Ακολούθησε μια περίοδος που έμεινε γνωστή ως ο «Γελοίος Πόλεμος» (Drôle de Guerre) γιατί, παρά την κήρυξη πολέμου, η μια μερίδα των εμπολέμων δεν έπαιρνε ακόμα μέρος σε γενικό πόλεμο εναντίον της Γερμανίας. Από τις 3 Σεπτεμβρίου 1939 (Κήρυξη του πολέμου από την Μεγάλη Βρετανία στη Γερμανία) έως και τις 10 Μαΐου 1940 (Έναρξη της Γερμανικής επίθεσης στο Δυτικό Μέτωπο), διεξάγονταν πολύ περιορισμένες χερσαίες ή εναέριες εχθροπραξίες. Μόνη κινητικότητα υπάρχει στις ναυτικές επιχειρήσεις. Ο [[Βέρμαχτ|Γερμανικός Στρατός]] αναδιοργανώνεται στο [[Δυτικό Μέτωπο]] και συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος του δυναμικού του σε αυτό.

Κατά τους τελευταίους μήνες του πολέμου και κατά τα χρόνια που ακολούθησαν μετά την συνθηκολόγηση, διαπράχθηκαν μαζικά εγκλήματα κατά αμάχων Γερμανών - ανδρών, γυναικών και παιδιών - από τους Δυτικούς Συμμάχους και την Σοβιετική Ένωση. Αναγνωρίζεται ότι γενικά «ο ωκεανός πολεμικής προπαγάνδας υφαίνει ένα μύθο που διατηρείται για αρκετές δεκαετίες» (D. Murphey, σ. 2, 19). Για πολλά χρόνια αυτό το θέμα ήταν ένα ταμπού, ακόμα και για τους Γερμανούς. Έτσι, εργασίες πάνω στη μεταχείριση των Γερμανών αμάχων εμφανίζονται κυρίως προς το τέλος του 20ου και αρχές του 21ου αιώνα.<ref>[http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/08/23/AR2007082301769.html Andrew Nagorski, The Squall After the Whirlwind, Washington Post, August 26, 2007.] </ref>

 

 

Κατά τα πρώτα έτη μετά τον πόλεμο οι σύμμαχοι εμπόδιζαν τη παροχή προς τους Γερμανούς ανθρωπιστικής βοήθειας που ερχόταν από τον Ερυθρό Σταυρό, θρησκευτικούς ή άλλους οργανισμούς. Ο γερμανικός αλιευτικός στόλος υποχρεωνόταν να παραμένει στα λιμάνια. Στην Αμερικανική Ζώνη του Βερολίνου υπήρξε η πολιτική «τίποτα δεν χαρίζεται και όλα πετιούνται». Στην Αν. Πρωσία που κατεχόταν από τη Σοβ. Ένωση εφαρμόστηκε πολιτική λιμοκτονίας ανάλογη με αυτή της Ουκρανίας της δεκαετίας του 1930. Αναφέρθηκαν και εκεί περιπτώσεις κανιβαλισμού. Κατά τους ιδιαίτερα ψυχρούς χειμώνες του 1946-47 και 1948-49 χιλιάδες πέθαναν από το κρύο λόγω έλλειψης καυσίμων και ρούχων, ιδιαίτερα μεταξύ των προσφύγων από την Ανατολή. Ιδιαίτερα σημειώνεται το κύμα μαζικών βιασμών από το Σοβιετικό στρατό. Στο Βερολίνο οι μετριότερες εκτιμήσεις για τα θύματα βιασμών είναι περί τις 20.000, με ηλικίες των θυμάτων να είναι από 12 έως 75. Κατ’ άλλους τα θύματα στο Βερολίνο και τις γύρω περιοχές μπορεί να ήταν και ένα εκατομμύριο, όπως προκύπτει από στοιχεία των Σοβιετικών αρχείων και γερμανικών νοσοκομείων.<ref>[https://books.google.gr/books?id=BM4c7vKcO0YC&printsec=frontcover&hl=el&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false Erika Vora, "Silent No More: Personal Narratives of German Women Who Survived WW2 Expulsion and Deportation", Xlibris Corporation, 2012, σελ. 15-18.]</ref> Βρετανοί στρατιώτες ανέφεραν ότι οι λίμνες ήταν γεμάτες πτώματα γυναικών που αυτοκτόνησαν.

Θύματα βιασμών από το Σοβιετικό στρατό έπεσαν όχι μόνο Γερμανίδες, αλλά και γυναίκες της Ουγγαρίας, Βουλγαρίας και Ουκρανίας. Η επίσημη πολιτική ήταν κατά των βιασμών, αλλά στην πράξη μόνο το 1949 εφαρμόστηκαν κάποια αποτρεπτικά μέτρα από τους Σοβιετικούς. Πολλοί βιασμοί έγιναν και από Αμερικανούς στρατιώτες, αλλά εκεί υπήρξε αυστηρότερη αντιμετώπιση, μέχρι και εκτελέσεις ενόχων. Μετά τη λήξη του πολέμου το φαινόμενο συνεχίστηκε με τη μορφή της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των πεινασμένων. Οι Αμερικανοί αξιωματικοί της Στρατιωτικής Αστυνομίας έλεγαν ότι «λίγο φαγητό, μια πλάκα σοκολάτα, ή μια πλάκα σαπούνι κάνουν τον βιασμό αχρείαστο». Λόγω αυτών των φαινομένων υπήρξε έκρηξη αφροδισίων νοσημάτων, που εκτιμάται ότι «οφείλονται κυρίως στους έγχρωμους Αμερικανούς στρατιώτες». Μαζικοί βιασμοί αποδίδονται και σε Πολωνούς, Γάλλους, αντάρτες του [[Τίτο]] και άλλους. Στη Σοβιετική Ζώνη της Αυστρίας οι βιασμοί ήταν καθημερινό φαινόμενο μέχρι το 1947.

 

 

== Η πτώση της Ιαπωνίας ==

Χαρακτηριστική είναι η μάχη για τη νήσο [[Ίβο Τζίμα]], (19 Φεβρουαρίου - 26 Μαρτίου 1945). Οι Ιάπωνες υπερασπίστηκαν το νησί κρυμμένοι μέσα σε σπηλιές, με μόνο στόχο να πεθάνουν μέχρις ενός αλλά προκαλώντας τρομακτικές απώλειες στον εχθρό. Το αποτέλεσμα σχεδόν τους δικαίωσε, αφού σκοτώθηκαν 21.703 Ιάπωνες συμπαρασύροντας στον θάνατο 27.909 Αμερικανούς. Οι απώλειες αυτές είναι σχεδόν τριπλάσιες των απωλειών κατά την απόβαση στη Νορμανδία. Το γεγονός είναι αλήθεια ότι τρόμαξε την Αμερική, η οποία, ως απάντηση, αποφάσισε τη συστηματική καταστροφή των μέσων διεξαγωγής πολέμου στο μητροπολιτικό έδαφος της Ιαπωνίας με συχνούς εμπρηστικούς βομβαρδισμούς. Ορμώμενα από τις βάσεις στις [[Βόρειες Μαριάνες Νήσοι|Μαριάννες Νήσους]], υπό τη διοίκηση του αποφασιστικού [[Πτέραρχος|Πτέραρχου]] [[Κέρτις Λε Μαίη]], τα τελευταία αμερικανικά βομβαρδιστικά [[Β-29]] έκαψαν την Ιαπωνία εκ βάθρων. Μόνο μεταξύ 9-10 Μαΐου 1945 στο [[Τόκιο]] χάθηκαν 100.000 άτομα μέσα σε μία πύρινη κόλαση. Η αντίσταση της Ιαπωνίας ήταν πλέον πρακτικά αδύνατη και ο [[Χιροχίτο]] προσπαθούσε να βρει τρόπο, μυστικά, να πετύχει μια συνεννόηση, αλλά οι στρατιωτικοί ετοιμάζουν άμυνα μέχρις εσχάτων την ώρα που, οι Αμερικανοί, θα τολμούσαν μια απόβαση στο μητροπολιτικό τους έδαφος.

 

Στην [[Ουάσινγκτον]], η απόβαση αυτή όντως σχεδιάζεται και οι εκτιμήσεις για τις απώλειες είναι μεγάλες: λογαριάζουν κάπου 2.000.000 ακόμα νεκρούς Αμερικανούς. Οι Μακ Άρθουρ, Νίμιτς, Λε Μαίη και Αϊζενχάουερ επιμένουν ότι η απόβαση δεν είναι αναγκαία, διότι η Ιαπωνία, εντελώς αποκλεισμένη ναυτικά από παντού, χωρίς βασικά εφόδια και υφιστάμενη αδιάκοπους βομβαρδισμούς, δεν αποτελεί πλέον απειλή. Αλλά, διπλωματικά, η κατάσταση εμπλέκεται με την [[ΕΣΣΔ]], η οποία κηρύσσει τον πόλεμο και εξαπολύει επίθεση στην Ιαπωνία, ενώ κατέχει ήδη σημαντικό τμήμα της Ευρώπης την ώρα που πλησιάζουν οι διασκέψεις για τη μεταπολεμική κατάσταση στο [[Πότσνταμ]]. Τότε ο νέος πρόεδρος των [[ΗΠΑ]] [[Χάρρυ Τρούμαν]] δέχεται συμβουλές να χρησιμοποιήσει το νεοανακαλυφθέν υπερόπλο της [[Ατομική βόμβα|Ατομικής Βόμβας]], που οι [[ΗΠΑ]] σχεδίαζαν αρχικά για να χρησιμοποιήσουν εναντίον του Χίτλερ. Η απόφαση δέχεται έντονες επικρίσεις, κυρίως από τους επιστήμονες που την κατασκεύασαν, αλλά ο Τρούμαν αποβλέπει σε μια έκρηξη της οποίας ο (από)ηχος θα ακουστεί κυρίως στη [[Μόσχα]]. Στις [[6 Αυγούστου]] ([[Χιροσίμα]]) και [[9 Αυγούστου]] ([[Ναγκασάκι]]) [[1945]] η Ιαπωνία δέχεται δύο ατομικές βόμβες, που προκαλούν 240.000 νεκρούς και πολύ μεγαλύτερο αριθμό τραυματιών και θυμάτων της ραδιενεργής ακτινοβολίας, ενώ οι πόλεις που χτυπήθηκαν σχεδόν εξαφανίζονται από τον χάρτη. Αυτό δίνει την ευκαιρία στον Χιροχίτο να προβεί σε άμεσες συνεννοήσεις για παράδοση της Ιαπωνίας, παρακάμπτοντας τους άναυδους στρατιωτικούς και, τελικά, ο πόλεμος τερματίζεται επίσημα στις [[2 Σεπτεμβρίου]] 1945 με την επίσημη υπογραφή της άνευ όρων παράδοσης της Ιαπωνίας, επάνω στο [[Μιζούρι (θωρηκτό)|θωρηκτό «Μιζούρι»]].