Ναύπακτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Διαγραφή ανεπίκαιρης πληροφορίας & προσθήκη αξιοθέατου. |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 24:
}}
[[Αρχείο:naupaktos.jpg|thumb|270px|right|Άποψη του λιμανιού από το κάστρο.]]
[[Αρχείο:Naupactusport.jpg|thumb|270px|Πανοραμική άποψη του κέντρου της Ναυπάκτου απ΄ το φρούριο.]]
Η '''Ναύπακτος''' είναι παραθαλάσσια πόλη της [[Αιτωλοακαρνανία]]ς στον [[Κορινθιακός κόλπος|Κορινθιακό κόλπο
== Ιστορία ==
Γραμμή 39:
Το [[369 π.Χ.]] μετά την [[Ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς|ήττα των Αθηναίων στους Αιγός ποταμούς]] (405 π.Χ.), οι Μεσσήνιοι εγκαταλείπουν την πόλη και αναχωρούν για τη [[Σικελία]]<ref>[[Παυσανίας]] [[s:Μεσσηνιακά|''Μεσσηνιακά'', XXVII]] και [[s:Φωκικά, Λοκρών Οζόλων|''Φωκικά, Λοκρών Οζόλων'', ΧΧΧVΙΙΙ]]</ref>. Η Ναύπακτος περνά ξανά στον έλεγχο των Λοκρών. Οι [[Αχαιοί]] κυριεύουν την πόλη, αλλά τελικά τους διώχνει ο [[Θήβα|Θηβαίος]] στρατηγός [[Επαμεινώνδας]], το 361 π.Χ.
Το [[350 π.Χ.]] ο [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φίλιππος Β΄]] της [[Μακεδονία (αρχαίο βασίλειο)|Μακεδονίας]] παραχωρεί την πόλη στους Αιτωλούς. Από το [[338 π.Χ.]] η πόλη γίνεται κέντρο της [[Αιτωλική Συμπολιτεία|Αιτωλικής Συμπολιτείας]] και στην πόλη συνέρχονταν τα συμβούλια της Συμπολιτείας. Η δε Ναυπακτία ονομάσθηκε ''Αιτωλία Επίκτητος''. Μετά και τους πολέμους με τους Αχαιούς και την καταστροφή της πόλης του [[Θέρμο]]υ, η Ναύπακτος γίνεται κατ' ουσία πρωτεύουσα της Αιτωλίας<ref>Πολύβιος ''Ιστορίες'' - Βιβλίο 5ο: 103.1, 105.1 107.5-7 (Στο διαδίκτυο από το Perseus Project: [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Plb.+toc (Αγγλικά & Ελληνικά)])</ref>. Το 191 π.Χ. οι Ρωμαίοι, αφού πολιόρκησαν την πόλη, έλυσαν την πολιορκία υπογράφοντας ανακωχή με τους Αιτωλούς.
Κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίων]] γνώρισε ακμή λόγω της σημαντικής της θέσης ακριβώς απέναντι από τη [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]].
Γραμμή 48:
Υπήρξε σημαντική πόλη του [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντίου]], καθώς αποτελούσε λιμάνι των ταξιδιωτών προς την [[Ιταλία]] και την [[Κωνσταντινούπολη]]. Υπαγόταν στην επαρχία Ελλάδος ή Αχαΐας. Το φρούριό της επισκευάστηκε ριζικά τα χρόνια του Ιουστινιανού <ref>Προκόπιος</ref>, αλλά το [[553]], η πόλη καταστράφηκε από [[σεισμός|σεισμό]]. Επίσης, καταστροφές υπέστη από επιδρομές διάφορων λαών, όπως οι [[Σλάβοι]] (6ος - 10ος αιώνας). Την εποχή του [[Κωνσταντίνος Ζ'|Κωνσταντίνου Ζ' του Πορφυρογέννητου]] έγινε πρωτεύουσα του Πέμπτου Θέματος της Ευρώπης (Ελλάς) ενώ το 10ο αιώνα συνενώθηκε με το Όγδοο Θέμα της Νικοπόλεως και έγινε έδρα του νέου.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους, η πόλη έγινε μέρος του [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσποτάτου της Ηπείρου]] για περίπου έναν αιώνα (1204-1294). Το [[1294]] <ref>Πηγή: Π. Καλονάρος, ''Ιερά μονή Βαρνάκοβας''.</ref> ο Δεσπότης της Ηπείρου, [[Νικηφόρος Α' Κομνηνός Δούκας]], πάντρεψε την κόρη του, [[Θαμάρ της Ηπείρου|Θαμάρ]], και έδωσε την πόλη προίκα στον γαμπρό του [[Φίλιππος Α' του Τάραντα|Φίλιππο]], πρίγκιπα του Τάραντα. Αυτός οχύρωσε την πόλη και έκοψε νομίσματα. Αργότερα όμως η πόλη ήρθε στην επικράτεια του [[Δουκάτο Νέων Πατρών|Δουκάτου των Νέων Πατρών]] και αργότερα πέρασε στην κυριαρχία του [[Αρβανίτες|Αρβανίτη]] [[Ιωάννης Μπούας|Μπούα Σπάτα]]. Την περίοδο εκείνη η πόλη ονομαζόταν από τους [[Έλληνες]] '''Έπακτος''' ή Έπαχτος, από τους Φράγκους Νεοπάντ-Νεπάντ-Λεπάντ ή '''Λεπάντο'''. Πέρασε ένα διάστημα Ενετοκρατίας από το [[1407]] μέχρι πριν πέσει στα χέρια των Τούρκων το [[1499]]. Τότε έλαβε και την σημερινή του μορφή το κάστρο της πόλης. Το [[1458]] ο [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής]] πολιόρκησε ανεπιτυχώς την πόλη, που παρέμεινε στα χέρια των Βενετών. Τελικά το [[1499]] ο [[Βαγιαζίτ Β΄|Βαγιαζήτ ο Β']] με τον Τουρκικό στόλο ανάγκασε τους [[Βενετοί|Βενετούς]] να του παραδώσουν την πόλη <ref>Πηγή: Κ. Σάθας, ''Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα''.</ref>.
===H Ναυμαχία της Ναυπάκτου===
[[Αρχείο:Naval Battle of Lepanto.jpg|thumb|right|270px|Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου, αγνώστου καλλιτέχνη, Ναυτικό Μουσείο του Γκρίνουϊτς, [[Λονδίνο]].]]
[[File:Battle of Lepanto 1595-1605 Andrea Vicentino.jpg|thumb|right|270px|«Η ναυμαχία της Ναυπάκτου» του Ανδρέα Βιτσεντίνο, Palazzo Ducale, [[Βενετία]].]]
Το [[1571]] έγινε η [[Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571)|Ναυμαχία της Ναυπάκτου]]. Πρόκειται για τη ναυμαχία, που έλαβε χώρα στο στόμιο του [[Πατραϊκός κόλπος|Πατραϊκού κόλπου]] (κόλπος του Λεπάντο), δίπλα στις [[Εχινάδες]] νήσους (τότε Κουρτζολάροι), αποτέλεσε δε την πιο εντυπωσιακή φάση του πολέμου για την κατάκτηση της [[Κύπρος|Κύπρου]] (1570-71)<ref>Μπιτσίνο Χιού, εκδόσεις Ενάλιος. ISBN 960-536-280-5.</ref> . Προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στους συγχρόνους, αλλά δεν επέφερε θετικά αποτελέσματα για τους νικητές. Η μεγάλη νίκη των χριστιανών εναντίον των Τούρκων απετέλεσε ορόσημο για την ιστορία της Ευρώπης σε συνδυασμό με τον εορτασμό της [[Παναγία Ναυπακτιώτισσα|Παναγίας της Ναυπάκτου]]. Το [[1687]] (24 Ιουλίου) καταλήφθηκε ξανά από τους [[Βενετοί|Ενετούς]] για 12 χρόνια. Τελικά με την [[Συνθήκη του Κάρλοβιτς]], η Ναύπακτος όπως και η υπόλοιπη [[Στερεά Ελλάδα|Στερεά]] περιήλθε στους Τούρκους. Η ναυμαχία αυτή υπήρξε ιστορικό γεγονός, γιατί σε αυτήν αναχαιτίσθηκε η απειλητική για την Ευρώπη τουρκική ναυτική δύναμη. Με την ονομασία αυτή είναι γνωστή η μεγάλη ναυτική σύγκρουση που διεξήχθη ανάμεσα στον οθωμανικό στόλο και στις ενωμένες ναυτικές δυνάμεις της ''Sacra Lega'', μιας Ιερής Συμμαχίας που συγκροτήθηκε από του [[Ισπανοί|Ισπανούς]], τον Πάπα, τη [[Βενετία]] και μερικά ιταλικά κρατίδια, στις 7 Οκτωβρίου [[1571]]. Οι ξένοι ιστορικοί χρησιμοποιούν την ονομασία ''Ναυμαχία του Λεπάντο'' (Naval Battle of Lepanto) από τη μεσαιωνική ονομασία της πόλης.<ref>Ρήγκαν Τζέρρι, σ. 5, 2007, εκδόσεις Κασταλία.</ref>
=== Νεότερα χρόνια ===
[[File:Ναύπακτος.jpg|thumb|right|270px|Άποψη της σύγχρονης πόλης.]]
Το [[1821]] οι κάτοικοι της περιοχής πήραν μέρος στην [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάσταση του 1821]]. Οι
Το [[1821]] οι κάτοικοι της περιοχής πήραν μέρος στην Επανάσταση. Οι επιχειρήσεις στην πόλη άρχισαν τον Μάΐο. Η αντίσταση των Τούρκων ήταν επιτυχημένη και κράτησε αρκετά χρόνια. Στις [[18 Απριλίου]] [[1829]], απελευθερώθηκε οριστικά από τους [[Τουρκία|Τούρκους]], όταν ο [[Ανδρέας Μιαούλης]] απέκλεισε το λιμάνι της πόλης και ανάγκασε τους Τούρκους να παραδώσουν το φρούριο. Φεύγοντας οι κατακτητές, άφησαν πίσω τους ελάχιστες οικογένειες Ελλήνων οι οποίες, μάλιστα, ήρθαν σε αντιπαράθεση με τις [[Σούλι|Σουλιώτικες]] οικογένειες (Μποτσαραίοι, Τζαβελαίοι κλπ), στις οποίες το νεοσύστατο ελληνικό κράτος είχε παραχωρήσει τα τουρκικά αρχοντικά, ως αντιστάθμισμα για την προσφορά τους στον Αγώνα. Μετά τη [[Μικρασιατική καταστροφή]] εγκαταστάθηκαν στη Ναύπακτο 286 πρόσφυγες.<ref>{{Cite book|title=Μεσολόγγι 1830 - 1940. Η μεταμόρφωση μιας κοινωνίας|last=Κατσούλης|first=Παναγιώτης Α.|publisher=Ασημακόπουλος|year=2010|isbn=978-960-8211-13-1|location=Μεσολόγγι|page=363}}</ref>▼
▲
[[Αρχείο:Ναύπακτος, Nàfpaktos.jpg|thumb|right|270px|Άγαλμα στη Ναύπακτο του [[Γιώργος Ανεμογιάννης (αγωνιστής 1821)|Γιώργου Ανεμογιάννη]], πυρπολητή του 1821 από τους [[Παξοί|Παξούς]].]]
Γραμμή 67 ⟶ 69 :
* Τα παραδοσιακά σπίτια στο κέντρο της πόλης και τα πλακόστρωτα καλντερίμια της.
* Το παλιό αρχοντικό της οικογένειας ''Μπότσαρη'' που έχει μετατραπεί σε ιδιωτικό μουσείο.
* Οι δύο παραλίες της πόλης ''Ψανή'' και ''Γρίμποβο'', καθώς και οι κοντινές παραλίες των χωριών της Φωκίδας και της Αιτωλοακαρνανίας.
* Η κοντινή [[Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου]].
* Το πάρκο Θερβάντες στο ενετικό λιμάνι.
| |||