Εκκλησία του Δήμου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Εκκλησία του Δήμου''' ήταν η κύρια [[δημοκρατία|δημοκρατική]] συνέλευση στην [[αρχαία Αθήνα]], και πραγματοποιούνταν στο λόφο της [[Πνύκα|Πνύκας]], στην [[Αρχαία Αγορά της Αθήνας|Αρχαία Αγορά]] ή στο [[Θέατρο του Διονύσου]]. Η συνέλευση ήταν ανοιχτή σε όλους τους άρρενες πολίτες (που είχαν [[πολιτικά δικαιώματα]]) με ηλικία μεγαλύτερη των 20 ετών, και καθιερώθηκε από τον [[Σόλων|Σόλωνα]] το [[594 π.Χ.]]. Κατά τον [[5ος αιώνας π.Χ.|5ο αιώνα π.Χ.]] έως και 43.000 Αθηναίοι πολίτες συμμετείχαν στη διαδικασία των αποφάσεων της Αθηναϊκής δημοκρατίας. Έπειτα από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο όμως έχασε παροδικά τη δύναμή της. Την περίοδο μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, για να διευκολύνονται όσοι δεν ήταν αρκετά εύποροι ώστε να μπορούν να ξοδέψουν ένα μέρος του χρόνου τους μακρυά από το σπίτι και τη δουλειά τους, θεσπίστηκε ''μισθοφορικοί'' για τις συνελεύσεις της Εκκλησίας του Δήμου (1 [[οβολός]] περί τα 400 π.Χ. από τον Αγύρριο, και 3 οβολοί το 392 π.Χ.)...

 

Η Αρχαία Αθήνα εξασφάλιζε την ισότητα του λόγου, παρέχοντας το δικαίωμα της δημόσιας ομιλίας. Η επιθυμία των πολιτών δεν εναρμονιζόταν με τις ρητορικές ικανότητες, εξ ου και η αποκλειστική άσκηση του δικαιώματος από τους επιφανείς πολίτες. Η πλήρης ελευθερία του λόγου μεταφραζόταν ως κοινωνική αρετή, δηλαδή ειλικρίνεια και ως πολιτικό εργαλείο, δηλαδή σθεναρή έκφραση της γνώμης. Οι αποδοκιμασίες του ρήτορα προέρχονταν από πολιτικά ρεύματα διχογνωμίας, τα οποία εξέφραζαν τους κοινωνικούς συναισθηματισμούς. Κατά τον Αριστοφάνη, η στρατηγική των « δημοκολάκων » αποσκοπούσε στην απόκρυψη της πολιτειακής ακμής, αναδεικνύοντας τον ωφελιμισμό. Η επιτυχία της επιστημονικής υπόδειξης καθοριζόταν από: