Τορκουάτο Τάσσο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Τα επόμενα δύο χρόνια (1588-1590) ζούσε μεταξύ Νάπολης, Ρώμης, Φλωρεντίας και Μάντοβας. Παντού τον δέχονταν ευνοϊκά δούκες, πρίγκιπες, καρδινάλιοι, ακόμα και ο πάπας, αλλά ο Τάσσο δεν μπορούσε να μείνει πουθενά. Το 1590 επισκέπτεται τη Φλωρεντία, όπου γίνεται δεκτός με τιμές από την προηγουμένως εχθρική Accademia della Crusca. Ωστόσο η αίτηση του να γίνει δεκτός στην υπηρεσία του [[Φερδινάνδος Α΄ των Μεδίκων|Φερδινάνδου των Μεδίκων]] (Ferdinando de' Medici) απορρίπτεται. Αρχίζει να ξαναγράφει εξαρχής την ''Ελευθερωμένη Ιερουσαλήμ'', καταλήγοντας σε ένα εξολοκλήρου καινούργιο έργο την ''Κατακτημένη Ιερουσαλήμ'' (1592), απαλλαγμένο από κάθε αισθησιασμό και κατώτερης καλλιτεχνικής αξίας. Το 1591 συμφιλιώνεται με την οικογένεια των Γκοντσάγκα και του επιτρέπεται να ξαναγυρίσει στη Μάντοβα, ωστόσο μετά από σοβαρή ασθένεια επιστρέφει στη Ρώμη. Το 1592 επισκέπτεται τη Νάπολη, όπου δημιουργεί φιλίες με τον μελλοντικό βιογράφο του Τζαμπατίστα Μάνσο (Giambattista Manso) καθώς και με τον Τζαμπατίστα Μαρίνο (Giambattista Marino), που επρόκειτο να τον διαδεχθεί ως αυλικός ποιητής στη Φερράρα. Συγγράφει ένα επύλλιο για την Δημιουργία του Κόσμου κατά το πρότυπο της Γένεσης, το ''Il Mondo Creato'' (Ο Δημιουργημένος Κόσμος). To 1593 γράφει το ''Lagrime de Maria e Cristo'' (Τα Δάκρυα της Μαρίας και του Χριστού). Τον ίδιο χρόνο εκδίδεται η ''Κατακτημένη Ιερουσαλήμ'' στην Παβία και τον επόμενο τα ''Discorsi del poema eroica'' (Ομιλίες για την ηρωική ποίηση). Ο νέος [[Πάπας Κλήμης Η΄]] προτίθεται να τον στέψει Δαφνοστεφή Ποιητή στο Καπιτώλιο της Ρώμης, ο Τάσσο όμως αρρωσταίνει ξαφνικά και μεταβαίνει στο μοναστήρι του Sant' Onofrio στο Τζανίκολο, λίγο έξω από τη Ρώμη. Εκεί πεθαίνει στις 25 Απριλίου 1595, σε ηλικία μόλις πενήντα ενός ετών.

 

==Πηγές - Σύνδεσμοι==