Κρητικό θέατρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η περίοδος κρητικού θεάτρου είναι, επομένως, από δραματουργικής τουλάχιστον άποψης ιδιαίτερα σημαντική, διότι μέσω αυτής διαμορφώθηκε στον ελληνικό χώρο μια ντόπια παράδοση [[κλασικισμός|κλασικίζουσας]] δραματουργίας, η οποία και διατηρήθηκε ως στερεότυπο επί δύο τουλάχιστον αιώνες<ref>Πούχνερ B., 2002, 93.</ref>. Σε γενικές γραμμές η κρητική αλλά και η [[επτανησιακό θέατρο|επτανησιακή δραματουργία]] αργότερα ακολούθησε το ιταλικό ύφος της όψιμης Αναγέννησης, όπως επίσης αφομοίωσε και στοιχεία [[Μανιερισμός|μανιερισμού]] και [[μπαρόκ]]<ref>Πούχνερ Β. 1999, 109.</ref>. Η [[παιδεία]] της εποχής ήταν στραμμένη στον ιταλικό ουμανισμό και παρουσιάζεται συχνά το φαινόμενο να αναφέρονται συχνά με την ιταλική τους μορφή ονόματα της [[ελληνική μυθολογία|ελληνικής μυθολογίας]]<ref>Πούχνερ Β. 1999, 109.</ref>.