Ανάκτορα Σενμπρούν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| ΜΠΚ = Ανάκτορα και Κήποι του ΣένμπρουνΣενμπρούν

Τα '''Ανάκτορα ΣένμπρουνΣενμπρούν''' (''Schloss Schönbrunn'', προφέρεται "Σλος Σένμπρούν") είναι ένα από τα σημαντικότερα και ιστορικάιστορικότερα ανάκτορα της Ευρώπης. Αποτελούσαν τα θερινά ανάκτορα των [[Αψβούργοι|Αψβούργων]] από τον [[18ος αιώνας|18ο αιώνα]] έως το [[1918]] και βρίσκονται στην [[Βιέννη]], της οποίας και αποτελείαποτελούν σήμερα σπουδαίο τουριστικό πόλο έλξης με 6,7 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως. Τόσο το κτιριακό συγκρότημα όσο και οι [[κήπος|κήποι]] προέμπροσθεν αυτού μαρτυρούν τις αλλοτινές δόξες της [[Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία|Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας]].

Αρχικά το ΣένμπρουνΣενμπρούν ήταν ένας μικρός πύργος που χρησίμευε ως βασιλικό κυνηγετικό περίπτερο του [[Ματθίας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Αυτοκράτορα Ματθία]]. Η μετασκευή του σε ανάκτορο άρχισε από τον [[Λεοπόλδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Αυτοκράτορα Λεοπόλδο Α΄]] που έδωσε την εντολή στον αρχιτέκτονα Johann Bernhard Fischer von Erlach να σχεδιάσει ένα νέο παλάτι. Το πρώτο πρόχειρο σχέδιο του ήταν πολύ ουτοπιστικόουτοπικό με πρότυπο τις [[Βερσαλλίες (παλάτι)|Βερσαλλίες]]. Το δεύτερο σχέδιo που παρουσίασε ήταν μικρότερο. Η κατασκευή άρχισε το 1696, πλην όμως διακόπηκε με τον θάνατο του [[Ιωσήφ Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Αυτοκράτορα Ιωσήφ Α΄]] το 1711. Τελικά το ημιτελές ΣένμπρουνΣενμπρούν έγινε δώρο του [[Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ΄]] στη κόρη του [[Μαρία Θηρεσία]], η οποία και έδωσε εντολή της συνέχισης των εργασιών, στον αρχιτέκτονα Πακάσσι, (Nicolo Pacassi), σε στυλ [[ροκοκό]] ο οποίος και το ολοκλήρωσε το 1744 σε στυλ [[ροκοκό]], οπότε καιεκείνη το χρησιμοποιούσε για θερινή κατοικία.

Κατά την κατάληψη του ΣένμπρουνΣενμπρούν από τους Γάλλους ([[1805]]-[[1809]]) το ανάκτορο αποτέλεσε την έδρα του στραταρχείου του [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Μεγάλου Ναπολέοντα Α']] όταν στις [[14 Οκτωβρίου]] του [[1809]] υπεγράφη σ΄ αυτό η ομώνυμη [[Συνθήκη Βιέννης (1809)|συνθήκη ειρήνης]]. Κατά τον ύστερο 19ο αιώνα το ΣένμπρουνΣενμπρούν συνδέθηκε με τον αυτοκράτορα [[Φραγκίσκος Ιωσήφ|Φραγκίσκο Ιωσήφ]], ο οποίος γεννήθηκε εκεί, έζησε όλη του τη ζωή εκεί και πέθανε μέσα στο ίδιο του το υπνοδωμάτιο το 1916. Κατά τηντη διάρκεια των 68 ετών που βασίλεψε, το ανάκτορο ΣένμπρουνΣενμπρούν αποτέλεσε ένα ''[[Gesamtkunstwerk]]'' (συνολικό έργο της τέχνης), [[αρχιτεκτονική]]ς, [[γλυπτική]]ς και εσωτερικής τοιχογραφίας, εκ των οποίων και χαρακτηρίστηκε.

Το ανάκτορο ΣένμπρουνΣενμπρούν μετά την ολοκλήρωση της οικοδόμησήςολοκλήρωσή του ήταν για την εποχή του το μεγαλύτερο αυτοκρατορικό μέγαρο της Χώραςχώρας. Κτίσθηκε στην αριστερή όχθη του [[Δούναβης|Δούναβη]] προαπέναντι επικείμενουσε λόφουλόφο όπου δεσπόζει η μεγάλη αψίδα του θριάμβου, η λεγόμενη Γκλοριέτα. Πρόκειται για τριώροφο κεραμοσκεπές περιμετρικό οικοδόμημα σε σχήμα [[Παραλληλόγραμμο|παραλληλογράμμου]] με μεγάλο εσωτερικό αίθριο χώρο (αυλή), χωρίς πυργώσεις. Από την πίσω πλευρά επεκτείνεταιεκτείνεται αμφίπλευρα, κατά ένα επίπεδο χαμηλότερα ισόγειοςμια ισόγεια, επίσης περιμετρική οικοδομή μεγαλύτερη σε μήκος του κυρίως μεγάρου. Στο κέντρο της προσθίαςπρόσθιας όψης, όπου βρίσκεται και η μεγάλη είσοδος, υψώνεται μέγαμεγάλο υπερυψωμένο επτάψιδο πρόστυλο, χωρίς [[αέτωμα]], θριαμβικής μορφής, στο οποίο καταλήγουν οι δύο μαρμάρινες ημικυκλικές σκάλες.

Το ανάκτορο ΣένμπρουνΣενμπρούν αριθμεί συνολικά 1.441 δωμάτια, εκτός των 139 μαγειρείων που περιλαμβάνονται σ΄ αυτό. Ένα μέρος του χώρου εξυπηρετούσε τηντη μόνιμη αυτοκρατορική φρουρά, τους ανώτατους διπλωμάτες, καθώς και πολιτικούς και στρατιωτικούς που διέμεναν σ΄ αυτό. Τα αυτοκρατορικά όμως ενδιαιτήματα ήταν τα πλέον περίκομψα επιπλωμένα, η δε μεγάλη εσωτερική στοά επί της πλευράς της πρόσοψης είναι εξ ολοκλήρου τοιχογραφημένη από τον ΓουλιέλμιΓκουλιέλμι. Οι λεγόμενες "σινικές αίθουσες", η "αίθουσα του θρόνου" και των "υποδοχών" κοσμούνται με [[Ζωγραφική|ζωγραφικούς πίνακες]] του {{ασαφές|Μάιτενς (Martin van Meytens). Η "γεβιλιανή αίθουσα" χρησίμευσε ως κοιτώνας του [[Μέγας Ναπολέων|ΠοιουΜέγα Μάιτενς;Ναπολέοντα]] Είναικαι τρεις}}.<brμάλιστα />στην ίδια κλίνη κατά παράδοξη σύμπτωση της μοίρας, στις 22 Ιουλίου του 1832 ο γιος του, Βασιλεύς της Ρώμης και Δουξ του Ράιχσταγκ, άφησε την τελευταία του πνοή.

Ο χώρος πέριξ του Ανακτόρου ΣένμπρουνΣενμπρούν διαμορφώθηκε σ΄σε έναέναν τεράστιο κήπο που χωρίζεται σε τέσσερα τεταρτημόρια με κέντρο το ανάκτορο. Τον κήπο αυτό σχεδίασε ο Ολλανδός αρχιτέκτονας Φαν Στεκχούεν κατά τον γαλλικό ρυθμό του 18ου αιώνα. Προ του ανακτόρου αναπτύσσονται κατά ζυγία, προς τον λόφο Γκλοριέτα, περίφημοι [[Κήπος|ανθώνες]], εκατέρωθεν των οποίων έχουν ανεγερθεί 32 συνολικά μαρμάρινα [[Άγαλμα|αγάλματα]], (16 ανά πλευρά), έργα όλα του ΜπάγιερΜπάιερ. Ακριβώς επί του λόφου Γκλοριέτα και έναντι του ανακτόρου έχει κατασκευαστεί η περίφημη δεξαμενή του Ποσειδώνα. Υπεράνω της δεξαμενής επί βράχου φέρεται όρθιος ο τριαινοφόρος [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνας]], ενώ [[Ιπποπόταμος|ιπποπόταμοι]] και [[Τρίτωνας|Τρίτωνες]] συνθέτουν περίφημο γλυπτό. Από τηντη δεξαμενή αυτή υδροδοτείται το ανάκτορο και όλος ο κήπος. Πέραν αυτών, καθένα τεταρτημόριο του κήπου στολίζεται με επιμέρους αγάλματα, ενώ στο κέντρο του καθενός φέρεται μικρή δεξαμενή με πίδακα νερού. Ο δε χώρος πίσω από τον λόφο Γκλοριέτα συνεχίζει με τον περίφημο "κήπο των φασιανών", όπου και υψώνεται αρχαίος ρωμαϊκός [[οβελίσκος]], και η επονομαζόμενη ωραία κρήνη "Σένερ Μπρούνεν" (Schöner Brunnen), από την οποία και έλαβε το όνομα το ανάκτορο, καιενώ συνεχίζει με τον ζωολογικό κήπο και το τεράστιο αυτοκρατορικό [[θερμοκήπιο]].

Το [[1996]] το ανάκτορο Σένμπρουν,Σενμπρούν ανακηρύχθηκε [[Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς]] της UNESCO ([[ΟΥΝΕΣΚΟ]]).