Πρόσθετα τροφίμων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η μητέρες συχνά λένε χαζομάρες για να παροτρύνουν τα παιδιά τους από την κατανάλωση τέτοιων τροφίμων. Με τον όρο '''πρόσθετα ''τροφίμων''''' χαρακτηρίζονται ουσίες που προστίθενται σε τροφές, συνηθέστερα σε όσες είναι έτοιμες προς κατανάλωση, καθώς και σε ποτά και αναψυκτικά, με σκοπό να πετύχουν ένα τεχνολογικό αποτέλεσμα, όπως συντήρηση, τροποποίηση ''του χρώματος, της γεύσης, της υφής κ.τ.λ. Οι κυριότερες ομάδες προσθέτων είναι οι χρωστικές'', τα συντηρητικά, τα αντιοξειδωτικά, τα πηκτωματογόνα, τα ενισχυτικά γεύσης κ.αά. Πολλά τυποποιημένα «σνακ», ζαχαρώδη, γλυκίσματα και αναψυκτικά, που κυκλοφορούν σήμερα στο εμπόριο, περιέχουν μεγάλο αριθμό τέτοιων ουσιών.

Τα '''πρόσθετα''' '''τροφίμων''' διακρίνονται, ανάλογα με την προέλευσή τους, σε φυσικά πρόσθετα και σε συνθετικά πρόσθετα. Τα πρόσθετα τροφίμων είναι ένα ζήτημα που προκαλεί αδικαιολόγητες ανησυχίες για την [[υγεία]] εδώ και πολλά χρόνια. Πολλά εκλαϊκευμένα δημοσιεύματα ενοχοποιούν κατά καιρούς συγκεκριμένα πρόσθετα τροφίμων για σοβαρές επιπτώσεις στη συμπεριφορά, την πνευματική κατάσταση και την υγεία των καταναλωτών, σύνδεση με διαταραχές όπως [[αλλεργία|αλλεργίες]], [[Νευρολογική διαταραχή|νευρολογικές]] και [[Εντερική διαταραχή|εντερικές]] διαταραχές, [[καρκίνος|καρκίνο]], [[καρδιακές παθήσεις]] και [[αρθρίτιδα]]. Η επιστημονική έρευνα δεν επιβεβαιώνει αυτούς τους φόβους. Περιπτώσεις αλλεργικών ή άλλων αντιδράσεων σε πρόσθετα παρατηρούνται στο ίδιο ποσοστό με την πρόσληψη τροφών χωρίς πρόσθετα, όπως οι ξηροί καρποί και τα θαλασσινά. Υπάρχουν πρόσθετα, όπως τα αντιοξειδωτικά, τα οποία θεωρείται ότι μπορεί να προστατεύουν από τον καρκίνο.<ref>Αργυράκος Γεώργιος (2011) ''Τα πρόσθετα των τροφίμων''. Εκδόσεις "Ελίκρανον", Αθήνα.</ref>. Μερικές πρόσθετες ουσίες θεωρούνται ακατάλληλες για κατανάλωση από [[χορτοφαγία|χορτοφάγους]] ή πιστούς ορισμένων θρησκειών όπως το [[Ισλάμ]] ή ο [[Ιουδαϊσμός]].

Οι '''αριθμοί Ε''', με τους οποίους κωδικοποιούνται και ονοματίζονται αυτές οι ουσίες, είναι ορισμοί σύντομης μορφής και αναφέρονται συνήθως στις ετικέτες συσκευασίας των τροφίμων σε όλη την [[Ευρωπαϊκή Ένωση]]. Το διεθνές σχέδιο αρίθμησης ονομάζεται ''[[Codex Alimentarius]]'' (Λατινικά για «Κώδικας Τροφίμων» στα λατινικά) και συντηρείταιτηρείται από την ομώνυμη επιτροπή. Μόνο ένα υποσύνολο του ''[[Codex Alimentarius|Codex]] [[Codex Alimentarius|Alimentarius]]'' εγκρίνεται για χρήση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και αυτό δημιούργησε το πρόθεμα "Ε". Οι αριθμοί Ε απαντώνται επίσης σε ετικέτες συσκευασίας τροφίμων και σε άλλες περιοχές, εκτός Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των [[ΗΠΑ]] και της [[Αυστραλία]]ς. Στην Ελλάδα οι προδιαγραφές για τη χρήση των προσθέτων καθορίζονται από τον [[Κώδικας Τροφίμων και Ποτών|Κώδικα Τροφίμων και Ποτών]] που εκδίδει το [[Γενικό Χημείο του Κράτους]] και είναι εναρμονισμένες με την Ευρωπαϊκήευρωπαϊκή νομοθεσία.

| [[Ανάτο]], [[Μπιξίνη]], [[Νορπιξίνη|Νορμπιξίνη]]

| Αιθυλεστέρας του βήτα-απο-8-καροτενικουκαροτενικού οξέος