Χρονολογικά, το πρώτο έργο του κρητικού θεάτρου είναι μία τραγωδία γραμμένη, όμως, σε [[ιταλική γλώσσα]], η ''Fedra'' του Φραντσέσκο Μπότσα, κρητικού φοιτητή της νομικής στο [[πανεπιστήμιο της Πάντοβα]], που τυπώθηκε το [[1578]]. Η [[''Fedra]]'' βασίζεται στο γνωστό θέμα της [[Φαίδρα|Φαίδρας]] και του [[Ιππόλυτος|Ιππόλυτου]], ακολουθεί τις συμβάσεις της κλασικίζουσας δραματουργίας (πρόλογος και πέντε πράξεις με χορικά) και είναι γραμμένη σε ιαμβικό ενδεκασύλλαβο στίχο. Η πρώτη σωζόμενη τραγωδία σε [[ελληνική γλώσσα]] είναι η ''[[Ερωφίλη]]'' του Χορτάτση, που όπως φαίνεται γράφτηκε στα τέλη του 16 ου αι. και ακολουθούν ο ''[[Βασιλεύς ο Ροδολίνος]]'', του [[Ιωάννης Ανδρέας Τρωίλος|Ιωάννη Ανδρέα Τρωίλου]], που τυπώθηκε το [[1647]] και τέλος ο ''Ζήνων'', αγνώστου συγγραφέα, που γράφτηκε μετά το [[1648]], έτος έκδοσης του ιταλικού προτύπου της<ref>Vitti Μ. 2003, 108.</ref>. Το κοινό στοιχείο στις τραγωδίες είναι η δραματική διαίρεση σε πρόλογο και πέντε πράξεις και η στιχουργική μορφή του ιαμβικού ομοιοκατάληκτου δεκαπεντασύλλαβου (με εξαίρεση τα χορικά που γράφτηκαν σε ενδεκασύλλαβο).
