Κρητικό θέατρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μπορεί κανείς να συμπεράνει με βεβαιότητα ότι η θεατρική παραγωγή ήταν πλουσιότερη από τα σωζόμενα έργα, αν κρίνει από το γεγονός ότι παραπάνω από τα μισά παραδόθηκαν σε ένα και μοναδικό χειρόγραφο, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά να είναι εύκολο να χαθούν. Με την ανακάλυψη, ωστόσο, του [[Νανιανός κώδικας|Νανιανού κώδικα]] (ονομάζεται έτσι κατά τον Μπερνάρντο Νάνι και τον οποίο είχε στην κατοχή του ο [[Κεφαλληνία|Κεφαλλονίτης]] Πέτρος Κουτούφας) και άλλα θεατρικά έργα ήρθαν στο φως<ref>Πούχνερ B. 2002, 88.</ref>. Είναι σημαντικό πως στη συγκεκριμένη εποχή καλλιεργήθηκαν όλα τα είδη του θεατρικού λόγου, η [[τραγωδία]], η [[κωμωδία]], το [[θρησκευτικό δράμα]] και το [[ποιμενικό δράμα]]. Οι κωμωδίες παίζονταν σε υπαίθριους χώρους (ενδεχομένως στις πλατείες των πόλεων) και οι ηθοποιοί (όλοι άντρες) φαίνεται πως ήταν ερασιτέχνες.

 

 

Χρονολογικά, το πρώτο έργο του κρητικού θεάτρου είναι μία τραγωδία γραμμένη, όμως, σε [[ιταλική γλώσσα]], η ''Fedra'' του Φραντσέσκο Μπότσα, κρητικού φοιτητή της νομικής στο [[πανεπιστήμιο της Πάντοβα]], που τυπώθηκε το [[1578]]. Η ''Fedra'' βασίζεται στο γνωστό θέμα της [[Φαίδρα|Φαίδρας]] και του [[Ιππόλυτος|Ιππόλυτου]], ακολουθεί τις συμβάσεις της κλασικίζουσας δραματουργίας (πρόλογος και πέντε πράξεις με χορικά) και είναι γραμμένη σε ιαμβικό ενδεκασύλλαβο στίχο. Η πρώτη σωζόμενη τραγωδία σε [[ελληνική γλώσσα]] είναι η ''[[Ερωφίλη]]'' του Χορτάτση, που όπως φαίνεται γράφτηκε στα τέλη του 16 ου αι. και ακολουθούν ο ''[[Βασιλεύς ο Ροδολίνος]]'', του [[Ιωάννης Ανδρέας Τρωίλος|Ιωάννη Ανδρέα Τρωίλου]], που τυπώθηκε το [[1647]] και τέλος ο ''Ζήνων'', αγνώστου συγγραφέα, που γράφτηκε μετά το [[1648]], έτος έκδοσης του ιταλικού προτύπου της<ref>Vitti Μ. 2003, 108.</ref>. Το κοινό στοιχείο στις τραγωδίες είναι η δραματική διαίρεση σε πρόλογο και πέντε πράξεις και η στιχουργική μορφή του ιαμβικού ομοιοκατάληκτου δεκαπεντασύλλαβου (με εξαίρεση τα χορικά που γράφτηκαν σε ενδεκασύλλαβο).