Ιωάννης Γ΄ της Πορτογαλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Βασιλιάς της Πορτογαλίας==

 

Ο Ιωάννης Γ΄ της Πορτογαλίας στέφτηκε βασιλιάς στην εκκλησία του Σαο Ντομίνγκος στην [[Λισαβώνα]], ξεκίνησε η 36χρονη βασιλεία του που χαρακτηρίστηκε από έντονες υπερατλαντικές δραστηριότητες και στενούς δεσμούς με τα υπόλοιπα Ευρωπαικά κράτη. Συνέχισε την απολυταρχική πολιτική των προκατόχων του, συγκάλεσε τα Πορτογαλικά Κορτές αλλά μόνο τρεις φορές (1525, 1535, 1544), τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του ξεκίνησε έντονες διοικητικές και δικαστικές μεταρρυθμίσεις. Με στόχο να ενισχύσει την συμμαχία του με την [[Ισπανία]] και την [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]] παντρεύτηκε στο Κράτο την από μητέρα πρώτη ξαδέλφη του [[Αικατερίνη της Αυστρίας, βασίλισσα της Πορτογαλίας]] μικρότερη κόρη του αυτοκράτορα Καρόλου Κουίντου και της πρώτης του μνηστής Ελεονώρας. Ο Ιωάννης Γ΄ και η Αικατερίνη απέκτησαν 9 παιδιά τα περισσότερα πέθαναν σε νηπιακή ηλικία ή πολύ πρόωρα, την εποχή του θανάτου του είχε επιζήσει μόνο ο εγγονός του [[Σεβαστιανός της Πορτογαλίας]].

 

==Πολιτισμός==

 

Η βοήθεια του Ιωάννη Γ΄ στους Ουμανιστές ήταν σημαντική, στην λογοτεχνία υποστήριξε τους Ζιλ Βισέντε, Γκαρσία ντε Ρεσέντε, Φρανσίσκο Ντι Σα ντι Μιράντα, Φερνάο Μέντες Πίντο, Ζοάο ντι Μπάρος και [[Λουίς δε Καμόες]], στις τέχνες τον μαθηματικό Πέντρο Νούνες και τον φυσικό Γκαρσία ντι Όρτα. Συνδέθηκε με σημαντικούς Ουμανιστές όπως ο Λουίς Τεϊσέιρα και ο [[Έρασμος]] που του αφιέρωσε ένα έργο (1527).<ref>John C. Olin, Desiderius Erasmus, "Six essays on Erasmus and a translation of Erasmus' letter to Carondelet, 1523", σ. 47</ref><ref>Marcel Bataillon, "Etudes sur le Portugal au temps de l'humanisme", σσ.73–77</ref> Ο βασιλιάς παραχώρησε πολλές χορηγείες σε σπουδαστές ιδιαίτερα στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων, 50 Πορτογάλοι σπουδαστές μεταφέρθηκαν στο Κολέγιο της Αγίας Βαρβάρας υπό την διοίκηση του Ντιόγκο ντι Γκουβέια. Το Πανεπιστήμιο της Πορτογαλίας μεταφέρθηκε από την [[Λισαβώνα]] στην [[Κοΐμπρα]] (1537). Ο Ιωάννης Γ΄ δημιούργησε στην Κοΐμπρα Σχολή Καλών Τεχνών, κάλεσε διάσημους Πορτογάλους και Ευρωπαίους δασκάλους υπό την διοίκηση του Αντρέ ντι Γκουβέια στο Κολέγιο του [[Γκιγιέν]] στην [[Μπορντώ]].<ref>Lach, Donald Frederick (1994). Asia in the making of Europe: A century of wonder. The literary arts. The scholarly disciplines (University of Chicago Press, 1994 ed.)</ref> Οι διάσημοι δάσκαλοι ήταν ο [[Τζωρτζ Μπιουκάναν]], ο Χερόνιμο Οσόριο, ο Νικόλας ντι Γκρουσύ, ο Γκιγιόμ Γκεραντέ, αυτό είχε σημαντική επίδραση στις σύγχρονες αναζητήσεις του Πέντρο Νούνες.<ref>Hooykaas, Reijer (1979). The Erasmian influence on D. Joao de Castro (1st, UC Biblioteca Geral 1, 1979 ed.). Retrieved 6 December 2010.</ref> Ο βασιλιάς βοήθησε το Πανεπιστήμιο με σημαντικές προμήθειες αλλά αμαυρώθηκε με την εχθρότητα που ξέσπασε ανάμεσα στους ''"Παριζιάνους"'' υπό την ηγεσία του Ντιόγκο ντι Γκουβέια και τους ''"Μπορντιανούς"'' υπό την ηγεσία του ανιψιού του Αντρέ ντι Γκουβέια. Την ίδια εποχή ξέσπασε η Αντιμεταρρύθμιση και δημιουργήθηκε η [[Εταιρεία του Ιησού]] που ίδρυσε αμέτρητα Κολέγια με σημαντικά υψηλή εκπαίδευση. Μερικές ακόμα προτεραιότητες του Ιωάννη Γ΄ ήταν οι αποστολές του σε Νέο Κόσμο, Ασία και Αφρική. Μετά από πολλές εκκλήσεις στον πάπα [[Πάπας Παύλος Γ΄|Παύλο Γ΄]] σχετικά με τις αποστολές του στην Πορτογαλική Ινδία ο Φραγκίσκος Ξαβιέ διορίστηκε Αποστολικός [[Νούντσιος]]. Με την προτροπή του Ντιόγκο ντι Γκουβέια, του δασκάλου του στο Κολέγιο της Αγίας Βαρβάρας ίδρυσε την Εταιρεία του Ιησού.<ref>Lach, Donald Frederick (1994). Asia in the making of Europe: A century of wonder. The literary arts. The scholarly disciplines (University of Chicago Press, 1994 ed.)</ref>

 

==Βραζιλία==

 

Την εποχή του Ιωάννη Γ΄ ιδρύθηκε η Πορτογαλική αυτοκρατορία στην Νότια Αμερική με 12 αποικίες στην Βραζιλία (1534), είχαν διοικητή έναν Καπετάνιο. Ο Ιωάννης Γ΄ διόρισε πρώτο κυβερνήτη αντιβασιλιά της Βραζιλίας τον Τομέ ντι Σόουζα, ίδρυσε την πόλη [[Σαλβαδόρ (Βραζιλία)|Σαλβαδόρ]] (1549). Αμέσως μετά την ανακάλυψη της Βραζιλίας (1500) οι Πορτογάλοι μετέφεραν στην χώρα τους το περίφημο Βραζιλιάνικο ξύλο με πορφυρό χρώμα, Ινδιάνους και εξωτικά πτηνά. Οι Πορτογάλοι εξερευνητές ξεκίνησαν την καλλιέργεια του ζαχαροκάλαμου που ευνοούσε σημαντικά το κλίμα της Βραζιλίας ιδιαίτερα γύρω από την [[Ρεσίφε]] και την [[Μπαΐα (πολιτεία)|Μπαΐα]].

Τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Ιωάννη Γ΄ οι Βραζιλιάνικες αποικίες της Πορτογαλίας αναπτύχθηκαν σημαντικά, τα έσοδα από την Βραζιλία κάλυψαν σημαντικά το κενό από τα ελλείμματα των αποικιών της Ασίας, το ίδιο συνεχίστηκε με τον εγγονό και διάδοχο του Σεβαστιανό. Η Βραζιλία είχε ελάχιστο γηγενή πληθυσμό και οι Ινδιάνοι ήταν ανίκανοι να τους υπηρετήσουν στις χειροναχτικές εργασίες, μετέφεραν μεγάλο αριθμό δούλων από την Αφρική για εργασία. Οι πρώτοι μαύροι έφτασαν στην Βραζιλία στην περιοχή της Γουινέας (1539), ο στόχος ήταν να υπηρετήσουν τους Πορτογάλους ως δούλοι.