Ρενέ Γκοσινί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Petit Nicolas
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 17:
Γνώρισε επίσης τον [[Ζωρζ Τρουαφοντέν]] (Georges Troisfontaines), διευθυντή της ''World Press agency'', ο οποίος έπεισε τον Ρενέ να επιστρέψει στο Παρίσι και να δουλέψει για την εταιρία του ως διευθυντής του γραφείου στο Παρίσι το [[1951]]. Εκεί, γνώρισε τον [[Αλμπέρ Ουντερζό]], με τον οποίο ξεκίνησε μια μακράς διαρκείας συνεργασία. Ξεκίνησαν μαζί κάποιες δουλειές για το γυναικείο περιοδικό ''Bonnes Soirées'', για το οποίο ο Γκοσινί έγραψε την ''Sylvie''. O Γκοσινί και ο Ουντερζό έφτιαξαν επίσης τις σειρές ''Ιωάννης Πιστολέ'' και'' Luc Junior'' για το ''La Libre Junior''.
 
Το [[1955]] ο Γκοσινί, συνοδευόμενος από τους [[Ζαν-Μισέλ Σαρλιέ]], Αλμπέρ Ουντερζό και [[Ζαν Εμπράντ]], ίδρυσαν τον εκδοτικό οίκο Edipress/Edifrance. Ο εκδοτικός οίκος αυτός εξέδωσε έργα όπως το ''Clairon'' για την εργοστασιακή ενότητα και το ''Pistolin'' για μια εταιρία σοκολάτας. Ο Γκοσινί και ο Ουντερζό συνεργάστηκαν στις σειρές ''Bill Blanchart'' στο Jeannot, ''Pistolet'' στο Pistolin και ''Benjamin et Benjamine'' στο περιοδικό του ίδιου ονόματος. Με το ψευδώνυμο Αγκοστίνι (Agostini) ο Γκοσινί έγραψε τον [[Μικρός Νικόλας|Μικρό Νικόλα]] (Le Petit Masturb-NickNicolas) για τον [[Ζαν Ζακ Σανπέ|Ζαν-Ζακ Σανπέ]] στο ''Le Moustique'' και αργότερα ''Sud-Ouest'' και ''Pilote''. Πρόσφατα, η κόρη του ανακάλυψε στα χειρόγραφα του πατέρα της μια σειρά ανέκδοτων διηγημάτων με θέμα το μικρό Νικόλα, τα οποία και εξέδωσε. Η σειρά του μικρού Νικόλα μεταφέρθηκε με μεγάλη επιτυχία και στον κινηματογράφο.
 
== ''Pilote'' και Αστερίξ ==