Ούγος Δ΄ της Κύπρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 17:
|προκάτοχος2 = [[Ερρίκος Β' της Κύπρου]]
|διάδοχος2 = [[Πέτρος Α' της Κύπρου]]
|σύζυγος = Μαρία τωντου Ιμπελέν<br>[[Αλίκη τωντου Ιμπελέν]]
|επίγονοι = Γκυ κοντόσταυλος<br>Εχίβα<br>[[Πέτρος Α΄ της Κύπρου]]<br>Ιωάννης αντιβασιλιάς<br>[[Ιάκωβος Α΄ της Κύπρου]]
|βασιλικός_οίκος = [[Οίκος του Πουατιέ|Πουατιέ-Λουζινιάν]]
|πατέρας = [[Γκυ, κοντόσταυλος της Κύπρου]]
|μητέρα = [[Εσίβα τωντου Ιμπελέν, Κυρία της Βηρυτού|Εσίβα του Ιμπελέν]]
|ημ_γέννησης = [[1295]]
|τόπος_γέννησης =
Γραμμή 30:
|υπογραφή =
}}
Ο '''Ούγος Δ΄ της Κύπρου''' ([[1295]] - [[10 Οκτωβρίου]] [[1359]]) από τον [[Οίκος το υΠουατιέ|Οίκο του Πουατιέ]]-Λουζινιάν ήταν [[Βασίλειο της Κύπρου|Βασιλιάς της Κύπρου]] και [[Κατάλογος βασιλέων της Ιερουσαλήμ|Τιτλούχοςτιτουλάριος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ]] ([[1324]] - [[1359]]).

==Βιογραφία==
Ήταν ήταντο γιοςμόνο τέκνο του [[Γκυ, κοντόσταυλος της Κύπρου|Γκυ]] κοντόσταυλου της Κύπρου και της Εσίβας[[Εσίβα του Ιμπελέν., Κυρία Οιτης Βηρυτού|Εσίβας του Ιμπελέν]]. μεγαλύτεροιΜεγαλύτεροι αδελφοί του πατέρα του ήταν ο [[Ιωάννης Α΄ της Κύπρου]] και ο [[Ερρίκος Β΄ της Κύπρου]],. διαδέχτηκεΤον τοντελευταίο θείοδιαδέχτηκε τουο ΕρρίκοΟύγος Β΄Δ΄.
 
==Αναφορά Μαχαιρά==
 
Ο Ούγος Δ΄ δεν είχε απευθείας δικαιώματα στο θρόνο της Κύπρου, επειδή ο πατέρας του δεν ήταν βασιλιάς, αλλά ο θείος του Ερρίκος Β΄ πέθανε άτεκνος (1324). Από αναφορά του [[Λεόντιος Μαχαιράς|Λεόντιου Μαχαιρά]] προκύπτει ότι ο Ούγος Δ΄ έστεψε βασιλιά της Κύπρου τον γιο του Πέτρο Α΄ ένα χρόνο πριν πεθάνει.<ref>''[...]Ηύρα γραμμένον ότι ο ρε Ούνγκες έστεψεν τον υιόν του τον Περρήν ρήγαν της Κύπρου ζώντα του, τη κδ' νοεμβρίου ατνη' Χριστού (= 24 Νοέμβρη του 1358) και επέθανεν ο αυτός ρε Ούνγκες τη ι΄ Οκτωβρίου ατνθ΄ (= 1Ο Οκτώβρη του 1359), και εθάφτην εις τον Σαν Τομένικον (= μοναστήρι του Αγίου Δομινίκου στη Λευκωσία)[...]'' Χρονικόν, παρ.86</ref>
 
Ο ίδιος ιστορικός γράφει στηνστη συνέχεια ότι η στέψη του Πέτρου έγινε στις 24 Νοεμβρίου 1359,. δενΔεν ευσταθεί συνεπώς η άποψη ότι ο Ούγος Δ΄ παραιτήθηκε,· πιθανότατα τον όρισε διάδοχο, επειδή υπήρχαν και άλλοι διεκδικητές (1358).<ref>''[...]Και αλλού ηύρα γραμμένον, ότι μετά τον θάνατον του ρε Ούνγκες εστέφθην ο ρε Πιερ τη Κυριακή τη κδ΄ Νοεμβρίου ατνθ΄ Χριστού (= 24 Νοέμβρη του 1359)...ρήγας της Κύπρου.'' Χρονικόν του Μαχαιρά</ref>.
 
==Ο Σταυρός της Τόχνης==
 
Στα 35 χρόνια της βασιλείας του ο Λεόντιος Μαχαιράς απαριθμεί πολλά τραγικά γεγονότα : τον ΝοέμβρηΝοέμβριο του 1330 πλημμύρισε ο Πεδιαίος ποταμός προκαλώντας μεγάλες καταστροφές στην [[Λευκωσία]] με πολλά θύματα,· ακολούθησε πλημμύρα με χιλιάδες νεκρούς στη [[Λεμεσός|Λεμεσό]]. Επιδημίες (1348, 1363) προκάλεσαν χιλιάδες θύματα, όπως μία επιδημία ακρίδων (1351), που έφερε μεγάλες καταστροφές. Οι οχυρώσεις της Λευκωσίας ενισχύθηκαν με νέα τείχη.
Ο Μαχαίρας σε μια άλλη αναφορά σχετίζει τον Ούγο Δ΄ με τον θαυματουργό ''Σταυρό της Τόχνης'' που είχε αφήσει η [[Αγία Ελένη]] στην Κύπρο τον 4ο αιώνα. Ο σταυρός κλάπηκε από Λατίνο ιερωμένο (1318) και βρέθηκε από έναν νεαρό βοσκό τον Γεώργιο (1340), αυτό προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στον βασιλιά που τον κράτησε στα ανάκτορα 11 μέρες. Ο Ούγος Δ΄ επέστρεψε τον σταυρό στον Γεώργιο χάρη σε ένα συγκλονιστικό όνειρο και του επέτρεψε να τον περιφέρει δημόσια για προσκύνημα, ο Γεώργιος έγινε μοναχός με το όνομα ''"Γαβριήλ"''.
 
Ο Μαχαίρας σε μια άλλη αναφορά σχετίζει τον Ούγο Δ΄ με τον θαυματουργό ''Σταυρό της Τόχνης'' που είχε αφήσει η [[Αγία Ελένη]] στην Κύπρο τον 4ο αιώνα. Ο σταυρός κλάπηκε από Λατίνο ιερωμένο (1318) και βρέθηκε από έναν νεαρό βοσκό, τον Γεώργιο (1340),. αυτόΑυτό προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στον βασιλιά που τον κράτησε στα ανάκτορα 11 μέρες. Ο Ούγος Δ΄ επέστρεψε τον σταυρό στον Γεώργιο χάρη σε ένα συγκλονιστικό όνειρο και του επέτρεψε να τον περιφέρει δημόσια για προσκύνημα,. οΟ Γεώργιος έγινε μοναχός με το όνομα ''"Γαβριήλ"''.
Η φήμη του σταυρού εξαπλώθηκε, ένας Λατίνος επίσκοπος ο Μαρά αμφισβήτησε τις θαυματουργικές του ιδιότητες. Ακολούθησε μια δοκιμασία στα ανάκτορα παρουσία του βασιλιά και της βασίλισσας : ο ξύλινος σταυρός ρίχτηκε από τον επίσκοπο σε ισχυρή φωτιά, χωρίς να καεί. Ακολούθησε ένα θαύμα: η βασίλισσα Αλίκη που είχε χάσει τη φωνή της επειδή είχε ασεβήσει σε επίσκεψή της στο μοναστήρι του Μαχαιρά, ξαναβρήκε τη λαλιά της και φώναξε για την πίστη της ότι ο ξύλινος σταυρός ήταν πράγματι ιερός. Ο Ούγος Δ΄ επέτρεψε στον νεαρό βοσκό-μοναχό να διακινείται ελεύθερα με το σταυρό σ' ολόκληρη την Κύπρο. Όταν ζητήθηκε από τη Μαρία ντ' Ιμπελίν η άδεια να κτίσει ένα ναό για το σταυρό ο βασιλιάς την έδωσε αμέσως και η εκκλησία κτίστηκε στον Άγιο Δομέτιο με γενναία συνεισφορά και της βασίλισσας Αλίκης.
 
Η φήμη του σταυρού εξαπλώθηκε, και ένας Λατίνος επίσκοπος, ο Μαρά, αμφισβήτησε τις θαυματουργικές του ιδιότητες. Ακολούθησε μια δοκιμασία στα ανάκτορα παρουσία του βασιλιά και της βασίλισσας : ο ξύλινος σταυρός ρίχτηκε από τον επίσκοπο σε ισχυρή φωτιά, χωρίς να καεί. Ακολούθησε ένα θαύμα: η βασίλισσα Αλίκη που είχε χάσει τη φωνή της, επειδή είχε ασεβήσει σε επίσκεψή της στο μοναστήρι του Μαχαιρά, ξαναβρήκε τη λαλιά της και φώναξε για την πίστη της στο ότι ο ξύλινος σταυρός ήταν πράγματι ιερός. Ο Ούγος Δ΄ επέτρεψε στον νεαρό βοσκό-μοναχό να διακινείται ελεύθερα με το σταυρό σ'σε ολόκληρη την Κύπρο. Όταν ζητήθηκε από τη Μαρία ντ'του ΙμπελίνΙμπελέν η άδεια να κτίσει ένα ναό για το σταυρό, ο βασιλιάς την έδωσε αμέσως και η εκκλησία κτίστηκε στον Άγιο Δομέτιο με γενναία συνεισφορά και της βασίλισσας Αλίκης.
 
==Απονομή δικαιοσύνης==
 
[[Αρχείο:Hugues_de_Lusignan_bassin_14th_century.jpg|thumb|right|250px|Λεκάνη με επιγραφή στην Αραβική γλώσσα που γράφει : ''"Κατασκευάστηκε με εντολή του Ούγου, ευλογημένου του Θεού που βρισκόταν στην εμπροσθοφυλακή του στρατού των Φράγκων, του Ούγου των Λουζινιάν"'' Άλλη μια επιγραφή στα Γαλλικά γράφει : ''"Πολύ ισχυρός και υψηλός Ούγος βασιλιάς της Κύπρου και τον Ιεροσολύμων, ο Θεός να τον ευλογεί"''. 14ος αιώνας - [[Μουσείο του Λούβρου]] <ref>http://cartelfr.louvre.fr/cartelfr/visite?srv=car_not_frame&idNotice=22622</ref>]]
Από άλλες αναφορές του Μαχαιρά προκύπτει ότι ο Ούγος Δ΄ ήταν σκληρός στην απονομή δικαιοσύνης. Όταν οι δυο γιοι του Πέτρος και Ιωάννης έφυγαν για να γνωρίσουν την [[Ευρώπη]] χωρίς την άδειαάδειά του, συνέλαβε τον άνθρωπο που τους βοήθησε, τον φυλάκισε, τον βασάνισε, του έκοψε το ένα χέρι και το ένα πόδι και τον εκτέλεσε τον Απρίλιο του 1349 με απαγχονισμό. Όταν επέστρεψαν οι γιοι του τους έριξε στη φυλακή ενώ ο ίδιος θρηνούσε απ'από έξω.
 
Ο Ούγος Δ΄ ήταν πολύ μορφωμένος με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα στα γράμματα, τις τέχνες και την δικαιοσύνη.
 
Γραμμή 56 ⟶ 62 :
==Στέψη==
 
Η στέψη του Ούγου Δ΄ σαν βασιλιάςβασιλιά της Κύπρου έγινε στηνστ [[Λευκωσία]] (15 Απριλίου 1324), ενώ η στέψη του σαν βασιλιά των Ιεροσολύμων έγινε στην [[Αμμόχωστος|Αμμόχωστο]] (13 Μαΐου 1324). Ο Ούγος υπέγραψε συνθήκη με τη [[Βενετία]], που καθόριζε τις δραστηριότητες των Βενετών εμπόρων στην Κύπρο,. Τότε οι [[Γενουάτες]] ανταγωνιστές των Βενετών αντέδρασαν έντονα, αλλά ο Ούγος υπέγραψε και μαζί τους νέα συνθήκη (1329). Η [[Γένοβα]] του ζήτησε να ξοφλήσειεξοφλήσει τα τεράστια χρέη τουτού θείου του Ερρίκου Β΄, και ο Ούγος συμφώνησε.
 
==Τα προβλήματα της βασιλείας του==
 
Υπήρχαν έντονα προβλήματα από τη δράση πειρατών στην θάλασσα της Κύπρου, έτσι ο στόλος του Ούγου ετοιμάστηκε να τους αντιμετωπίσει. Η πόλη [[Κώρυκος]] του πρότεινε να τον βοηθήσει με αντάλλαγμα την προστασία της από τους Τούρκους, αλλά ο φιλοειρηνικόςφιλειρηνικός Ούγος το αρνήθηκε. Ο Λεόντιος Μαχαιράς σημειώνει ότι αρνήθηκε την προσφορά, επειδή η πόλη Κώρυκος ανήκε στην [[Αρμενία]], που την κυβερνούσε ο συγγενής του [[Λέων Δ΄ της Αρμενίας]], και ο Ούγος δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τον ΛέωνΛέοντα Δ΄ που δεν μπορούσε να υπερασπίσει τις κτήσεις του.<ref>Χρονικόν, παρ. 113</ref>
 
==Εκστρατεία κατά των Τούρκων==
 
Ο Μαχαιράς μας πληροφορεί ότι ο Ούγος δαπάνησε την τεράστια περιουσία του σε προετοιμασίες για εκστρατεία κατά των Τούρκων στη [[Μικρά Ασία]]. Η εκστρατεία δεν έγινε ποτέ, λόγω των επιδημιών που έπληξαν την Κύπρο και αποδεκάτισαν τον πληθυσμό της,. σποραδικέςΣποραδικές επιχειρήσεις κατά των Τούρκων έγιναν όταν ο Ούγος συμμάχησε με τον πάπα και τους [[Ιωαννίτες Ιππότες]]. Ο Ούγος είχε εισφορά στον αγώνα με τέσσερα καράβια,· ακολούθησε η κατάληψη της Σμύρνης (1334). Η μεγαλύτερη εκστρατεία κατά των Τούρκων έγινε αργότερα από τον γιο του Πέτρο Α΄.
 
==Οικογένεια==
ΠαντρεύτηκεΝυμφεύτηκε σε δεύτεροπρώτο γάμο (13181310) την ΑλίκηΜαρία τωντου Ιμπελέν (απεβ. 1318), κόρη του [[Γκυ του ΙμπελένΙμπελίν (1286-1308απεβ. 1304)|Γκυ του Ιμπελέν]], με την οποία απέκτησε :
* Γκυ (1315-1343), Κοντόσταυλοςκοντόσταυλος της Κύπρου και τιτλούχοςτιτουλάριος πρίγκιπας της Γαλιλαίας, παντρεύτηκενυμφεύτηκε τηντη [[Μαρία των Βουρβόνων]].
 
ΠαντρεύτηκεΝυμφεύτηκε σε πρώτοδεύτερο γάμο (13101318) την Μαρία[[Αλίκη τωντου Ιμπελέν (πέθανε το 1318)]], κόρη του [[Γκυ του ΙμπελίνΙμπελέν (απεβ. 13041286-1308)|Γκυ του Ιμπελέν]], με την οποία απέκτησε :
* Εσίβη (1323-1363), παντρεύτηκε το Φερδινάνδο, γιο του [[Φερδινάνδος της Μαγιόρκας|Φερδινάνδου της Μαγιόρκας.]]
* [[Πέτρος Α΄ της Κύπρου|Πέτρος Α΄]] 1329-1369, βασιλιάς της Κύπρου.
** [[Πέτρος Β΄ της Κύπρου|Πέτρος Β΄]] 1354/57-1382, βασιλιάς της Κύπρου.
* [[Ιωάννης των Λουζινιάν|Ιωάννης]] 1329-1375, αντιβασιλιάς της Κύπρου και τιτλούχοςτιτουλάριος πρίγκιπας της Γαλιλαίας.
* [[Ιάκωβος Α΄ της Κύπρου|Ιάκωβος Α΄]] 1334-1398, βασιλιάς της Κύπρου.
 
==Πινακοθήκη==
*Γκυ (1315-1343), Κοντόσταυλος της Κύπρου και τιτλούχος πρίγκιπας της Γαλιλαίας, παντρεύτηκε την [[Μαρία των Βουρβόνων]].
 
Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο (1318) την Αλίκη των Ιμπελέν, κόρη του [[Γκυ του Ιμπελέν (1286-1308)|Γκυ]] με την οποία απέκτησε :
 
*Εσίβη (1323-1363), παντρεύτηκε το Φερδινάνδο γιο του [[Φερδινάνδος της Μαγιόρκας|Φερδινάνδου της Μαγιόρκας.]]
*[[Πέτρος Α΄ της Κύπρου]]
*[[Ιωάννης των Λουζινιάν]], αντιβασιλιάς της Κύπρου και τιτλούχος πρίγκιπας της Γαλιλαίας.
*[[Ιάκωβος Α΄ της Κύπρου]]
 
==Gallery==
<gallery>
File:Armoiries Chypre.svg|O θυρεός των Πουατιέ
Γραμμή 86 ⟶ 90 :
 
== Παραπομπές ==
 
<references />
 
==Πηγές==
* René Grousset, L'Empire du Levant : Histoire de la Question d'Orient, Paris, Payot, coll. « Bibliothèque historique », 1949 (réimpr. 1979)
 
*René Grousset, L'Empire du Levant : Histoire de la Question d'Orient, Paris, Payot, coll. « Bibliothèque historique », 1949 (réimpr. 1979)
 
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
 
*[http://fmg.ac/Projects/MedLands/JERUSALEM%20NOBILITY.htm#_Toc166845936 Η αριστοκρατία της Ιερουσαλήμ]
 
Γραμμή 108 ⟶ 109 :
 
{{Ηγεμόνες της Κύπρου}}
 
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Hugh IV of Cyprus}}
{{authority control}}
 
{{DEFAULTSORT:Ουγος 04 Κυπρου}}