Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1961: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 27:
}}
 
Η '''κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή''' ([[Νοέμβριος]] [[1961]] - [[Ιούνιος]] [[1963]]) σχηματίστηκε μετά τις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1961|Βουλευτικές εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961]] και αφού η [[ΕΡΕ]] αναδείχτηκε νικήτρια στις εκλογές που ωστόσο έμειναν στην ιστορία ως ''εκλογές βίας και νοθείας'' αφού σύμφωνα με την ρήση της εποχής ''[[Ψήφισαν ακόμα και τα δέντραδένδρα|ψήφισαν ακόμα και τα δέντρα]]''.<br />
 
Κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αλλά και την ημέρα των εκλογών σημειώθηκαν πρωτοφανή επεισόδια εις βάρος των ψηφοφόρων των κομμάτων του Κέντρου και της [[ΕΔΑ]], τέτοιας έκτασης που σύμφωνα με τον αρχηγό της «Ένωσις Κέντρου», Γεώργιο Παπανδρέου, έφτασαν να αλλοιώσουν το εκλογικό αποτέλεσμα.<ref>''«...Η αλήθεια είναι ότι όντως έγινε νοθεία, αλλά η έκτασή της δεν θα ανέτρεπε το αποτέλεσµα, καθώς, σύµφωνα µε τις πλέον πρόσφατες µελέτες πανεπιστηµιακών, η λαθροχειρία κυµάνθηκε γύρω στο 3%, ενώ το κόµµα της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενωσης (ΕΡΕ) του Κωνσταντίνου Καραµανλή νίκησε τον συνασπισµό δυνάµεων της Ενώσεως Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου και του Κόµµατος Προοδευτικών υπό τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη µε πάνω από 17 ποσοστιαίες µονάδες.»''https://www.ethnos.gr/istoria-0/70446_nikitis-parakratos-58-hronia-apo-tis-ekloges-bias-kai-notheias</ref> Μάλιστα για να τονίσει το μέγεθος της νοθείας ο Παπανδρέου σε μια χιουριστική αποστροφή του λόγου του, είπε :''«Στην αρχαία Αθήνα υπήρχε βωμός τω αγνώστω Θεώ. Προτείνω εις την ΕΡΕ να αναγείρει βωμόν τω αγνώστω εκλογέα»''<ref>http://ergasianet.gr/2019/10/29/29-%CE%BF%CE%BA%CF%84%CF%8E%CE%B2%CF%81%CE%B7-1961-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B1/</ref><br />
Την 1η Δεκεμβρίου 1961 ο Γεώργιος Παπανδρέου κήρυξε τον «[[Ανένδοτος Αγώνας|Ανένδοτο αγώνα]]» - ο οποίος μην αναγνωρίζοντας την νομιμότητα της νέας κυβέρνησης, ζητούσε ακύρωση των εκλογών και διενέργεια νέων. Στις 4 Δεκεμβρίου μάλιστα, ημέρα έναρξης της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου, η Αντιπολίτευση σε μια συμβολική διαμαρτυρία, δεν εμφανίστηκε στην νέα Βουλή ενώ πορείες, διαμαρτυρίες και συλλαλητήρια οργανώνονταν σε ημερήσια σχεδόν βάση. Στις 16 Ιανουαρίου όταν τελικά τα κόμματα της Αντιπολίτευσης εμφανίζονται στη Βουλή, καταθέτουν αμέσως πρόταση δυσπιστίας απέναντι στη κυβέρνηση. Η συζήτηση αρχίζει στις 18 Ιανουαρίου με τον [[Γεώργιος Παπανδρέου|Γεώργιο Παπανδρέου]] να δηλώνει ξεκάθαρα: ''««Θεωρούμεν το αποτέλεσμα των εκλογών της 29ης Οκτωβρίου προϊόν βίας και νοθείας(...). Δηλούμεν ότι δεν θεωρούμεν νόμιμον την σημερινήν κυβέρνησαν».»'' Ωστόσο, η πρόταση τελικά καταψηφίζεται με 173 ψήφους υπέρ της κυβέρνησης και 127 κατά. <br />
Η [[Γρηγόρης Λαμπράκης|δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη]] στις [[22 Μαΐου]] [[1963]] ξεσηκώνει ακόμα περισσότερο την κοινή γνώμη, αναγκάζοντας ακόμα και αυτόν τον ίδιο τον Καραμανλή, να υπαινιχτεί την ύπαρξη [[Παρακράτος|παρακράτους]], με την περίφημη ρήση του: «Μα ποιός κυβερνά επιτέλους αυτόν τον τόπο;»<ref>
«Το βράδυ της 22ης Μαΐου του 1963 ακροδεξιοί παρακρατικοί επιτίθενται με ένα τρίκυκλο στον βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη και τον τραυματίζουν θανάσιμα μπροστά σε δεκάδες χωροφύλακες οι οποίοι παρατηρούν αμέτοχοι το περιστατικό. Τρία εικοσιτετράωρα αργότερα, και ενώ ο Λαμπράκης παραμένει στη ζωή με μηχανικά μέσα, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής θα ζητήσει εξηγήσεις από τον Διοικητή της ΚΥΠ, Αλέξανδρο Νάτσινα.
«Πολλά πράγματα έχουν γίνει εν αγνοία μου τον τελευταίο καιρό... Θέλω να μάθω, κύριε Νάτσινα, ποιός κυβερνά επιτέλους αυτό τον τόπο;» θα ρωτήσει ο Καραμανλής χτυπώντας τη γροθιά του στο τραπέζι, σύμφωνα με τη μαρτυρία του δημοσιογράφου Γιάννη Βούλτεψη.
Ο Καραμανλής δεν πήρε ποτέ απάντηση αλλά το επίμονο ερώτημα έμελλε να αναπαραχθεί αμέτρητες φορές συμβολίζοντας τη διαχρονική δράση του παρακράτους αλλά και τις παρεμβάσεις του «εξωτερικού παράγοντα» στην πολιτική ζωή της χώρας. »https://www.news247.gr/konstantinos-karamanlis/deka-atakes-enos-lakonikoy-anthropoy-poy-egrapsan-istoria.6603798.html</ref>
 
Όπως επισημαίνει ο ιστορικός [[Σπύρος Λιναρδάτος]] «Οι εκλογές βίας και νοθείας του 1961 εξασφάλισαν στην ΕΡΕ και στον Κ. Καραμανλή κάτι λιγότερο από δύο ακόμη χρόνια εξουσίας. Ενίσχυσαν όμως τους κρατικούς και [[Παρακράτος|παρακρατικούς]] μηχανισμούς πολιτικής βίας, που τελικά θα υπονομεύσουν και τον Κ. Καραμανλή και θα προετοιμάσουν την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος και την επιβολή της δικτατορίας του προστατευόμενου αρχηγών και κυβερνήσεων συνταγματάρχη Γ. Παπαδόπουλου και της ομάδας του.»<ref>https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%82:Dor-astra/%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF</ref>
 
 
 
Την 1η Δεκεμβρίου 1961 ο Γεώργιος Παπανδρέου κήρυξε τον «[[Ανένδοτος Αγώνας|Ανένδοτο αγώνα]]» - ο οποίος μην αναγνωρίζοντας την νομιμότητα της νέας κυβέρνησης, ζητούσε ακύρωση των εκλογών και διενέργεια νέων. Στις 4 Δεκεμβρίου μάλιστα, ημέρα έναρξης της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου, η Αντιπολίτευση σε μια συμβολική διαμαρτυρία, δεν εμφανίστηκε στην νέα Βουλή ενώ πορείες, διαμαρτυρίες και συλλαλητήρια οργανώνονταν σε ημερήσια σχεδόν βάση. Στις 16 Ιανουαρίου όταν τελικά τα κόμματα της Αντιπολίτευσης εμφανίζονται στη Βουλή, καταθέτουν αμέσως πρόταση δυσπιστίας απέναντι στη κυβέρνηση. Η συζήτηση αρχίζει στις 18 Ιανουαρίου με τον [[Γεώργιος Παπανδρέου|Γεώργιο Παπανδρέου]] να δηλώνει ξεκάθαρα: ''««Θεωρούμεν το αποτέλεσμα των εκλογών της 29ης Οκτωβρίου προϊόν βίας και νοθείας(...). Δηλούμεν ότι δεν θεωρούμεν νόμιμον την σημερινήν κυβέρνησαν».»''<br />
 
Οι εκλογές βίας και νοθείας του 1961 εξασφάλισαν στην ΕΡΕ και στον Κ. Καραμανλή κάτι λιγότερο από δύο ακόμη χρόνια εξουσίας. Ενίσχυσαν όμως τους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς πολιτικής βίας, που τελικά θα υπονομεύσουν και τον Κ. Καραμανλή και θα προετοιμάσουν την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος και την επιβολή της δικτατορίας του προστατευόμενου αρχηγών και κυβερνήσεων συνταγματάρχη Γ. Παπαδόπουλου και της ομάδας του.
Ωστόσο, η πρόταση τελικά καταψηφίζεται με 173 ψήφους υπέρ της κυβέρνησης και 127 κατά.<br />
Η δολοφονία του [[Γρηγόρης Λαμπράκης|Γρηγόρη Λαμπράκη]]
==Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου==
<ref>«Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», http://www.ggk.gov.gr/?p=1224</ref>
Γραμμή 80 ⟶ 86 :
* ''«Υφυπουργός της Προεδρείας της Κυβερνήσεως»'' : [[Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος]]
 
 
Στις 19 Ιουνίου, μετά την παραίτηση του Κ. Καραμανλή λόγω διαφωνίας του με τα ανάκτορα, με αφορμή τις αντιρρήσεις του για ταξίδι του Βασιλιά στην Αγγλία, ανέλαβε η [[Κυβέρνηση Παναγιώτη Πιπινέλη 1963]]<ref name="dimitr">{{Cite book| author = Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος| title = Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004| location = Αθήνα| year = 2004| pages = 76| url = http://www.jurisconsultus.gr/pubs/uploads/842.pdf| first = | page = | accessdate = 2012-01-22| archiveurl = https://web.archive.org/web/20110812091636/http://www.jurisconsultus.gr/pubs/uploads/842.pdf| archivedate = 2011-08-12| url-status = dead}}</ref>.
 
==Αναφορές==