Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
αναιρεση βανδαλισμού |
||
Γραμμή 54:
=== Από την Εξορία του Μακαρίου (Μάρτιος 1956) έως την έλευση του Χιου Φουτ ===
Μετά την εξορία του Μακαρίου, ο Γρίβας απέκτησε μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και η δράση της ΕΟΚΑ εντατικοποιήθηκε, τόσο με εκτελέσεις όσο και με βομβιστικές επιθέσεις.{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=486 & 496|ps=: Ο τίτλος της ενότητας είναι «Η βία εντείνεται (άνοιξη) σελ 476}} Ξεκίνησαν δε οι πρώτες διακοινοτικές ταραχές μετά την πρώτη εκτέλεση τουρκύπριου αστυνομικού. Αυτό οδήγησε σε ταραχές σε αρκετά σημεία της Κύπρου{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=491-492}} Οι απαρχές της διακοινοτικής βίας, την οποία οι βρετανοί αντιμετώπιζαν ευμενώς καθώς δικαιολογούσε την παρουσία στο νησί, οδήγησαν από το 1956 το διαχωρισμό της Λευκωσίας σε δυο μέρη μέσω μιας γραμμής που έμελε να ήταν ο πρόδρομος της [[Πράσινη Γραμμή|Πράσινης Γραμμής]].{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=497-499}}
Από τα τέλη της άνοιξης, ο Χάρντιγκ εξαπέλυσε επίθεση στο Τρόοδος και τον Πενταδάκτυλο με σκοπό την εξάρθρωση της ΕΟΚΑ με συμμετοχή αρκετών μονάδων του στρατού. Ωστόσο ο Γρίβας έβρισκε τρόπο να ξεγλιστράει.{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=499-512}} Μια προσφορά για συνθηκολόγηση του Χάρτνιγκ στην ΕΟΚΑ με περιορισμένη όμως αμνηστία στους αγωνιστές, απορρίφθηκε από την ΕΟΚΑ. {{sfn|Ρίχτερ|2011|p=515-517}}
Τον Σεπτέμβρη η ΕΟΚΑ επανεκκίνησε τις επιθέσεις, αυτή την φορά με μεγαλύτερη ένταση κυρίως στις εκτελέσεις, με τον Νίκο Σαμψών να διακρίνεται.{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=566-572}} Τους επόμενους μήνες η βία κλιμακώθηκε περαιτέρω, οι επιθέσεις της ΕΟΚΑ αυξήθηκαν και ο Χαρντιγγκ αυστηροποίησε επιπλέον τους νόμους της Έκτακτης Ανάγκης.{{sfnm|1a1=French|1y=2015|1p=144|2a1=Ρίχτερ|2y=2011|2p=583}}
Λίγες μέρες αργότερα, στις 13 Μαρτίου, εκτελέστηκε δια απαγχονισμού ο Ευαγόρας Παλλικαρίδης, ο νεαρότερος και τελευταίος απο τους απαγχονισθέντες αντάρτες της ΕΟΚΑ. Η εκτέλεση του είχε διεθνή αντίκτυπο, στην Ελλάδα προκλήθηκαν ταραχές ενώ ο Χάρντιγκ δεκτηκε πιέσεις από την κυβέρνηση της Βρετανίας να καταργήσει την θανατική ποινή.{{sfnm|1a1=Ρίχτερ|1y=2011|1p=616-617|2a1=French|2y=2015|2p=99-100}}
Μετά την αποδυνάμωση των ανταρτών στα βουνά τον χειμώνα του 1957, ο Γρίβας κήρυξε μονομερή εκεχειρία τον Μάρτιο. Έτσι κι αλλιώς, οι δυνατότητές του για δράση ήταν περιορισμένες και έπρεπε να αναδιοργανωθεί. Αυτή την εποχή, άρχισε η εσωτερική σύγκρουση στην Κύπρο.{{sfnm|1a1=Ρίχτερ|1y=2011|1p=707|2a1=French|2y=2015|2p=157 & 163-164}}
Παρόλο που είχαν προηγηθεί αναίμακτες λεκτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ της ΕΟΚΑ και του ΑΚΕΛ, το καλοκαίρι του 1957 άλλαξε η μεταξύ τους κατάσταση με τις εκτελέσεις αριστερών ως προδότες, μια κατάσταση που συνεχίστηκε και το 1958. Το ΑΚΕΛ τότε εκπροσωπούσε σχεδόν τον μισό ελληνοκυπριακό πληθυσμό και απαιτούσε να συμμετέχει στις συνομιλίες με τους Άγγλους μαζί με τον Μακάριο ως εκπρόσωποι των Ελληνοκυπρίων. Ο Γρίβας έβλεπε πως εγκυμονούσε τον κίνδυνο οι κομμουνιστές να γίνουν κυρίαρχοι του πολιτικού παιχνιδιού. Καθώς η ένταση μεταξύ ΕΟΚΑ και ΑΚΕΛ κλιμακωνόταν, ο Γρίβας ίδρυσε εντός της ΕΟΚΑ την ΥΑΚΑ (Υπηρεσία Αντιμετώπισης Κομμουνιστικής Αντιδράσεως) ενώ έδωσε εντολή για ξυλοκόπημα και εκτελέσεις αριστερών καθώς ο ορισμός του προδότη πλέον συμπεριελάμβανε όλους τους κομμουνιστές.{{sfnm|1a1=French|1y=2015|1p=164-167|2a1=Holland|2y=1999|2p=203|3a1=Ρίχτερ|3y=2011|3p=709-711}}
Τον Οκτώβριο του 1957, ο Χάρτιγκ παραιτήθηκε από κυβερνήτης της Κύπρου, έχοντας καταφέρει ισχυρό πλήγμα κατά της επιχειρησιακής ικανότητας της ΕΟΚΑ, αλλά χωρίς να την έχει εξοντώσει πλήρως.{{sfnm|1a1=Ρίχτερ|1y=2011|1p=726|2a1=Holland|2y=1999|2p=206}}
Γραμμή 66 ⟶ 70 :
=== Περίοδος Χιου Φουτ (Οκτώβριος 1957 - Φεβρουάριος 1959) ===
Ο νέος κυβερνήτης της Κύπρου, ο φιλελεύθερος Χιου Φουτ ανέλαβε την διακυβέρνηση της Κύπρου μετά τον Χάρτνιγκ με σκοπό να επιδιώξει να λύσει πολιτικά το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόταν το Κυπριακό.{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=737-739}}
Η περίοδος Φουτ σημαδεύτηκε από αιματηρές διακοινοτικές συγκρούσεις καθώς και συνέχιση της επίθεσης στην Αριστερά από την ΕΟΚΑ.{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=815 & 844}} Η εναντίωση στην ΕΟΚΑ και της προοπτικής της ένωσης στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, οδήγησαν στην δημιουργία μικρών παραστρατιωτικών οργανώσεων οι οποίες συνενώθηκαν για να καταλήξουν στην ΤΜΤ, μια τρομοκρατική οργάνωση πλήρως ελεγχόμενη από την Τουρκία. Στόχο είχε να αντιμετωπίσει την ΕΟΚΑ, τους κομμουνιστές και την δημιουργία διακοινοτικών ταραχών που θα οδηγούσαν στον διαχωρισμό των δυο κοινοτήτων.{{sfnm|1a1=Ρίχτερ|1y=2011|1p=814 -823|2a1= Holland|2y=1999|2p=216 & 242|3a1=French|3y=2015|3p=255-258}} Οι διακοινοτικές ταραχές έφτασαν στο απόγειο τους στις αρχές του καλοκαιριού του 1958, όπου άνοιξε ένας φαύλος κύκλος με διαδοχικούς φόνους άοπλων πολιτών οι οποίοι συνεχίζονταν με άλλους φόνους για εκδίκηση και αντεκδίκηση. Συνολικά υπήρξαν 100 νεκροί και 170 σοβαρά τραυματίες από αυτό τον κύκλο βίας.{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=826 -836}}
Ο αγώνας της ΕΟΚΑ έλαβε ουσιαστικά τέλος όταν Ελλάδα και Τουρκία ήρθαν σε συμφωνία για το Κυπριακό στην Ζυρίχη τον Φεβρουάριο του 1959. Αποφασίστηκε η ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με βάση ένα Σύνταγμα που προέβλεπε ένα ανεξάρτητο κράτος με δικοινοτικά χαρακτηριστικά. Στις 9 Μαρτίου του 1959, ο Γρίβας με μια προκήρυξή του έθεσε τέρμα στον αγώνα της ΕΟΚΑ, αποδεχόμενος -με κάποια απογοήτευση -τις συμφωνίες.{{sfnm|1a1=Holland|1y=1999|1p=304-305|2a1=French|2y=2015|2p=3 & 286-292}}
== Απώλειες αντιμαχόμενων πλευρών ==
| |||