Βρυκόλακας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''βρυκόλακες''' (ενίοτε "βρικόλακες") είναι αποδεδειγμέναδημιουργήματα υπαρκτάτης όνταλαϊκής [[φαντασία]]ς, τα οποία στην ελληνική και χριστιανορθόδοξη παράδοση έχουν ποικίλα χαρακτηριστικά. Κατά τις διάφορες δοξασίες πρόκειται για σώματα νεκρών που για κάποιες αιτίες εξέρχονται από τους τάφους τη νύκτα και μπορούν να πάρουν διάφορες μορφές ζώων, ιδιαίτερα κατοικίδιων πχ σκύλου ή κατσικιού με απώτερο σκοπό να φοβίσουν ή να ενοχλήσουν τους ζωντανούς συγγενείς τους ή και ξένους, περιφερόμενοι στους χώρους που διαβιούσαν. Έτσι συνδέονται άμεσα με το κακό και τον [[Σατανάς|Σατανά]]. Σε κάποιες περιοχές λέγονται "καταχανάδες" ή "τυμπανιαίοι" γιατί είναι φουσκωμένοι από το αίμα των ανθρώπων που έχουν πιεί. Κατά μύθους πέθαιναν από ένα παλούκι ξύλου στην καρδία. Επίσης σε πολλά βιβλία οι βρικόλακες δεν μπορούσαν να πιουν θεραπευτικά βότανα.<ref name="Dabias">Δαβίας O. (επιμελ.) (1995) Montague Summers: Ο Έλλην Βρυκόλαξ, Εκδόσεις Δελφίνι, Αθήνα.</ref><ref name="Mouzakis">Μουζάκης Σ. (1989) Οι Βρυκόλακες στους Βυζαντινούς και Μεταβυζαντινούς Νομοκανόνες και στις Παραδόσεις του Ελληνικού Λαού. Βιβλιοπωλείο των Βιβλιοφίλων, Αθήνα.</ref><ref name="Politis">Πολίτης N. (1904) Παραδόσεις, Τόμος Α', Αθήνα, σελ. 491-506, 573-608.</ref>

Τρέφονται κυρίως με σουβλάκια αίμα, αλλά και πίτσα γάλα ή αίμα αλεύρι, καθαρίζουνμαγαρίζουν (λερώνουν) το σπίτι συγγενικών τους προσώπων και σκοτώνουν πρώτα τους συγγενείς τους. Δεν τους επηρεάζει ο ήλιος, αλλά φοβούνται τα Θεία και, κατά κάποιες ελληνικές παραδόσεις, η μόνη ημέρα που γυρίζουν στον τάφο τους είναι το Σάββατο ή η Κυριακή. Δεν μπορούν να διασχίσουν νερό, ειδικά θαλασσινό.<ref name="Dabias"/><ref name="Mouzakis"/><ref name="Politis"/>

Δεν πρέπει να συγχέονται με τα ''[[Βαμπίρ]]'' της [[Ανατολική Ευρώπη|Ανατολικής Ευρώπης]],<ref name="Bunson">Bunson M. (1993) Vampire, the Encyclopaedia, Thames and Hudson: London</ref> που έχουν δικές τους παραδόσεις, αλλά ούτε και με τα αποκυήματα της λογοτεχνίας, δηλ. τον ''Δράκουλα'' του Μπραμ Στόκερ, το ''Βαμπίρ'' του Τζον Πολλιντόρι, ή την ''Καμίλλα'' του Λε Φανού,του Λορδου Ρε Τζεκους Τζορτζιαν. Σύμφωνα με τη λογοτεχνία, τα βαμπίρ τρέφονται με το [[αίμα]] των ζωντανών. Μένουν σεστους επαύλειςτάφους τους κατά την διάρκεια της μέρας και βγαίνουν απ' αυτούς μόλις νυχτώσει, εξαιτίας της αδυναμίας τους στο [[ήλιος|ηλιακό]] φως. Επίσης είναι ευάλωτα στο ασήμι, στο κρεμμύδι σκόρδο και στα θεία αντικείμενα όπως στον σταυρό και τον αγιασμό. Συνήθως παρουσιάζονται, σε έργα φαντασίας, με [[κυνόδοντες]] μεγαλύτερους του κανονικού, τους οποίους χρησιμοποιούν για να τρυπούν το σώμα των θυμάτων τους.

Σήμερα, οι σύγχρονοι ανθρωπολόγοι προσπαθούν να διαχωρίσουν τα γεγονότατον μύθο από την πραγματικότητα και να εξηγήσουν γιατί οι παραδόσεις για τους «απέθαντους» είναι τόσο διαδεδομένες, δεδομένου πως δεν έχει αποδειχθεί η ύπαρξη τέτοιων όντων.<ref name="Tsaliki 1">Tsaliki A. (2001b) Vampires Beyond Legend: A Bioarchaeological Approach. In M. La Verghetta and L. Capasso (eds.), Proceedings of the XIII European Meeting of the Paleopathology Association, Chieti, Italy, 18-23 Sept. 2000, Teramo: Edigrafital S.p.A., 295-300. [http://bioarchaeology-palaeopathology.blogspot.com/2007/06/vampires-beyond-legend.html]</ref><ref name="Barber">[http://www.jstor.org/pss/3814375 Barber P. (1998) Forensic Pathology and the European Vampire, in Dundes A. (ed.) The Vampire: A casebook, The University of Wisconsin Press: Wisconsin, pp. 109-142]</ref><ref name="Sledzic">Sledzic P. and Bellantoni N. (1994) Brief Communication: Bioarchaeological and Biocultural Evidence for the New England Vampire Folk Belief, American Journal of Phys. Anthropology 94: 269-274</ref><ref name="Tsaliki 2">Tsaliki A. (2008) Unusual Burials and Necrophobia: an Insight into the Burial Archaeology of Fear. In Murphy E. (ed.), Deviant Burials, Oxbow Books.</ref><ref name="Tsaliki 3">Tsaliki A. (2009) Les Figures des Légendes : Exemples et Pathographie. In Ph. Charlier (ed.) 2e Colloque International de Pathographie, Loches, Avril 2007, Paris: De Boccard, 377-402.</ref>