Λεοπόλδος Ε΄ της Αυστρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|λεζάντα = Ο Λεοπόλδος Ε΄ ο ενάρετος λαμβάνει το λάβαρο από τον Ερρίκο ΣΤ΄ της Γερμανίας. Ζωγραφική από το αββαείο ΚλόστερνοϊμπουργκΚλοστερνόιμπουργκ, 1489-92.

|διάδοχος = [[Φρειδερίκος Α΄ ΜπάμπενμπερκΜπάμπενμπεργκ της Αυστρίας|Φρειδερίκος Α΄]]

|επίγονοι = [[Φρειδερίκος Α΄ ΜπάμπενμπερκΜπάμπενμπεργκ της Αυστρίας|Φρειδερίκος Α΄]]<br>[[Λεοπόλδος ΣΤ΄ της Αυστρίας|Λεοπόλδος ΣΤ΄]]

|βασιλικός_οίκος = [[Οίκος των ΜπάμπενμπερκΜπάμπενμπεργκ|ΜπάμπενμπερκΜπάμπενμπεργκ]]

Ο '''Λεοπόλδος Ε΄''' ο '''ενάρετος''' (γερμ.: ''Luitpold V der tugendhafteTugendhafte'', [[1157]] - [[31 Δεκεμβρίου]] [[1194]]), από τον [[Οίκος των ΜπάμπενμπερκΜπάμπενμπεργκ|Οίκο των ΜπάμπενμπερκΜπάμπενμπεργκ]], ήταν δούκας της Αυστρίας (1177-1194) και της Στυρίας (1192-1194).

Ήταν ο πρωτότοκος γιος του [[Ερρίκος Β΄ της Αυστρίας|Ερρίκου Β΄]], δούκα της Αυστρίας και της δεύτερης συζύγου του [[Θεοδώρα Κομνηνή (κόρη του Ανδρόνικου)|Θεοδώρας Κομνηνής]], κόρης του Ανδρόνικου, σεβαστοκράτορος και γιου του [[Ιωάννης Β΄ Κομνηνός|Ιωάννη Β΄ Κομνηνού]], Αυτοκράτορα τωντου ΡωμαίωνΒυζαντίου.

Το 1156 ο [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκος Α΄]] της Γερμανίας με το ''Μικρό Προνόμιο (Privilegium Minus)'' είχε αναβαθμίσει τοτη μαργραβάτομαρκιωνία της Αυστρίας σε δουκάτο. Το 1177 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε. Το 1178 υποστήριξε τον [[Φρειδερίκος της Βοημίας|Φρειδερίκο των Πρεμυσλιδών]] εναντίον του εξαδέλφου τούτου πατέρα του [[Σομπεσλάβ Β΄ της Βοημίας|Σομπεσλάβ Β΄ των Πρεμυσλιδών]], δούκα της Βοημίας. Τότε ο Σομπεσλάβ Β΄ εισέβαλε στην Αυστρία, αλλά τελικά ο Φρειδερίκος του πήρε το δουκάτο. Το 1179 ο Λεοπόλδος ΣΤ΄ κατέληξε σε ειρήνη με το δουκάτο της Βοημίας, που επικυρώθηκε από τον Φρειδερίκο Α΄. Το 1182 στη Συνέλευση (''DietDiät'') στην Ερφούρτη ο γιος του, Φρειδερίκος Α΄ ορίστηκε διάδοχος. Το 1182 ξεκίνησε για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους και έγινε ευμενώς δεκτός στη διαδρομή του από τον [[Μπέλα Γ΄ της Ουγγαρίας]], αδελφό της συζύγου του και τον [[Αλέξιος Β΄ Κομνηνός|Αλέξιο Β΄ Κομνηνό]] στην Κωνσταντινούπολη, που ήταν 2οςδεύτερος εξάδελφος της μητέρας του.

Όταν επέστρεψε, συμφώνησε το 1186 με τον άτεκνο [[Ότακαρ Δ΄ της Στυρίας]] να τον διαδεχθεί μεμετά τηνθάνατον, πράξηκάτι (pact)που καταγράφηκε στο "Αποδεικτικό του Γκεόργκενμπεργκ" (Georgenberger Handfeste). Αυτό έγινεσυνέβη όταν το 1192 απεβίωσε ο δούκας τη Στυρίας. Το 1189 ο Φρειδερίκος Α΄ ξεκίνησε τη Γ΄ Σταυροφορία, αλλά οι συνοριακές διαφορές του Λεοπόλδου Ε΄ με τον Μπέλα Γ΄ τον εμπόδισαν να συμματάσχει. Όταν όμως το 1190 άκουσε ότι ο Φρειδερίκος Α΄ απεβίωσε, μετέβη με Βενετικόενετικό πλοίο στην Άκρα, όπου συμμετείχε στο τελικό στάδιο της πολιορκίας. Λίγο πριν είχε αποβιώσει και ο γιος του Φρειδερίκου Α΄, ο [[Φρειδερίκος ΣΤ΄ της Σουαβίας]] και ο Λεοπόλδος Ε΄ ανέλαβε τη διοίκηση των λειψάνωνυπολειμμάτων του Γερμανικούγερμανικού στρατού. Μετά τις μάχες, ο χιτώνας του ήταν κόκκινος από το αίμα εκτός από μία λωρίδα, εκεί που ήταν η ζώνη του. Ζήτησε αυτό να γίνει το έμβλημά του και ο [[Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκος ΣΤ΄]] της Γερμανίας, άλλος γιος του Φρειδερίκου Α΄, του το επέτρεψε. Το έμβλημα θααυτό γίνειαργότερα ηκαθιερώθηκε ως σημαία της Αυστρίας.

Όταν έφθασε ο [[Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας]] και ο [[Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος|Ριχάρδος Α΄ της Αγγλίας]], η Άκρα παραδόθηκε και οι σημαίες τους κυμάτισαν στην πόλη. Ο Λεοπόλδος ΣΤ΄ έβαλε και αυτός τη δική του, αλλά ο Ριχάρδος Α΄ την έβγαλε. Ο Λουδοβίκος ΣΤ΄ οργίστηκε και επέστρεψε την Αυστρία, όπου παραπονέθηκε στον Ερρίκο ΣΤ΄ για το συμβάν. Ο Ερρίκος ΣΤ΄ και ο Φίλιππος Β΄ επίσης είχαν δυσαρεστηθεί με τον Ριχάρδο Α΄: τον υποπτευότανυποπτεύονταν για τον θάνατο του [[Κορράδος του Μομφεράτου|Κορράδου του Μομφεράτου]], συζύγου της [[Ισαβέλλα Α΄ της Ιερουσαλήμ|Ισαβέλλας Α΄]] της Ιερουσαλήμ. Όταν ο Ριχάρδος Α΄ επέστρεφε, τα Γαλλικά λιμάνια ήταν κλειστά γι' αυτόν, έτσι από την Αδριατική αποβιβάστηκε στην Ακουλέια[[Ακυληία]]. Θα περνούσε από την Αυστρία για να φτάσει στην αδελφή του, σύζυγο του [[Ερρίκος ο Λέων|Ερρίκου ΙΒ΄ Γουέλφων]] του ''λέοντος'', δούκα της Βαυαρίας. Έφτασε μεταμφιεσμένος στη Βιέννη, αλλά αναγνωρίστηκε από το δακτυλίδι του και συνελήφθη. Ο Ερρίκος ΣΤ΄ τον φυλάκισε και τον μετέφερε μπροστά στον Ερρίκο ΣΤ΄, που τον κατηγόρησε για τον θάνατο του Κορράδου. Ο Ριχάρδος Α΄ πλήρωσε λύτρα 35 τόνους αργύρου και ελευθερώθηκε. Με το μερίδιό του ο Λεοπόλδος ΣΤ΄ ίδρυσε νομισματοκοπείο, έκτισε τα νέα τείχη της Βιέννης, και ίδρυσε τις πόλεις ΒιένερΒίνερ Νόιστατ και ΦρίεντμπεργκΦρίντμπεργκ στη Στυρία. Ο [[Πάπας Καλεστίνος Γ΄]] όμως, επειδή φυλάκισε σταυροφόρο, τον αφόρισε.

Για να λύσει το επιτίμιο, προετοίμαζε άλλη Σταυροφορία, όταν σε μία κονταρομαχία (tournament) το 1194 το άλογό του έπεσε επάνω του και του έσπασε το πόδι. Οι χειρουργοί δεν το έκοψαν και έπαθε γάγγραινα. Ο Αδαλβέρτος, αρχιεπίσκοπος του ΖάλτσμπουργκΣάλτσμπουργκ δέχθηκε τις υποσχέσεις του για Σταυροφορία και του έκανε χριστιανική ταφή στο αββαείο ΧεϊλίγκενκροϊτςΧάιλιγκενκροϊτς.

Το 1174 νυμφεύτηκε την Ελένη των ΑρπάντΆρπαντ, κόρη του [[Γκέζα Β΄ της Ουγγαρίας]] και είχε τέκνα:

* [[Φρειδερίκος Α΄ ΜπάμπενμπερκΜπάμπενμπεργκ της Αυστρίας|Φρειδερίκος Α΄]] π. 1175-1198, δούκας της Αυστρίας.

* [[Λεοπόλδος ΣΤ΄ της Αυστρίας|Λεοπόλδος ΣΤ΄]] 1176-1230, δούκας της Αυστρίας & της Στυρίας.

[[Κατηγορία:Οίκος των ΜπάμπενμπερκΜπάμπενμπεργκ]]