Έντουαρντ Τζέννερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 7089423 από τον Υπάρχω (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 27:
|σημειώσεις =
}}
Ο '''Έντουαρντ Τζέννερ''' (''Edward Jenner'', [[17 Μαΐου]] [[1749]] – [[26 Ιανουαρίου]] [[1823]]) ήταν [[Αγγλία|Άγγλος]] γιατρός, ο επινοητής του [[Εμβόλιο|εμβολιασμού]] και θεωρούμενος ως ο "«πατέρας της ανοσολογίας"». Η ανακάλυψή του θεωρείται ότι έσωσε περισσότερες ζωές σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ανακάλυψη.
[[Αρχείο:Edward Jenner2.jpg|right||thumb|250px|Έντουαρντ Τζέννερ]]
Ο '''Έντουαρντ Τζέννερ''' (''Edward Jenner'', [[17 Μαΐου]] [[1749]] – [[26 Ιανουαρίου]] [[1823]]) ήταν [[Αγγλία|Άγγλος]] γιατρός, ο επινοητής του [[Εμβόλιο|εμβολιασμού]] και θεωρούμενος ως ο "πατέρας της ανοσολογίας". Η ανακάλυψή του θεωρείται ότι έσωσε περισσότερες ζωές σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ανακάλυψη.
 
== Βιογραφία ==
Ο Τζέννερ γεννήθηκε στις 17 Μαΐου του 1749 στη μικρή πόλη Μπέρκλεϊ του Γκλόστερσερ. Γιος κληρικού, από μικρός διδάχθηκε να συντρέχει πάντοτε και να βοηθά τους άλλους. Τα πρώτα γράμματα έμαθε στο Γούτον-άντερ-Ετζ και στο Σάιρονσεστερ. Σε ηλικία 14 ετών ανέλαβε ως μαθητευόμενος του χειρουργού στο νοσοκομείο της περιοχής Ντάνιελ Λάντλοου και αργότερα στάλθηκε στο [[Λονδίνο]] (νοσοκομείο Σαιντ Τζορτζ) ως μαθητευόμενος στην ανατομία υπό το διάσημο, τότε, χειρουργό Τζον Χάντερ<ref>[http://www.zephyrus.co.uk/edwardjenner.html Zephyrus Interactive Education]</ref>. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του επέστρεψε στο Μπέρκλεϊ και άρχισε να εξασκεί το ιατρικό επάγγελμα. Στην πόλη του παρέμεινε μέχρι το θάνατό του το 1823.
 
[[Αρχείο:Edward Jenner2.jpg|rightleft||thumb|250px|Έντουαρντ Τζέννερ]]
Ο Τζέννερ ήταν ιδιαίτερα παρατηρητικός, καθώς είχε πολλές ενασχολήσεις που απαιτούσαν παρατηρητικότητα, όπως η μελέτη φυτών και η συλλογή [[απολίθωμα|απολιθωμάτων]]. Στην περιοχή του ήταν πολύ συχνή η προσβολή των βοοειδών από δαμαλίτιδα, η οποία είναι μία μορφή [[ευλογιά|ευλογιάς]] που προσβάλλει κατά κύριο λόγο τα βοοειδή. Το [[1788]], η επιδημία ευλογιάς στο Γκλόστερσερ ήταν πολύ έντονη και ο Τζέννερ παρατήρησε ότι όσοι γεωργοί είχαν προσβληθεί από την -πολύ ηπιότερη- δαμαλίτιδα, δεν προσβάλοντανπροσβάλλονταν από ευλογιά, ενώ αντίθετα όσοι πορσβάλλοντανπροσβάλλονταν δεν είχαν ποτέ αρρωστήσει από δαμαλίτιδα. Τις παρατηρήσεις του αυτές, τις έθεσε υπ' όψη μεγάλων επιστημόνων της ιατρικής επιστήμης, εκείνοι όμως δεν έδωσαν σημασία στο πόρισμα του Τζέννερ, ότι το μικρόβιο της δαμαλίτιδας δημιουργεί ανοσία για την ευλογιά, αποδίδοντας τις περιπτώσεις που ανέφερε, σε απλή σύμπτωση.
 
Όταν πήρε το δίπλωμα της ιατρικής, ο Τζέννερ γύρισε στη γενέτειρά του για να εξασκήσει την επιστήμη του. Στο εξής η καταπολέμηση της ευλογιάς είχε γίνει σκοπός της ζωής του. Του χρειαζόταν, όμως, εκτός από τη στατιστική παρατήρηση, και μια πιο απτή απόδειξη. Με πειράματα διαπίστωσε ότι η δαμαλίτιδα μπορούσε να μεταδοθεί από έναν άνθρωπο στον άλλο με εμβολιασμό. Ήταν βέβαιος ότι ο εμβολιασμένος έτσι δεν θα είχε φόβο να τον πιάσει η ευλογιά, δεν μπορούσε όμως να βρει κανένα να δεχτεί να του κάνει εμβόλιο δαμαλίτιδας.
Γραμμή 41:
Ο μικρός Τζέιμς προσβλήθηκε από πολύ ήπια μορφή δαμαλίτιδας. Τον επόμενο Ιούλιο, όταν ο μικρός είχε συνέλθει τελείως, ο Τζέννερ τον εμβολίασε και πάλι, αυτή τη φορά με κανονικό ιό ευλογιάς. Ο μικρός δεν προσβλήθηκε από ευλογιά κι έτσι ο Τζέννερ είχε την επιβεβαίωση της θεωρίας του. Το πείραμά του, ωστόσο, θα μπορούσε να του έχει στοιχίσει ως και τη ζωή του: Αν αποτύγχανε και ο μικρός πέθαινε από ευλογιά, θα θεωρούνταν δολοφόνος. Ο Τζέννερ δε δίστασε να επαναλάβει το πείραμα και σε άλλα παιδιά, μεταξύ των οποίων ήταν και ο ηλικίας 11 μηνών γιος του<ref>[http://www.bbc.co.uk/history/historic_figures/jenner_edward.shtml BBC History]</ref>. Μετά την επιτυχία του πειράματος, πολλοί δέχτηκαν χωρίς δυσκολία να τους εμβολιάσει κατά της ευλογιάς.
 
[[Αρχείο:The cow pock.jpg|right|thumb|300px|Χαρακτικό προς εμπαιγμό του Τζέννερ και του εμβολιασμού του. Λονδίνο, 1802.]]
Το [[1797]] υπέβαλε τα αποτελέσματα των ερευνών του στη Βασιλική Εταιρεία, η οποία τα απέρριψε. Το [[1798]], ο Τζέννερ υπέβαλε εκ νέου τις ανακαλύψεις του και η Εταιρεία ενέκρινε τη δημοσίευσή τους, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό τον τίτλο ''Έρευνα επί των αιτίων και των αποτελεσμάτων της ευλογιάς'' (An Inquiry into the Causes and Effects of the Variolae Vaccinae). Ο Τζέννερ αποκάλεσε τη διαδικασία "vaccination" (εμβολιασμός) από το όνομα του ιού variolae vaccinae, ενώ ήταν και ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο "virus" (ιός)<ref>[http://www.zephyrus.co.uk/edwardjenner.html Zephurys... ό. π.]</ref>. Η δημοσίευσή του δεν έγινε ευμενώς δεκτή. Αντίθετα λοιδορήθηκε σχεδόν από το σύνολο του Τύπου, ενώ σφοδρή ήταν και η επίθεση που δέχθηκε από τον Κλήρο, που ισχυριζόταν ότι ο εμβολιασμός ήταν απεχθής πράξη και ενάντια στη θεϊκή θέληση<ref>[http://sundaytimes.lk/080601/FunDay/famous.html Sunday Times Online]</ref>.
 
[[Αρχείο:The cow pock.jpg|right|thumb|300px330px|Χαρακτικό προς εμπαιγμό του Τζέννερ και του εμβολιασμού του. Λονδίνο, 1802.]]
Λίγο αργότερα, και παρά τις αντιδράσεις, ο εμβολιασμός εισάχθηκεεισήχθη στο νοσοκομείο του Αγίου Θωμά. Στην πράξη, πρώτα χρησιμοποιήθηκε στο βρετανικό στρατό και το ναυυτικόναυτικό, για να διαδοθεί κατόπιν σε όλη την Αγγλία. Η μέθοδος γρήγορα διαδόθηκε τόσο στις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής]] όσο και στην υπόλοιπη [[Ευρώπη]]. Ο βασιλιάς της Αγγλίας εντυπωσιάστηκε από τα αποτελέσματα της μεθόδου του Τζέννερ ώστε του παραχώρησε την άδεια να "αφιερώσει τη δεύτερη έκδοση του έργου του στο βασιλέα". Η αντίδραση, ωστόσο, εξακολουθούσε και ο Τζέννερ, ο οποίος είχε κατασκευάσει ένα μικρό νοσοκομείο πλάι στο ιατρείο του και εμβολίαζε τον κόσμο δωρεάν, άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρές οικονομικές δυσχέρειες. Οικονομική ενίσχυση του ήλθε από τη βρετανική κοινότητα της [[Ινδία|Ινδίας]] και μόνο το 1807 ευδόκησε το κοινοβούλιο να τον επιχορηγήσει με το ποσό των 20.000 λιρών. Αρκεί να σημειωθεί ότι κάθε μέρα ο Τζέννερ έκανε 300 εμβολιασμούς, φυσικά δωρεάν. Έτσι, μέσα σε 18 μήνες η ευλογιά ελαττώθηκε στην Αγγλία κατά 75%.
 
Ο Τζέννερ έλαβε πολλές τιμές. Μεταξύ των άλλων ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του [[Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης|Πανεπιστημίου της Οξφόρδης]].
 
Ο Τζέννερ αποφάσισε να αποσυρθεί από τις έρευνές του το [[1809]]. Μετά τον θάνατο της γυναίκας του το [[1815]], αποσύρθηκε στην ιδιωτική ζωή, ευχαριστημένος να είναι γιατρός στην επαρχία. Από το επάγγελμά του αποσύρθηκε το [[1822]]. Απεβίωσε στις 24 Ιανουαρίου του 1823 στο Μπέρκλεϊ. Εκατόν ογδόντα χρόνια αργότερα, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ανακοίνωσε επίσημα ότι το όραμα που ο Τζέννερ είχε το 1801, την ολοσχερή εξάλειψη της ευλογιάς, είχε επιτέλους γίνει πραγματικότητα: "«Η ευλογιά είναι νεκρή"» (''Smallpox is dead'').
 
== Παραπομπές ==