Βικιπαίδεια

Νέο Φάληρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ προσθήκες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017
Γραμμή 1:
{{πηγές|30|05|2015}}
[[FileΑρχείο:Odeio-neo-faliro.jpg|thumb|280px|right|Ωδείο Νέου Φαλήρου]]
[[FileΑρχείο:Mnhmeio-neou-falirou-2.jpg|thumb|280px|leftright|Σταυρός]]▼
[[FileΑρχείο:Mnhmeio-neou-falirou.jpg|thumb|180px280px|right|Μνημείο Γεωργίου Καραϊσκάκη]]▼
 
Το ''' Νέο Φάληρο''' είναι συνοικία του [[Πειραιάς|Πειραιά]] στην αρχή της περιοχής του Φαληρικού όρμου. Υπάρχουν πηγές οι οποίες τεκμηριώνουν την ύπαρξη αρχαίας συνοικίας με το όνομα Εχελίδες.<ref>[httphttps://www.hellinon.net/Aneotera2013/DimoiAthinaion04/blog-post_39.htmhtml ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ]</ref>
 
Τα όριά της ξεκινούν από τον Ιερό Ναό Παναγίας Μυρτιδιώτισσας και τελειώνουν στον [[Κηφισός|Κηφισό ποταμό]] ενώ συνορεύει ανατολικά με το δήμο [[Μοσχάτο]]υ, βόρεια με τον δήμο [[Άγιος Ιωάννης Ρέντης|Αγίου Ιωάννη Ρέντη]], ενώ προς δυσμάς αποτελεί συνέχεια του [[Πειραιάς|Πειραιά]].
 
Η συνοικία του Νέου Φαλήρου άρχισε να δημιουργείται κατά τη δεκαετία του 1850-1860. Πρώτος οικιστής του Νέου Φαλήρου φέρεται να ήταν ο Γιαννόπουλος, του οποίου η οικία βρισκόταν στο οικόπεδο όπου μετέπειτα οικοδομήθηκε το Ξενοδοχείο «''Ακταίον''» και σήμερα υφίσταται συγκρότημα πολυκατοικιών και το νοσοκομείο Metropolitan.
Η συνοικία του Νέου Φαλήρου άρχισε να δημιουργείται κατά τη δεκαετία του 1850-1860. Πρώτος οικιστής του Νέου Φαλήρου φέρεται να ήταν ο Γιαννόπουλος, του οποίου η οικία βρισκόταν στο οικόπεδο όπου μετέπειτα οικοδομήθηκε το Ξενοδοχείο «''Ακταίον''» και σήμερα υφίσταται συγκρότημα πολυκατοικιών και το νοσοκομείο Metropolitan. Η αρχικά αγγλικών συμφερόντων Εταιρία Σιδηροδρόμων Αθηνών-Πειραιώς ανέλαβε εργολαβικά τη δημιουργία σιδηροδρομικού σταθμού και βοηθητικών εγκαταστάσεων στα τέλη της δεκαετίας του 1860. Εκτός του σιδηροδρομικού σταθμού βέβαια κατασκευάστηκε ο παραθαλάσσιος περίπατος, το «''Μέγα Ξενοδοχείον του Σταθμού''», το Θέατρο του Φαλήρου, αναμορφώθηκαν τα υπάρχοντα θαλάσσια λουτρά, κτίστηκαν και ιδιωτικές οικίες-επαύλεις προς πώληση και εκμίσθωση, ενώ αργότερα κατασκευάστηκαν η εξέδρα του Νέου Φαλήρου (1891) και το ποδηλατοδρόμιο (1895) για τις ανάγκες των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Το προάστιο του Νέου Φαλήρου τότε γνώρισε μια ραγδαία ανάπτυξη και καθιερώθηκε ως κοσμικό σημείο αναφοράς για «καλή κοινωνία» της Αθήνας και του Πειραιά αλλά και για πλήθος επισκεπτών και τουριστών. Ξενοδοχεία, εστιατόρια, θεάματα, χοροί, πολιτιστικά δρώμενα και πλήθος άλλων εκδηλώσεων λάμβαναν χώρα στο δημοφιλές προάστιο, το οποίο προτιμούσαν για τη διαμονή τους γνωστοί πολιτικοί και στρατιωτικοί παράγοντες, πρέσβεις, πλούσιοι αστοί, βιομήχανοι και πολλοί άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Η επονομαζόμενη και Belle Epoque του Νέου Φαλήρου κράτησε μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα και η περίοδος παρακμής ξεκίνησε κατά τον Μεσοπόλεμο. Στις αρχές του 20ού αιώνα θα λειτουργήσει για πρώτη φορά και ο Ατμό-ηλεκτρικός Σταθμός (ΑΗΣ) του Νέου Φαλήρου για την κάλυψη των αυξανόμενων αναγκών ηλεκτροδότησης της πρωτεύουσας αλλά και των παρακείμενων βιομηχανικών μονάδων και βεβαίως του σιδηροδρομικού δικτύου. Η συνοικία του Νέου Φαλήρου το [[1925]] αποσχίστηκε από τον Δήμο Πειραιώς και αποτέλεσε ξεχωριστή Κοινότητα, ενώ το 1946 μετασχηματίστηκε σε Δήμο. Στην απογραφή του 1951 αριθμούσε 6.538 κατοίκους. Όμως το [[1968]] ενσωματώθηκε ξανά στον Δήμο Πειραιώς με την αιτιολογία του μικρού πληθυσμού της. Το Νέο Φάληρο αποτελούσε παλαιότερα τη πρώτη λουτρόπολη της Αθήνας που συνδεόταν και με γραμμή τραμ.
 
Η αρχικά αγγλικών συμφερόντων Εταιρία Σιδηροδρόμων Αθηνών-Πειραιώς ανέλαβε εργολαβικά τη δημιουργία σιδηροδρομικού σταθμού και βοηθητικών εγκαταστάσεων στα τέλη της δεκαετίας του 1860. Εκτός του σιδηροδρομικού σταθμού βέβαια κατασκευάστηκε ο παραθαλάσσιος περίπατος, το «''Μέγα Ξενοδοχείον του Σταθμού''», το Θέατρο του Φαλήρου, αναμορφώθηκαν τα υπάρχοντα θαλάσσια λουτρά, κτίστηκαν και ιδιωτικές οικίες-επαύλεις προς πώληση και εκμίσθωση, ενώ αργότερα κατασκευάστηκαν η εξέδρα του Νέου Φαλήρου (1891) και το ποδηλατοδρόμιο (1895) για τις ανάγκες των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896.
▲[[File:Mnhmeio-neou-falirou-2.jpg|thumb|280px|left|Σταυρός]]
 
Το προάστιο του Νέου Φαλήρου τότε γνώρισε μια ραγδαία ανάπτυξη και καθιερώθηκε ως κοσμικό σημείο αναφοράς για «καλή κοινωνία» της Αθήνας και του Πειραιά αλλά και για πλήθος επισκεπτών και τουριστών. Ξενοδοχεία, εστιατόρια, θεάματα, χοροί, πολιτιστικά δρώμενα και πλήθος άλλων εκδηλώσεων λάμβαναν χώρα στο δημοφιλές προάστιο, το οποίο προτιμούσαν για τη διαμονή τους γνωστοί πολιτικοί και στρατιωτικοί παράγοντες, πρέσβεις, πλούσιοι αστοί, βιομήχανοι και πολλοί άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα, στη λεγόμενη βιομηχανική ζώνη του Νέου Φαλήρου, πλησίον της λεωφόρου Αθηνών-Πειραιώς, αναπτύχθηκαν βιομηχανίες και βιοτεχνίες. Σήμερα κατά μήκος της προαναφερόμενης λεωφόρου και εντός των ορίων του Νέου Φαλήρου μπορεί κανείς να παρατηρήσει ακόμη τα βιομηχανικά «κουφάρια» της μεγάλης χημικής βιομηχανίας των Χρωματουργείων Πειραιώς «ΧΡΩΠΕΙ», το παλαιό οινοπνευματοποιείο «ΗΒΗ» του Ευστάθιου Φινόπουλου, εργοστασιακές μονάδες εν λειτουργία, όπως λ.χ. η «ΕΛΑΪΣ», αλλά και παλαιές βιομηχανικές εγκαταστάσεις που άλλαξαν χρήση, όπως λ.χ. το Factory Outlet, το οποίο στεγάζεται στο κτήριο της παλαιάς κλωστοϋφαντουργίας «Γαβριήλ». Το έτερο εργοστάσιο της κλωστοϋφαντουργίας Γαβριήλ βρίσκεται παραπλεύρως του ποδοσφαιρικού γηπέδου «Γεώργιος Καραϊσκάκης», ενώ πρόσφατα κατεδαφίστηκε το κτήριο της κλωστοϋφαντουργίας «ΑΙΓΑΙΟΝ».▼
 
Η επονομαζόμενη και Belle Epoque του Νέου Φαλήρου κράτησε μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα και η περίοδος παρακμής ξεκίνησε κατά τον Μεσοπόλεμο. Στις αρχές του 20ού αιώνα θα λειτουργήσει για πρώτη φορά και ο Ατμό-ηλεκτρικός Σταθμός (ΑΗΣ) του Νέου Φαλήρου για την κάλυψη των αυξανόμενων αναγκών ηλεκτροδότησης της πρωτεύουσας αλλά και των παρακείμενων βιομηχανικών μονάδων και βεβαίως του σιδηροδρομικού δικτύου.
Το Νέο Φάληρο συνδέεται με την Αθήνα και τον Πειραιά με όλα τα οδικά μέσα συγκοινωνίας, καθώς και με τον [[Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι Αθηνών - Πειραιώς|ηλεκτρικό σιδηρόδρομο]], ενώ αποτελεί αφετηρία των γραμμών του σύγχρονου τραμ. Το άλλοτε παλαιό μέγα [[Ποδηλατοδρόμιο Νέου Φαλήρου|ποδηλατοδρόμιο]], που είχε ανεγερθεί για να χρησιμοποιηθεί στους πρώτους σύγχρονους [[Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1896|Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896]], μετατράπηκε το 1964 σε στάδιο και μετονομάστηκε σε [[Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης]]. Το 2003 το Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» κατεδαφίστηκε και ανεγέρθηκε στην θέση του το νέο στάδιο με το αυτό όνομα το οποίο εντάχθηκε στους αγωνιστικούς χώρους των [[Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2004|ολυμπιακών αγώνων του 2004]] και χρησιμοποιήθηκε ως [[στάδιο ποδοσφαίρου]].<ref>[http://www.athensinfoguide.com/gr/olympicvenues.htm#7 Ιστοσελίδα www.athensinfoguide.com] (Ανάκτηση 8 Αυγούστου 2011)</ref><ref>[http://archive.enet.gr/online/online_hprint?q=%D3%D4%C1%C4%C9%CF+%CA%C1%D1%C1%C9%D3%CA%B6%CA%C7+2004&a=&id=67589600 Άρθρο της εφημερίδας Ελευθεροτυπία στις 29/06/2002] (Ανάκτηση 8 Αυγούστου 2011)</ref>▼
 
Η συνοικία του Νέου Φαλήρου το [[1925]] αποσχίστηκε από τον Δήμο Πειραιώς και αποτέλεσε ξεχωριστή Κοινότητα, ενώ το 1946 μετασχηματίστηκε σε Δήμο. Στην απογραφή του 1951 αριθμούσε 6.538 κατοίκους. Όμως το [[1968]] ενσωματώθηκε ξανά στον Δήμο Πειραιώς με την αιτιολογία του μικρού πληθυσμού της. Το Νέο Φάληρο αποτελούσε παλαιότερα τη πρώτη λουτρόπολη της Αθήνας που συνδεόταν και με γραμμή τραμ.
▲[[File:Mnhmeio-neou-falirou.jpg|thumb|180px|Μνημείο Γεωργίου Καραϊσκάκη]]
 
Από τα τέλη του 19ου αιώνα, στη λεγόμενη βιομηχανική ζώνη του Νέου Φαλήρου, πλησίον της λεωφόρου Αθηνών-Πειραιώς, αναπτύχθηκαν βιομηχανίες και βιοτεχνίες.
Προ του σταθμού του ηλεκτρικού βρίσκεται ο τύμβος και το μνημείο του μεγάλου στρατηγού της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης του 1821]] [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Γεωργίου Καραϊσκάκη]], που είναι και το πρώτο μνημείο που ανεγέρθηκε στην Ελλάδα κατά την περίοδο της βασιλείας του [[Όθων της Ελλάδας|Όθων]]α.▼
 
▲Από τα τέλη του 19ου αιώνα, στη λεγόμενη βιομηχανική ζώνη του Νέου Φαλήρου, πλησίον της λεωφόρου Αθηνών-Πειραιώς, αναπτύχθηκαν βιομηχανίες και βιοτεχνίες. Σήμερα κατά μήκος της προαναφερόμενης λεωφόρου και εντός των ορίων του Νέου Φαλήρου μπορεί κανείς να παρατηρήσει ακόμη τα βιομηχανικά «κουφάρια» της μεγάλης χημικής βιομηχανίας των Χρωματουργείων Πειραιώς «ΧΡΩΠΕΙ», το παλαιό οινοπνευματοποιείο «ΗΒΗ» του Ευστάθιου Φινόπουλου, εργοστασιακές μονάδες εν λειτουργία, όπως λ.χ. η «ΕΛΑΪΣ», αλλά και παλαιές βιομηχανικές εγκαταστάσεις που άλλαξαν χρήση, όπως λ.χ. το Factory Outlet, το οποίο στεγάζεται στο κτήριο της παλαιάς κλωστοϋφαντουργίας «Γαβριήλ». Το έτερο εργοστάσιο της κλωστοϋφαντουργίας Γαβριήλ βρίσκεται παραπλεύρως του ποδοσφαιρικού γηπέδου «Γεώργιος Καραϊσκάκης», ενώ πρόσφατα κατεδαφίστηκε το κτήριο της κλωστοϋφαντουργίας «ΑΙΓΑΙΟΝ».
 
▲Το Νέο Φάληρο συνδέεται με την Αθήνα και τον Πειραιά με όλα τα οδικά μέσα συγκοινωνίας, καθώς και με τον [[ΗλεκτρικοίΓραμμή ΣιδηρόδρομοιΗλεκτρικού Αθηνών(Μετρό - ΠειραιώςΑθήνας)|ηλεκτρικό σιδηρόδρομο]], ενώ αποτελεί αφετηρία των γραμμών του σύγχρονου τραμ. Το άλλοτε παλαιό μέγα [[Ποδηλατοδρόμιο Νέου Φαλήρου|ποδηλατοδρόμιο]], που είχε ανεγερθεί για να χρησιμοποιηθεί στους πρώτους σύγχρονους [[Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1896|Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896]], μετατράπηκε το 1964 σε στάδιο και μετονομάστηκε σε [[Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης]]. Το 2003 το Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» κατεδαφίστηκε και ανεγέρθηκε στην θέση του το νέο στάδιο με το αυτό όνομα το οποίο εντάχθηκε στους αγωνιστικούς χώρους των [[Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2004|ολυμπιακών αγώνων του 2004]] και χρησιμοποιήθηκε ως [[στάδιο ποδοσφαίρου]].<ref>[http://www.athensinfoguide.com/gr/olympicvenues.htm#7 Ιστοσελίδα www.athensinfoguide.com] (Ανάκτηση 8 Αυγούστου 2011)</ref><ref>[http://archivewww.enet.gr/online/online_hprint?q=%D3%D4%C1%C4%C9%CF+%CA%C1%D1%C1%C9%D3%CA%B6%CA%C7+2004&a=&id=67589600 Άρθρο της εφημερίδας Ελευθεροτυπία στις 29/06/2002] (Ανάκτηση 8 Αυγούστου 2011)</ref>
 
▲Προ του σταθμού του ηλεκτρικού βρίσκεται ο τύμβος και το μνημείο του μεγάλου στρατηγού της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης του 1821]] [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Γεωργίου Καραϊσκάκη]], που είναι και το πρώτο μνημείο που ανεγέρθηκε στην Ελλάδα κατά την περίοδο της βασιλείας του [[Όθων Α΄ της Ελλάδας|ΌθωνΌθωνα]]α.
 
Σημειώνεται επίσης ότι στην αρχή της δεκαετίας του '70 η παραλία του Νέου Φαλήρου έτυχε σε όλο το μήκος της μεγάλης διαμόρφωσης με επιχωματώσεις και δημιουργήθηκε η υπερυψωμένη παραλιακή λεωφόρος Ποσειδώνος, η οποία άλλαξε άρδην την άλλοτε αμμώδη γραφική παραλία της, στο βορειοδυτικό χώρο της οποίας ανεγέρθηκε το [[Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας]], όπως ονομάστηκε. Όπισθεν των εγκαταστάσεων του ΣΕΦ διασώζεται ένα μικρό τμήμα παραλίας.
Γραμμή 22 ⟶ 30 :
Στο Νέο Φάληρο μπορεί κανείς να συναντήσει σημαντικά νεοκλασικά αναπαλαιωμένα κτήρια και βίλες του [[18ος αιώνας|18ου]] και [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]], αρκετά εγκαταλειμμένα νεοκλασικά αρχοντικά, παλαιές εργατικές πολυκατοικίες αλλά και σύγχρονα οικοδομήματα.
 
Επίσης στο Νέο Φάληρο υπάρχουν και οι ραδιοτηλεοπτικές εγκαταστάσεις του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού [[ΣΚΑΪ]] και οι διοικητικές υπηρεσίες του ομόσταβλου [[ΣΠΟΡ FM 94.6]].
 
== Κοινότητα και Δήμος Νέου Φαλήρου ==▼
Η Κοινότητα συστάθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1925. Τον Ιούλιο του 1943 υπήχθη στον [[νομός Αττικής|νομό Αττικής]]. Τρία χρόνια αργότερα (26 Μαρτίου 1946) αναγνωρίστηκε σε Δήμο.<ref>[https://www.eetaa.gr/index.php?tag=dkmet_details&id=4751 Διοικητικές μεταβολές στον Δ. Νέου Φαλήρου], ΕΕΤΑΑ.</ref> ▼
 
▲== Κοινότητα και Δήμος Νέου Φαλήρου ==
▲Η Κοινότητα συστάθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1925. Τον Ιούλιο του 1943 υπήχθη στον [[νομός Αττικής|νομό Αττικής]]. Τρία χρόνια αργότερα (26 Μαρτίου 1946) αναγνωρίστηκε σε Δήμο.<ref>[https://www.eetaa.gr/index.php?tag=dkmet_details&id=4751 Διοικητικές μεταβολές στον Δ. Νέου Φαλήρου], ΕΕΤΑΑ.</ref>
 
=== Δήμαρχοι ===
Το 1964 επανεξελέγη δήμαρχος ο Κατσουλάκος.
 
== Πηγές ==
* «Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου» τομ.τόμος 18ος, σελ.σελίδα 136.
* «Η Ιστορία του νέου Φαλήρου μέσα από τους δρόμους του», Βάννα Πανδή-Αγαθοκλή, Εκδόσεις Όμβρος, Βιβλιοθήκη Μελετών και Δοκιμίων, ΧΕΝ Νέου Φαλήρου.
* «Ο Πειραιεύς του άλλοτε», Πάνου Λώζου, 1987.
 
== Παραπομπές ==
<references />
 
{{Συνοικίες και περιοχές Δήμου Πειραιώς}}
 
[[Κατηγορία:Συνοικίες και περιοχές του Πειραιά|Νεο Φαληρο]]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Νέο_Φάληρο"