Χέρσο Κιλκίς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επί [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|τουρκοκρατίας]] στο Χέρσο κατοικούσαν μουσουλμάνοι κυρίως, αλλά και χριστιανοί. Παρά την ίδρυση της [[Βουλγαρία|Βουλγαρικής]] εξαρχίας το [[1870]] οι χριστιανοί κάτοικοι του Χέρσου παρέμειναν πιστοί στο [[Οικουμενικό πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως]]. Το [[1879]] με την εγκατάσταση του [[Βούλγαροι|Βούλγαρου]] [[Ουνία|ουνίτη]] επισκόπου στο [[Κιλκίς]], Νείλου Ισβόρωφ, οι κάτοικοι του χωριού ασπάστηκαν την [[Ουνία]].<ref>Αθανάσιος Α. Αγγελόπουλος, Αι ξέναι Προπαγάνδαι εις την επαρχίαν Πολυανής κατά την περίοδον 1870 - 1912, Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (ΙΜΧΑ), Θεσσαλονίκη 1973, ''ανατύπωση 1993'', σελ. 103</ref> Μετά το [[1893]], όταν ο νέος [[Βούλγαροι|Βουλγαρ]][[Ουνία|ουνίτης]] επίσκοπος, [[Λαζάρ Μλαντένωφ|Λάζαρος Μλαντένωφ]] προσχώρησε στην [[Βουλγαρία|Βουλγαρική]] εξαρχία, οιπολλοί Χερσιώτες προσχώρησαν σταδιακά και αυτοί στη [[Βουλγαρία|Βουλγαρική]] εκκλησία. Μετά την [[συνθήκη του Νεϊγύ]], το [[1919]], και το [[Πρωτόκολλο Πολίτη-Καλφώφ]] του [[1924]], οιόσοι κάτοικοι ήταν [[Βουλγαρική Εξαρχία|εξαρχικοί]] κάτοικοι, αποχώρησαν στη [[Βουλγαρία]], ενώ με τη [[Συνθήκη της Λωζάνης]] το [[1923]] οι μουσουλμάνοι κάτοικοι που ήταν και η πλειοψηφία, προσέφυγαν στην [[Τουρκία]]. Ταυτόχρονα, [[Έλληνες]] από την [[Ανατολική Θράκη]] και την [[Ανατολική Ρωμυλία]] εγκαταστάθηκαν στο Χέρσο, ενώ λίγο μετά προστέθηκαν πρόσφυγες από τον [[Πόντος|Πόντο]]. Σήμερα, το Χέρσο έχει Γυμνάσιο και Γενικό Λύκειο.