Λίνα Βερτμίλερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 30:
Μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Βερτμίλερ εργάστηκε στο θέατρο σαν ηθοποιός, αναλαμβάνοντας επίσης την σκηνοθεσία και τη συγγραφή.<ref name=":3" /> Ασχολήθηκε επίσης με το κουκλοθέατρο, διασκευάζοντας έργα του [[Φραντς Κάφκα]] και άλλων συγγραφέων.<ref name=":2" /> Κατά την περίοδο αυτή γνώρισε τον [[Τζιανκάρλο Τζιανίνι]], ο οποίος θα πρωταγωνιστούσε αργότερα σε πολλές από τις ταινίες της.<ref name=":3" /> Η πορεία της Βερτμίλερ στον κινηματογράφο ξεκίνησε ως βοηθός σκηνοθετών. Μεταξύ αυτών ήταν ο [[Φεντερίκο Φελίνι]], με τον οποίο συνεργάστηκε στο περίφημο ''[[8½ (ταινία)|8½]]'' (1963) και ανέπτυξαν μια πολυετή φιλία.<ref>Bullaro (2006), σελ. 112.</ref>
Το 1963, η Βερτμίλερ σκηνοθέτησε την πρώτη της ταινία, ''I basilischi'' και έγινε δεκτή από τους Ιταλούς κριτικούς ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ιταλικού κινηματογράφου.<ref>{{Cite book|title=Popular Italian Cinema|first=Louis|last=Bayman|first2=Sergio|last2=Rigoletto|publisher=Palgrave Macmillan|isbn=9781137305657|year=2013|location=New York City|page=|quote=}}</ref> Ακολούθησε η πρώτη της δουλειά στην τηλεόραση, η κωμική σειρά ''Il giornalino di Gian Burrasca'' (1964-1965). Τα επόμενα χρόνια, η Βερτμίλερ σκηνοθέτησε και έγραψε τρεις ταινίες, ενώ συνέχισε να δημιουργεί για το θέατρο, συχνά σε συνεργασία με τον [[Φράνκο Τζεφιρέλι]] και τον άντρα της, Ενρίκο Γιομπ.<ref name=":2" />
[[Αρχείο:Filmdamoreedanarchia.png|μικρογραφία|240x240εσ|Σκηνή από την ''Ιστορία έρωτα και αναρχίας'']]
Με τη σύμπραξη του Τζιανίνι, ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής ταινιών Liberty Films<ref name=":2" /> και γνώρισε διεθνή επιτυχία με την πέμπτη της ταινία, ''[[Μίμης ο σιδεράς]]'' (1972), η οποία προτάθηκε για τον [[Χρυσός Φοίνικας|Χρυσό Φοίνικα]].<ref>{{Cite web|url=http://www.festival-cannes.com/en/festival/films/mimi-metallurgico-ferito-nell-onore|title=MIMI METALLURGICO FERITO NELL'ONORE|website=Festival de Cannes|language=en|accessdate=2020-04-08}}</ref> Η επόμενη ταινία της, ''[[Ιστορία έρωτα και αναρχίας]]'' (1973), ήταν επίσης υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα και ο Τζιανίνι απέσπασε το [[Βραβείο Ανδρικού ρόλου Φεστιβάλ Καννών|Βραβείο Ανδρικού Ρόλου]].<ref>{{Cite web|url=http://www.festival-cannes.com/en/festival/films/film-d-amore-e-d-anarchia|title=FILM D'AMORE E D'ANARCHIA|website=Festival de Cannes|language=en|accessdate=2020-04-08}}</ref>
== Φιλμογραφία ==
| |||