Φραγκίσκος Β´ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του αυτοκράτορα [[Λεοπόλδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Λεοπόλδου Β΄]], αρχιδούκαΑρχιδούκα της αυστρίας[[Αυστριακή Αυτοκρατορία|Αυστρίας]] και βασιλιά της [[Ουγγαρία|Ουγγαρίας]], [[Βοημία|Βοημίας]] & [[Γερμανία|Γερμανίας]] και της [[Μαρία Λουίζα της Ισπανίας (1745 - 1792)|Μαρίας- Λουίζας των Βουρβόνων]] κόρης του βασιλιά [[Κάρολος Γ΄ της Ισπανίας|Καρόλου Γ΄ της Ισπανίας]]. Γεννήθηκε στη [[Φλωρεντία]], στην [[Τοσκάνη]] όπου ο πατέρας του Λεοπόλδος ήταν μέγας δούκαςΜέγαςΔούκας ([[1765]] - [[1790]]). Είχε ευτυχισμένη παιδική ηλικία με λαμπρές σπουδές στην [[Βιέννη]], αφού προοριζόταν από τον πατέρα του και τον άτεκνο θείο του [[Ιωσήφ Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ιωσήφ Β΄]] σαν μελλοντικός αυτοκράτορας. Εκπαιδεύτηκε από τον ίδιο τον θείο του αυτοκράτορα [[Ιωσήφ Β΄ των Αψβούργων|Ιωσήφ Β΄]] κάτω από μεγάλη αυστηρότητα και πειθαρχία.

Με τον θάνατο τού θείου του Ιωσήφ Β΄ ([[1790]]), ο πατέρας του Λεοπόλδος Β΄ έγινε αυτοκράτορας και ο ίδιος ο Φραγκίσκος έγινε διάδοχος του θρόνου. Με τον πρόωρο θάνατο τού πατέρα του Λεοπόλδου Β΄ στις [[1 Μαρτίου]] [[1792]] έγινε ο ίδιος ο Φραγκίσκος αυτοκράτορας σε ηλικία 24 ετών, πολύ νωρίτερα απ' ό,τι θα περίμενε. Βρέθηκε αμέσως αντιμέτωπος με τις απειλές του [[Ναπολέων Α΄|Ναπολέοντα Α΄]] για ελευθερία και ισότητα. Ο Φρσγκίσκος Β΄ είχε ιδιαίτερες σχέσεις φόβου με την [[Γαλλία]], αφού η θεία του [[Μαρία Αντουανέτα]] αποκεφαλίστηκε στη [[γκιλοτίνα]] από τους Γάλλους επαναστάτες.

Οδήγησε την χώρα του σε τρεις Συνασπισμούς εναντίον του [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Ναπολέοντα Α΄]], όπου γνώρισε διαδοχικές ήττες. Μετά την τελική ήττα στην μάχη του Άουστερλιτς έχασε τον τίτλο τού αυτοκράτορα και συνάντησε τον ίδιο τον Ναπολέοντα Α΄ μετά την '''ήττα του Άουστερλιτς''' τον Δεκέμβριο του [[1805]]. Το [[1809]] γνώρισε νέα ήττα από τον Ναπολέοντα Α΄, όπου αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει μαζί του δίνοντας του την κόρη του Μαρία- Λουίζα ως σύζυγο. Παρέμεινε υποτελής της [[Γαλλική Αυτοκρατορία|Γαλλικής αυτοκρατορίας]], ενώ οι πόλεμοί του με τον Ναπολέοντα Α΄ εξασθένησαν σημαντικά την [[Αυστρία]].

Το [[1813]] η Αυστρία ηγείτο στον τέταρτο και τελευταίο Συνασπισμό κατά τού Ναπολέοντα Α΄ μαζί με τη [[Βρετανία]], τη [[Ρωσία]], την [[Πρωσία]] και τη [[Σουηδία]], όπου είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην οριστική ήττα του Ναπολέοντα. Αυτό τού έδωσε το πλεονέκτημα να δημιουργήσει με τον [[Κλέμενς φον Μέττερνιχ|καγκελάριο Μέτερνιχ]] την [[Ιερά Συμμαχία]] ([[1815]]), στην οποία συμμετείχαν ο τσάρος [[Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας]] και ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ της Πρωσίας, ενώ έκαναν μυστική συμφωνία για την επαναφορά του βασιλιά [[Λουδοβίκος ΙΗ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΗ΄]] στον θρόνο της Γαλλίας. Διέθετε εκτεταμένο δίκτυο κατασκόπων στην αυτοκρατορία του και την καλύτερη αστυνομία της εποχής του. Αν και απολυταρχικός, ήταν ένας ανοιχτός μονάρχης προσπελάσιμος στον λαό. Αναφέρεται και σαν άριστος οικογενειάρχης με μία αρκετά αγαπημένη οικογένεια. Τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του, [[Φερδινάνδος Α΄ της Αυστρίας|Φερδινάνδος Α΄]].

Το [[1790]] απεβίωσε η Ελισάβετ και ο Φραγκίσκος Β΄ έκανε δεύτερο γάμο επτά μήνες μετά, το ίδιο έτος με τη [[Μαρία Θηρεσία της Νάπολης και της Σικελίας|Μαρία-Θηρεσία των Βουρβόνων-Ισπανίας]], κόρη του [[Φερδινάνδος Α΄ των Δύο Σικελιών|Φερδινάνδου Α΄]] των Δύο Σικελιών και είχε τέκνα:

* [[Μαρία Λουίζα, δούκισσα της Πάρμας|Μαρία-Λουίζα]] 1791-1847, παντρεύτηκε πρώτα τον [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη]] της Γαλλίας, μετά τον ΑδάμΆνταμ, κόμηΚόμη του Νάιππερκ και τέλος τον Κάρολο, κόμηΚόμη του Μπομπέλλ.