Πιέτρο Πομπονάτσι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ μικρά... |
||
Γραμμή 14:
Στο «Περί της αθανασίας της ψυχής» ο Πομπονάτσι υπεστήριξε συγκεκριμένα ότι οι Ακινάτης και Αριστοτέλης συγκρούονται πάνω στο ζήτημα της αθανασίας της ψυχής. Αν και ο ίδιος ο Πομπονάτσι δεν ακολουθεί εδώ την άποψη του Αριστοτέλη, πιστεύει ότι ο Έλληνας φιλόσοφος υποστηρίζει πολύ καθαρά την απόλυτη θνητότητα της ψυχής, με μόνο περιορισμένα χαρακτηριστικά [[αθανασία]]ς. Ο Πομπονάτσι δεν ήταν ο πρώτος που προέβη σε αυτόν τον ισχυρισμό και φαίνεται ότι είχε επηρεασθεί από τον Έλληνα σχολιαστή του Αριστοτέλη [[Αλέξανδρος ο Αφροδισιεύς|Αλέξανδρο τον Αφροδισιέα]]. Επιπλέον ισχυρίζεται ότι η [[αθανασία της ψυχής]] είναι αδύνατο να εξακριβωθεί με τον ορθό λόγο και ότι η απάντηση στο ερώτημα πρέπει έτσι να αφεθεί στις δυνάμεις του [[Θεός|Θεού]]. Αφού οι Γραφές αποκαλύπτουν ότι ο Θεός δημιουργεί τις ψυχές των ανθρώπων αθάνατες, επιχειρηματολόγησε ο Πομπονάτσι, μπορούμε και εμείς να αποδεχθούμε ως αληθή την υπόθεση της αθανασίας της ψυχής και με αυτή την αποδοχή να υπερβούμε τα όρια του ορθού λόγου. (Αυτή η συζήτηση επηρέασε τον μεταγενέστερο κάτοχο της πανεπιστημιακής του έδρας, τα έτη 1591-1631, τον [[Τσεζάρε Κρεμονίνι (φιλόσοφος)|Τσεζάρε Κρεμονίνι]], του οποίου η προσήλωση στον Αριστοτέλη τον οδήγησε στο αντίθετο συμπέρασμα σχετικώς με τη θνητότητα της ψυχής.)
Ο Πομπονάτσι διεκήρυξε την προσήλωσή του στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και στα διδάγματά της<ref>{{CathEncy|wstitle=Pietro Pomponazzi}}</ref>, οπότε παρά το αμφιλεγόμενο έργο του, δεν καταδικάσθηκε από αυτή. Επιβεβαιώθηκε έτσι και πάλι η αρχή ότι η θρησκεία και η φιλοσοφία, η πίστη και η γνώση, μπορούν να είναι εκ διαμέτρου αντίθετες και ωστόσο να συνυπάρχουν στο μυαλό του ίδιου διανοητή. Δίνει ένα παράδειγμα αυτού του παραδόξου στο ''De incantatione'', όπου συνοψίζει επιχειρήματα κατά της υπάρξεως δαιμόνων και πνευμάτων πάνω στη βάση της αριστοτελικής θεωρίας για τον κόσμο, ενώ ταυτοχρόνως, ως πιστός Χριστιανός, επιβεβαιώνει την πίστη του στην ύπαρξή τους. Σε αυτό το έργο, ο Πομπονάτσι επιμένει εμφατικά στην ύπαρξη της τακτικής ακολουθίας της φύσεως: του αιτίου και του αποτελέσματος. Τα πάντα ωριμάζουν και μετά παρακμάζουν, έτσι και οι θρησκείες έχουν την ακμή τους και κατόπιν υποκύπτουν στη φθορά. Ακόμα και ο Χριστιανισμός, προσέθεσε (υπό τη συνθήκη ότι ομιλεί ως φιλόσοφος), έδειχνε σημεία παρακμής.
Ο Πιέτρο Πομπονάτσι πέθανε στην [[Μπολόνια]] σε ηλικία 62 ετών.
Γραμμή 29:
{{Authority control}}
{{DEFAULTSORT:Πομπονατσι}}▼
▲{{DEFAULTSORT:Πομπονατσι}}
[[Κατηγορία:Ιταλοί φιλόσοφοι]]
| |||