Ελληνικός κινηματογράφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 114:
Το 2009 προβλήθηκε ο ''[[Κυνόδοντας (ταινία)|Κυνοδόντας]]'' του [[Γιώργος Λάνθιμος|Γιώργου Λάνθιμου]]. Είχε μεγάλη επιτυχία σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς μεταξύ άλλων βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών<ref>{{Cite web|url=http://www.festival-cannes.com/en/films/kynodontas|title=Kynodontas|last=|first=|date=|website=Festival de Cannes|publisher=|language=fr|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2018-04-04}}</ref> και ήταν υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.<ref>{{Cite news|url=https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/2011|title=The 83rd Academy Awards {{!}} 2011|newspaper=Oscars.org {{!}} Academy of Motion Picture Arts and Sciences|language=en|accessdate=2018-04-04}}</ref> Η επόμενη ταινία του Λάνθιμου, ''[[Άλπεις (ταινία)|Άλπεις]]'' (2011) είχε επίσης σημαντική φεστιβαλική πορεία. Μαζί με το εξίσου πολυβραβευμένο ''[[Attenberg]]'' (2010) της [[Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη|Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη]], τα έργα του Λάνθιμου δημιούργησαν ένα σύνολο που πολλοί ξένοι κριτικοί ονόμασαν [[Greek Weird Wave]].<ref name=":19" /><ref>{{Cite web|url=https://www.economist.com/blogs/prospero/2011/12/greek-cinema|title=Dark, haunting and wonderfully weird|last=|first=|date=2011-12-06|website=The Economist|publisher=|language=en|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2018-04-04}}</ref> Με κοινά στοιχεία την εμμονή στη βία, συχνά με ακατάληπτους διαλόγους και αφύσικες ερμηνείες, το συγκεκριμένο ρεύμα περιλαμβάνει επίσης τις ταινίες ''[[Χώρα προέλευσης]]'' (2010) του [[Σύλλας Τζουμέρκας|Σύλλα Τζουμέρκα]], ''[[Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού]]'' (2012) του [[Έκτορας Λυγίζος|Έκτορα Λυγίζου]] και ''[[Miss Violence]]'' (2013) του [[Αλέξανδρος Αβρανάς|Αλέξανδρου Αβρανά]].<ref name=":20" /> ''[[Ο Αστακός]]'' (2015), η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του Λάνθιμου, σηματοδότησε το τέλος του Greek Weird Wave.<ref>{{Cite news|url=http://www.athinorama.gr/cinema/article/o_astakos_kai_to_telos_tou_greek_weird_wave-2509839.html|title=O «Αστακός» και το τέλος του Greek Weird Wave|last=Αντίοχος|first=Γιάγκος|work=Αθηνόραμα|date=2015-10-20|page=|language=el|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-04-05|via=}}</ref>
 
Με το ''[[Μαχαιροβγάλτης (ταινία)|Μαχαιροβγάλτη]]'' (2010) και ''[[Το μικρό ψάρι]]'' (2014), ο Γιάννης Οικονομίδης καθιερώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.<ref name=":17" /><ref>Παραδείση & Νικολαΐδου (2017), σελ. 254.</ref> ''Το μικρό ψάρι'', υποψήφιο για τη [[Χρυσή Άρκτος|Χρυσή Άρκτο]],<ref>{{Cite web|url=http://flix.gr/news/berlinale-2014-mera-5h-to-mikro-psari-toy-giannh-o.html|title=Berlinale 2014 - Μέρα 6η: To «Μικρό Ψάρι» του Γιάννη Οικονομίδη σε πρώτο πλάνο|last=Κρανάκης|first=Μανώλης|date=2014-02-12|website=flix.gr|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2018-04-05}}</ref> βρίσκεται ανάμεσα σε πολλές άλλες ταινίες, όπως οι ''[[Στρέλλα]]'' (2009) και ''[[Ξενία (ταινία)|Ξενία]]'' (2014) του [[Πάνος Κούτρας|Πάνου Κούτρα]], ''[[Μικρά Αγγλία]]'' (2013) του Παντελή Βούλγαρη, ''[[Chevalier (ταινία)|Chevalier]]'' (2015) της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, ''[[Τετάρτη 04:45]]'' (2016) του [[Αλέξης Αλεξίου (σκηνοθέτης)|Αλέξη Αλεξίου]] και ''[[Suntan]]'' (2016) του [[Αργύρης Παπαδημητρόπουλος|Αργύρη Παπαδημητρόπουλου]], που απέσπασαν βραβεία και θετικές κριτικές σε διεθνή φεστιβάλ.
 
== Μουσική ταινιών ==