Συμεών Τραπεζούντιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 10:
Κατά τη δεύτερη αυτή Πατριαρχία του, το [[1473]] παραχωρήθηκαν στους Ορθοδόξους οι Λατινικοί ναοί της Αγίας Ούρσουλας και του Αγίου Βλασίου, ενώ το [[1474]] υπογράφτηκε σύμβαση σχετικά με τους Ορθοδόξους της [[Ρόδος|Ρόδου]], η οποία ήταν υπό την κατοχή των Ιωαννιτών Ιπποτών. Το [[1475]] αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπό το βάρος συκοφαντιών και «''συνεπεία γυναικείας επηρείας''», όπως αορίστως αναφέρεται, και ο διάδοχός του, Σέρβος ιερομόναχος [[Ραφαήλ Α΄|Ραφαήλ]], κατέβαλε μεγάλο χρηματικό ποσό για να ανέβει εκείνος στο θρόνο.
 
Ο Συμεών αποσύρθηκε στη Μονή Στενημάχου<ref>{{cite book|author=Αθανασίου Κομνηνού Υψηλάντου|title=Εκκλησιαστικών και πολιτικών των εις δώδεκα, ήτοι τα μετά την Άλωσιν (1453-1789)|publisher= Τυπογρ.Ι.Α.Βρετού|location=Κωνσταντινούπολη|year=1870|url=https://books.google.com/books?id=W0YOAAAAYAAJ|pages=20}}</ref> για επτά χρόνια, ως τον Απρίλιο του [[1482]], οπότε εξελέγη για τρίτη φορά, καταβάλλοντας πάλι δύο χιλιάδες φλουριά, τα οποία μάλιστα καταγράφονται στο βεράτι εκλογής του ως υποχρέωση<ref>Δημήτριος Κ. Αγορίτσας, [https://www.academia.edu/40649642/%CE%93%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D_%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7_%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC_%CE%91_1498_%CE%91%CF%8D%CE%B3._%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%B1_%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1_Letter_of_the_Ecumenical_Patriarch_Joachim_I_1498_Aug._concerning_the_Patriarchal_Stauropegia_in_Thessaly_ Γράμμα του οικουμενικού πατριάρχη Ιωακείμ Α΄ (1498, Αύγ.) για τα πατριαρχικά σταυροπήγια στη Θεσσαλία], Βυζαντινά Σύμμεικτα, Αθήνα 2019, σελ. 257</ref>. Κατά την τρίτη Πατριαρχία του, η οποία διήρκεσε ως το [[1485]], συνεκλήθη στη [[Μονή Παμμακάριστου]]<ref>{{cite book|author=Σοφία Ν. Σφυρόερα|title=Κωνσταντινούπολη, Πόλη της Ιστορίας|publisher=Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα|year=2006|pages=222|isbn=9604422332}}</ref> [[Σύνοδος (εκκλησιαστική)|Σύνοδος]], με τη συμμετοχή αντιπροσώπων των Πατριαρχών Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων<ref>{{cite book|author=[[Steven Runciman]]|title=Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία|publisher=Εκδόσεις Γκοβόστη|year=2010|pages=267|isbn=9789604461301}}</ref>. Η Σύνοδος αυτή καταδίκασε την ενωτική [[Οικουμενικές σύνοδοι#Σύνοδος της Φεράρας – Φλωρεντίας|Σύνοδο της Φεράρας – Φλωρεντίας]] και δημοσίευσε ακολουθία, συνταχθείσα από τον Δοσίθεο, για όσους εγκαταλείπουν το [[Καθολική Εκκλησία|ρωμαιοκαθολικισμό]] και ασπάζονται την [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδοξία]].
 
Το φθινόπωρο του [[1486]] απομακρύνθηκε από το Θρόνο και μας είναι άγνωστο που και πότε πέθανε.