Νησιά Γκαλαπάγκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα '''νησιά Γκαλαπάγκος''' (ισπανικό όνομα: ''Islas Galápagos'', προφέρεται ''Ίσλας Γαλάπαγος'', [[Ισπανική γλώσσα|ισπανική]] <small> προφορά [[ΔΦΑ]]</small>: [ˈislas ɣaˈlapaɣos]) είναι [[αρχιπέλαγος]] αποτελούμενο από 13 κύρια ηφαιστειακής προέλευσης νησιά, 6 μικρότερα νησιά, και 107 βράχους και νησάκια. Το αρχιπέλαγος ανήκει πολιτικά στην [[Ισημερινός (χώρα)|Δημοκρατία του Ισημερινού]], χώρα στη βορειοδυτική Νότια Αμερική. Το πρώτο νησί θεωρείται πως σχηματίστηκε 5 έως 10 εκατομμύρια έτη πριν, ως αποτέλεσμα της τεκτονικής δραστηριότητας. Τα νεότερα νησιά, Isabela (Ισαβέλα) και Fernandina (Φερναντίνα), διαμορφώνονται ακόμα, μέσω της πιο πρόσφατης ηφαιστειακής έκρηξης του [[1998]]. Τα νησιά κατανέμονται γύρω από τον ισημερινόΙσημερινό, 965 χιλιόμετρα (περίπου 600 μίλια) δυτικά του Ισημερινού (0°Ν 91°Δ). Είναι φημισμένα για τον απέραντο αριθμό ενδημικών ειδών τους και τις μελέτες που πραγματοποίησε εκεί το [[1835]] ο [[Κάρολος Δαρβίνος]], οι οποίες οδήγησαν στη θεωρία της φυσικής επιλογής.

Εξετάζοντας ο Δαρβίνος την [[πανίδα]] της περιοχής ανέπτυξε τη θεωρία του σύμφωνα με την οποία η [[γεωγραφική απομόνωση]] επηρέασε την απόκλιση των διαφόρων έμβιων ειδών. Για παράδειγμα οι λεγόμενες σπίζες του Δαρβίνου, κατά πάσα πιθανότητα εξελίχθηκαν από ένα κοινό πρόγονο και στη συνέχεια αναπτύχθηκαν σε πολυάριθμα σημεία στα νησιά λόγω έλλειψης ανταγωνισμού από άλλα είδη πουλιών, όπως επίσης οιτα θαλάσσιεςθαλάσσια ιγουάνεςιγουάνα και οι γιγάντιες χελώνες που βρίσκονται εκεί και είναι άξιες ενδιαφέροντος.<br />

Αν και η πρώτη νομοθεσία για την προστασία των νήσων Γκαλαπάγκος θεσπίστηκε το [[1934]] και συμπληρώθηκε το [[1936]], την δεκαετία του [[1950]] λήφθηκαν τα σημαντικότερα μέτρα με σκοπό τον έλεγχο πάνω στην εγγενή χλωρίδα και πανίδα. Το [[1955]], η [[Διεθνής Ένωση για τη ΔιατήρησηΠροστασίας της Φύσης]] (''International Union for the Conservation of Nature'') οργάνωσε μια αποστολή με σκοπό τη συγκέντρωση στοιχείων. Δύο έτη αργότερα, το [[1957]], η [[UNESCO]], σε συνεργασία με την κυβέρνηση του Ισημερινού, έστειλε μια ακόμα ερευνητική ομάδα για να μελετήσει την περιοχή και για να επιλέξει έναν τόπο για έναν δημιουργία ενός ερευνητικού σταθμού. Το [[1959]], παράλληλα με την επέτειο των εκατό χρόνων από τη δημοσίευση της ''Καταγωγής των Ειδών'' του Δαρβίνου, η κυβέρνηση του Ισημερινού ανακήρυξε το 97,5% του εδάφους ως εθνικό πάρκο, εκτός από τις περιοχές που ήταν ήδη κατοικημένες. Τον ίδιο χρόνο, ιδρύθηκε το ''Ίδρυμα Κάρολος Δαρβίνος'' (''Charles Darwin Foundation''), με διεθνή έδρα στις Βρυξέλλες. Οι αρχικοί στόχοι του ήταν να εξασφαλίσει τη συντήρηση των μοναδικών οικοσυστημάτων στις νήσους και να προωθήσει όλες τις απαραίτητες επιστημονικές μελέτες. Η εργασία συντήρησης άρχισε με την καθιέρωση του ερευνητικού σταθμού Charles Darwin το 1964, Κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών, τα προγράμματα συντήρησης, όπως η εξόντωση των εισαχθέντων ειδών και η προστασία των εγγενών ειδών, εκτελέσθηκαν από το προσωπικό των σταθμών. Αυτήν την περίοδο, οι περισσότεροι εδρεύοντες επιστήμονες ακολουθούν τους στόχους συντήρησης ενώ η εργασία των περισσότερων επισκεπτών επιστημόνων είναι προσανατολισμένη προς την καθαρή έρευνα. Όταν το εθνικό πάρκο καθιερώθηκε, περίπου 1.000 έως 2.000 άνθρωποι ανταποκρίθηκαν. Το [[1972]] μια [[απογραφή]] που έγινε στο αρχιπέλαγος είχε ως αποτέλεσμα την καταγραφή ενός [[πληθυσμός|πληθυσμού]] 3,488 ανθρώπων. Μέχρι τη δεκαετία του '80, αυτός ο αριθμός είχε ανέλθει εντυπωσιακά σε περισσότερους από 15.000 ανθρώπους, και εκτιμήσεις για το [[2004]] υπολογίζουν περίπου 20.000 ανθρώπους. Το [[1986]] ο περιβάλλων ωκεανός αναγνωρίστηκε ως υπό προστασία από την [[αλιεία]] και την περαιτέρω ανάπτυξη. H UNESCO αναγνώρισε τα νησιά Γκαλαπάγκος ως παγκόσμια κληρονομιά το [[1978]], ενώ αργότερα, το Δεκέμβριο του [[2001]] αναγνωρίστηκε και ο περιβάλλων ωκεανός. Τα αξιοσημείωτα είδη των νησιών περιλαμβάνουν: