Πελοπόννησος (εφημερίδα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Πελοπόννησος είναι η μακροβιότερη εφημερίδα της [[Πάτρα]]ς και εκ των μακροβιοτέρων της Ελλάδας.<ref name="Balta">Νάση Μπάλτα, «Τα χρόνια της ακμής 1864-1922», στο ''Εγκυκλοπαίδεια του ελληνικού Τύπου 1784-1974. Εφημερίδες, Περιοδικά, Δημοσιογράφοι, Εκδότες'', Τόμος Α΄: ''Εισαγωγικά κείμενα Α - Δ'', επιμέλεια Λουκία Δρούλια και Γιούλα Κουτσοπανάγου, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών/Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2008, σ. 38.</ref> Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 10 Ιουλίου [[1886]]. Ιδρυτής της ήταν ο Διονύσιος Βασιλειάδης, ιδιοκτήτης και εκδότης της εφημερίδας μέχρι το 1915. Η Πελοπόννησος ξεκίνησε ως δεκαήμερη εφημερίδα, αλλά γρήγορα μετατράπηκε σε εβδομαδιαία. Από τις 4 Ιανουαρίου 1890 έγινε δισεβδομαδιαία και από τις 5 Απριλίου 1893 καθημερινή πρωινή. Ήταν η πρώτη ημερήσια εφημερίδα που εκδόθηκε σε επαρχιακή πόλη της χώρας.<ref>Νίκος Ε. Πολίτης, ''Χρονικό του πατραϊκού τύπου 1840-1940'', Πάτρα 1984, σ. 95.</ref> Με την πάροδο του χρόνου εργάστηκαν στην Πελοπόννησο οι περισσότεροι και ικανότεροι πατρινοί δημοσιογράφοι. Η ανάπτυξη και βελτίωσή της ήταν συνεχής. Από το 1896 διατηρούσε μόνιμο ανταποκριτή στην Αθήνα, ενώ για πολλά χρόνια είχε ιδιαίτερο γραφείο στην Άνω Πόλη της Πάτρας και στον [[Πύργος Ηλείας|Πύργο]]. Από το 1915 μέχρι το 1917 τη διεύθυνση της εφημερίδας ανέλαβε ο Χαράλαμπος Φραγκόπουλος, αδελφός του εκδότη Δ. Βασιλειάδη. Το 1917 η εφημερίδα εξαναγκάστηκε σε παύση. Μετά από δημοσίευση άρθρου του αρχισυντάκτη της Μιχ. Σακελλαρίου κατά των συμμαχικών δυνάμεων κατοχής, ο Γάλλος Ύπατος Αρμοστής ναύαρχος Ζοννάρ αξίωσε να διακοπεί η έκδοση της εφημερίδας. Το φύλλο της 9ης Ιουνίου 1917 ήταν το τελευταίο της πρώτης περιόδου της Πελοποννήσου. Ωστόσο, την επόμενη κιόλας μέρα κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας "Τηλέγραφος", που αποτέλεσε τη συνέχειά της. Ως ιδιοκτήτης του Τηλέγραφου αναγραφόταν ο Νικόλαος Φραγκόπουλος, αδελφός του Χαράλαμπου και του Διονυσίου. Και ο Τηλέγραφος παύτηκε, στις 3 Νοεμβρίου 1923, ως αντιβενιζελική εφημερίδα, συνέχισε όμως την έκδοσή του με τον προσωρινό τίτλο "Εωθινός Κήρυξ". Ο Εωθινός Κήρυξ κυκλοφόρησε από τις 9 Δεκεμβρίου 1923 για δύο μήνες, χωρίς όνομα εκδότη. Στις 3 Φεβρουαρίου 1924 ξεκίνησε η δεύτερη περίοδος του Τηλέγραφου που διήρκεσε ως τον Οκτώβριο του 1944, με διευθυντή της εφημερίδας τον Χαράλαμπο Φραγκόπουλο. Μετά την Απελευθέρωση η κυβέρνηση [[Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου Εθνικής Ενότητος 1944|Εθνικής Ενότητος του Γ. Παπανδρέου]] απαγόρευσε την έκδοση των εφημερίδων που κυκλοφορούσαν «νόμιμα» στη διάρκεια της Κατοχής. Τότε σταμάτησε ο Τηλέγραφος. Από τις 12 Νοεμβρίου 1944 επανεκδίδεται η Πελοπόννησος, σε δεύτερη περίοδο, αριθμώντας τα έτη της πάλι από το Α’, με αδιάλειπτη κυκλοφορία μέχρι σήμερα. Διευθυντής της εφημερίδας παρέμεινε ο Χαράλαμπος Φραγκόπουλος μέχρι τον θάνατό του (29 Δεκεμβρίου 1951). Από το 1952 μέχρι το 1986 τη διεύθυνση είχε ο Κωνσταντίνος Παπαγγελούτσος, σύζυγος της ιδιοκτήτριας και εκδότριας της εφημερίδας, Γιώτας Παπαγγελούτσου. Από το 1986 ως το 2011 εκδότες της Πελοποννήσου υπήρξαν οι κληρονόμοι τους, Νανά και Σπύρος Δούκας.