Ελληνικός κινηματογράφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

]]Κεντρικές προσωπικότητες του κωμικού σινεμά αποτέλεσαν οι Αλέκος Σακελλάριος και [[Γιάννης Δαλιανίδης]]. Ο Σακελλάριος σκηνοθέτησε και έγραψε, συχνά μαζί με τον [[Χρήστος Γιαννακόπουλος|Χρήστο Γιαννακόπουλο]], πολλές από τις πλέον αγαπητές κωμωδίες της εποχής, συμπεριλαμβανομένων των ''[[Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο]]'' (1955), [[Η θεία απ' το Σικάγο|''Η θεία απ' το Σικάγο'']] (1957), [[Ο Ηλίας του 16ου (ταινία, 1959)|''Ο Ηλίας του 16ου'']] (1959), ''[[Τα κίτρινα γάντια]]'' (1960), ''[[Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο|Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο]]'' (1960) και ''[[Υπάρχει και φιλότιμο]]'' (1965). Η φιλμογραφία του Δαλιανίδη περιλαμβάνει πληθώρα γνωστών κωμωδιών (''[[Ζητείται ψεύτης (ταινία, 1961)|Ζητείται ψεύτης]]'' – 1961, ''[[Η χαρτοπαίχτρα (ταινία)|Η Χαρτοπαίχτρα]]'' – 1964, ''[[Φωνάζει ο κλέφτης (ταινία)|Φωνάζει ο κλέφτης]]'' – 1965 κ.ά.), ενώ κάποιες εξ αυτών (''[[Μερικοί το προτιμούν κρύο...]]'' – 1962, ''[[Κορίτσια για φίλημα]]'' – 1965 κ.ά.) θεωρούνται τα καλύτερα δείγματα εγχώριου μιούζικαλ.<ref>Karalis (2012), σελ. 130.</ref> Παράλληλα συνέδεσε το όνομά του με τα επιτυχημένα δράματα ''[[Κατήφορος (ταινία)|Ο Κατήφορος]]'' (1961) και ''[[Νόμος 4000 (ταινία)|Νόμος 4000]]'' (1962).

 

 

Παράλληλα, ιδιαίτερα λαοφιλείς αναδείχτηκαν οι μελοδραματικές ταινίες, σαν τον ''[[Ο Λουστράκος|Λουστράκο]]'' (1962) της [[Μαρία Πλυτά|Μαρίας Πλυτά]] και το ''[[Με πόνο και με δάκρυα]]'' (1965) του [[Απόστολος Τεγόπουλος|Απόστολου Τεγόπουλου]].

 

Αρκετές ταινίες αυτής της περιόδου υπέστησαν λογοκρισία. Η ''[[Συνοικία το όνειρο|Συνοικία του όνειρο]]'' (1961) του [[Αλέκος Αλεξανδράκης|Αλέκου Αλεξανδράκη]] αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα κατά τη διάρκειά της παραγωγής, αλλά και στην πρεμιέρα, καθώς σύμφωνα με την κυβέρνηση του [[Κωνσταντίνος Καραμανλής|Κωνσταντίνου Καραμανλή]], αποτελούσε δυσφήμηση για την εικόνα της χώρας.<ref name=":5">{{Cite web|url=http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=404776|title=Μια θρυλική συνοικία, μια καταραμένη ταινία|last=Ζουμπουλάκης|first=Γιάννης|date=2011-06-05|website=Tο Bήμα|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2018-03-29}}</ref><ref>{{Cite news|url=http://www.efsyn.gr/arthro/synoikia-oneiro-i-peripeteia-mias-tainias|title=«Συνοικία το όνειρο» - η περιπέτεια μιας ταινίας|last=Γκιώνης|first=Δημήτρης|date=2016-10-02|work=|newspaper=Η Εφημερίδα των Συντακτών|language=el|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-03-29|via=}}</ref> Ορισμένες σκηνές της ταινίας κόπηκαν, αλλά ακόμα κι έτσι θεωρείται πλέον μια από τις σπουδαιότερες ελληνικές ταινίες.<ref name=":5" /><ref>Sifaki, Poupou & Nikolaidou (2014), σελ. 38.</ref> ''[[Ο Αδελφός Άννα]]'' (1963) του Γρηγόρη Γρηγορίου λογοκρίθηκε λόγω των αναφορών στα θέματα της [[Παιδοφιλία|παιδοφιλίας]] και της σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ το ''[[Αμόκ (ταινία)|Αμόκ]]'' (1963) του Ντίνου Δημόπουλου θεωρήθηκε πολύ τολμηρό, λόγω του σεξουαλικού περιεχομένου ορισμένων σκηνών.<ref>Karalis (2012), σελ. 108-109.</ref>

Τα υπόλοιπα είδη τύχαιναν γενικά μικρότερης προσοχής, αν και ορισμένα είχαν αξιοπρόσεκτη παρουσία στο εξωτερικό. Για παράδειγμα, το ιστορικό δράμα ''[[Το χώμα βάφτηκε κόκκινο]]'' (1966) του [[Βασίλης Γεωργιάδης|Βασίλη Γεωργιάδη]] προτάθηκε για [[Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας]].<ref>{{Cite news|url=https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/1966|title=The 38th Academy Awards {{!}} 1966|newspaper=Oscars.org {{!}} Academy of Motion Picture Arts and Sciences|language=en|accessdate=2018-03-31}}</ref> Το ''[[Κοντσέρτο για πολυβόλα]]'' (1967) του Ντίνου Δημόπουλου αποτελεί ένα αξιόλογο πολεμικό δράμα. Όσον αφορά το νουάρ και το θρίλερ έγιναν λίγες, αλλά αξιόλογες προσπάθειες, όπως το [[Έγκλημα στα παρασκήνια (ταινία)|''Έγκλημα στα παρασκήνια'']] (1960) του Ντίνου Κατσουρίδη, ένα από τα πλέον άρτια ελληνικά νουάρ,<ref>{{Cite book|title=Σε Σκοτεινούς Δρόμους|first=|last=|publisher=Ερωδιός|isbn=9789604540662|year=2007|editor-last=Δερμεντζόγλου|editor-first=Αλέξης|location=Θεσσαλονίκη|page=|pages=44-45}}</ref> ο ''[[Εφιάλτης (ταινία, 1961)|Εφιάλτης]]'' (1961) του [[Ερρίκος Ανδρέου|Ερρίκου Ανδρέου]] και ''[[Ο θάνατος θα ξανάρθει (ταινία)|Ο θάνατος θα ξανάρθει]]'' (1961) του [[Ερρίκος Θαλασσινός|Ερρίκου Θαλασσινού]]. ''[[Ο Φόβος]]'' (1966) του [[Κώστας Μανουσάκης|Κώστα Μανουσάκη]] ήταν μια πρωτοποριακή ταινία με στοιχεία θρίλερ, που παρότι προβλήθηκε σε αρκετές χώρες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, έμεινε για πολλά χρόνια στην αφάνεια.<ref>{{Cite news|url=http://www.lifo.gr/articles/cinema_articles/152077|title=Ο «Φόβος» του Κώστα Μανουσάκη: μια θρυλική ταινία από το 1966 με αληθινή διεθνή καριέρα|last=Τρούσας|first=Φώντας|date=2017-07-10|work=|newspaper=LiFO|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-03-29|via=}}</ref>[[Αρχείο:Thessaloniki Olympion Cinema.jpg|μικρογραφία|230x230εσ|Το [[Κινηματογράφος Ολύμπιον|Ολύμπιον]], η έδρα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης]]Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της δεκαετίας του 1960 ήταν η διοργάνωση της Εβδομάδας Ελληνικού Κινηματογράφου στην [[Θεσσαλονίκη]], που μετεξελίχθηκε στο [[Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης|Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου]]. Παρά τα προβλήματα που κατά καιρούς έχει αντιμετωπίσει, η συνεισφορά του στα κινηματογραφικά πράγματα της Ελλάδας, αλλά και των Βαλκανίων γενικότερα, θεωρείται αξιοσημείωτη.<ref>Karalis (2012), σελ. 89.</ref><ref>{{Cite book|title=Film festivals : from European geopolitics to global cinephilia|first=Marijke|last=de Valck|publisher=Amsterdam University Press|isbn=9789053561928|year=2007|location=Amsterdam|page=110|url=https://www.worldcat.org/oclc/302054348}}</ref>