Άδωνις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αρκάς (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
{{άλλεςχρήσεις|Άδωνις}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Άδωνις''' μυθολογείται ότι ήταν ένας ωραίος νέος, αγαπημένος της [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτης]].
[[Αρχείο:Aphrodite Adonis Louvre MNB2109.jpg|thumb|right|Η [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτη]] και ο Άδωνις. Αττική ερυθρόμορφη [[λήκυθος]] σε σχήμα [[αρύβαλλος|αρυβάλλου]] από τον καλλιτέχνη Αίσονα, περ. 410 π.Χ., [[Μουσείο του Λούβρου]].]]▼
[[Αρχείο:0 Monument funéraire - Adonis mourant - Museu Gregoriano Etrusco.JPG|thumb|right|Ο θάνατος του Άδωνη ([[Μουσεία Βατικανού]]).]]▼
==Ο μύθος==
▲[[Αρχείο:Aphrodite Adonis Louvre MNB2109.jpg|
Ωστόσο, άλλη εκδοχή του μύθου, μας λέει ότι ο Kινύρας ήταν πατέρας της [[Σμύρνα|Σμύρνας]]. Όταν ανακάλυψε ότι παραπλανήθηκε και έσμιξε με την κόρη του, γεμάτος οργή και αποτροπιασμό την κυνήγησε για να τη σκοτώσει. Η Σμύρνα κατάφερε να ξεφύγει και έτρεξε προς τα βουνά. Εκείνος την πρόλαβε, σήκωσε το σπαθί του και ήταν έτοιμος να της πάρει το κεφάλι, αλλά η Αφροδίτη, παρεμβαίνοντας, πρόλαβε και μεταμόρφωσε τη Σμύρνα στο ομώνυμο φυτό. Καθώς το σπαθί συνέχισε την πορεία του και έκοψε την ήδη μεταμορφωθείσα σε φυτό Σμύρνα, ξεπετάχτηκε από τον κορμό της ο Άδωνις. Τον πήρε τότε η θεά και τον παρέδωσε στην Περσεφόνη μέσα σε μία λάρνακα, όπως προαναφέρθηκε. Όταν η Περσεφόνη άνοιξε το κιβώτιο και αντίκρισε την ομορφιά του μωρού, αποφάσισε μυστικά να μην επιστρέψει ξανά τον Άδωνη. Έτσι, όταν εκείνος μεγάλωσε, αρνήθηκε να τον παραδώσει στην Αφροδίτη. Η τελευταία κατέβηκε στον [[Άδης|Κάτω Κόσμο]], όπου έμενε η Περσεφόνη μαζί με τον [[Άδης (μυθολογία)|Άδη]], για να λυτρώσει τον αγαπημένο της από την κυριαρχία του θανάτου.
Γραμμή 12:
Έτσι, ο Άδωνις περνούσε τα δύο τρίτα του χρόνου με την Αφροδίτη και το ένα τρίτο με την Περσεφόνη. Τελικά, μετά από χρόνια, ο ωραίος νέος σκοτώθηκε στη διάρκεια ενός κυνηγιού από έναν κάπρο. Η Αφροδίτη θρήνησε πικρά τον αγαπημένο της. Από το αίμα του Αδώνιδος πρόβαλαν για πρώτη φορά από το χώμα τα κόκκινα ρόδα - τριαντάφυλλα, ενώ από τα δάκρυα της θεάς φύτρωσαν οι ανεμώνες. Η Αφροδίτη παρακάλεσε την Περσεφόνη να αφήνει τον Άδωνη να ανεβαίνει στη γη. Η Περσεφόνη δέχθηκε, και ο Άδωνις ανεβαίνει στη γη και μένει έξι μήνες με την Αφροδίτη, ενώ τους υπόλοιπους έξι μήνες μένει με την Περσεφόνη.
▲[[Αρχείο:0 Monument funéraire - Adonis mourant - Museu Gregoriano Etrusco.JPG|thumb|right|Ο θάνατος του Άδωνη ([[Μουσεία Βατικανού]]).]]
==
Η [[Λατινική γλώσσα|λατινική]] [[Βίβλος|Βιβλική]] μετάφραση [[Βουλγάτα]] αποδίδει τον [[Θαμμούζ]] (''[[Ο']]'') ή Ταμμούζ<ref>Αποτελεί εβραϊκή/φοινικική απόδοση του ονόματος της [[Σουμεριακός πολιτισμός|σουμεριακής]] θεότητας [[Ντουμούζι]]. (Βλέπε Stephanie Dalley, ''The Legacy of Mesopotamia'', 1998, Oxford University Press, σ. 78.)</ref> (''[[Μασοριτικό κείμενο]]'') του [[Ιεζεκιήλ (βιβλίο)|βιβλίου του Ιεζεκιήλ]] ([[s:Ιεζεκιήλ#Κεφάλαιον Η'|8:14]]) ως «Άδωνη» (''Adonidem'', ''[[s:la:The_Old_Testament_%28Vulgate%29/Hiezechiel_propheta|Vg]]''), ταυτίζοντας έτσι τη [[Βαβυλώνα|βαβυλωνιακή]] θεότητα με τον Άδωνη της αρχαιοελληνικής λατρείας. Ο [[Ωριγένης]] δηλώνει ότι "εκείνον που οι Έλληνες ονομάζουν Άδωνη, ονομάζεται Θαμμούζ από τους Εβραίους και τους Σύρους" και ότι οι λάτρεις του γιόρταζαν κάθε χρόνο το θάνατό του με θρήνους και κατόπιν την [[Ανάσταση νεκρών|ανάστασή]] του με χαρούμενες τελετές.<ref>«<span lang="grc" dir="ltr">Θρηνοῦσαι τὸ Θαμμούζ. Τὸν λεγόμενον παρ΄ Ἕλλησιν Ἄδωνιν͵ Θαμμούζ φασι καλεῖσθαι παρ΄ Ἑβραίοις καὶ Σύροις. Ὡς οὖν ἐπὶ τῇ λέξει͵ ἑωρῶντο αἱ γυναῖκες ἐπὶ τὰ πρόθυρα τῆς πύλης οἴκου Κυρίου βλεπούσης πρὸς βοῤῥᾶν καθήμεναι καὶ κατά τι ἐθνικὸν ἔθος τῶν ἔξω τῆς θεοσεβείας θυρῶν θρηνοῦσαι τὸν Θαμμούζ· δοκοῦσι γὰρ κατ΄ ἐνιαυτὸν τελετάς τινας ποιεῖν͵ πρῶτον μὲν ὅτι θρηνοῦσιν αὐτὸν ὡς τεθνηκότα· δεύτερον δὲ ὅτι χαίρουσιν ἐπ΄ αὐτῷ ὡς ἀπὸ νεκρῶν ἀναστάντι. Οἱ δὲ περὶ τὴν ἀναγωγὴν τῶν Ἑλληνικῶν μύθων δεινοὶ καὶ μυθικῆς νομιζομένης θεολογίας͵ φασὶ τὸν Ἄδωνιν σύμβολον εἶναι τῶν τῆς γῆς καρπῶν͵ θρηνουμένων μὲν ὅτε σπείρον ται͵ ἀνισταμένων δὲ͵ καὶ διὰ τοῦτο χαίρειν ποιούν των τοὺς γεωργοὺς ὅτε φύονται. Ἡγοῦμαι τοίνυν σύμβολον εἶναι τὰς θρηνούσας τὸν Θαμμοὺζ τῶν τὰ τοῦ κόσμου νομιζόμενα ἀγαθὰ καὶ τοὺς σωματικοὺς καρποὺς ποθούντων͵ καὶ πέρα τῶν ὑλικῶν καὶ αἰσθητῶν μηδὲν ἐπισταμένων͵ λυπουμένων μὲν ἐπὶ τῇ τούτων στερήσει͵ ἡδομένων δὲ ἐπὶ τῇ παρουσίᾳ αὐ τῶν καὶ τῇ τῶν τοιούτων κτήσει. Γυναικώδεις δὲ εἶναι τὰς ψυχὰς εὐλόγως ἂν πάντες οἱ τοιοῦτοι νομίζοιντο</span>». ([[Ωριγένης]], ''Εκλογαί εις τον Ιεζεκιήλ'' 13.797-799)</ref>
==Δείτε ακόμη==
Γραμμή 20 ⟶ 21 :
*Ο [[αστεροειδής]] [[2101 Άδωνις]] (2101 Adonis), που ανακαλύφθηκε το 1936, πήρε το όνομά του από το μυθικό αυτό πρόσωπο.
▲== Βιβλιογραφία ==
* ''Encyclopaedia Perthensis; Or Universal Dictionary of the Arts, Sciences, Literature, &c. Intended to Supersede the Use of Other Books of Reference'', έκδοση Printed by John Brown, 1816, από τα [http://books.google.com/books?id=4URQAAAAMAAJ&printsec=titlepage&hl=el&source=gbs_summary_r&cad=0 Google books]
==Παραπομπές==
<references />
==
{{Βικιλεξικό|Άδωνις}}
{{commonscat}}
* [http://www.theogonia.gr/latreia/pinakes/alpha/adonia.htm Αδώνια, γιορτή προς τιμή του Άδωνη.]
{{Θεότητες της ελληνικής μυθολογίας}}
|