Αντικομμουνισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην Ελλάδα, η πρώτη σκλήρυνση της πολιτικής του κράτους έναντι του κομμουνισμού διαπιστώνεται στα τέλη της δεκαετίας του 1920 υπό την πρωθυπουργία του Ελευθέριος Βενιζέλος | Ελ. Βενιζέλου]]. Ο Βενιζέλος, επηρεασμένος από την προπαγάνδα του ΚΚΕ για ''ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη'' καθώς και από άλλους παράγοντες, προχώρησε στην ψήφιση του νόμου 4229/1929 '''Περὶ τῶν μέτρων ἀσφαλείας τοῦ κοινωνικοῦ καθεστῶτος καὶ προστασίας τῶν ἐλευθεριῶν τῶν πολιτῶν", γνωστού και ως "ιδιώνυμο"''' (βλ. Βικιθήκη [https://el.wikisource.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82_4229/1929]). Ο νόμος αυτός οδήγησε την αυστηρότερη αντιμετώπιση των κομμουνιστών και των συνδικάτων. Αυξήθηκαν οι συλλήψεις των θεωρούμενων ως κομμουνιστών και συνδικαλιστών, ακόμα για απλή συμμετοχή σε απεργίες. Χιλιάδες άτομα εκτοπίστηκαν σε νησιά και μάλιστα χωρίς δικαστική εντολή. Κατά τον Βενιζέλο, ο εκτοπισμός ήταν χρήσιμος για αυτούς που συστηματικά προπαγανδίζανε την πάλη των τάξεων. Το ΚΚΕ από το 1929 χαρακτηρίζει την κυβέρνηση Βενιζέλου ως ''κοινοβουλευτική φασιστική δικτατορία'' συνεργαζόμενη με τον Ιταλικό Φασισμό.<ref>[http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/38790#page/56/mode/2up Κοντού Γεωργία, "Η πολιτική και κοινωνική ιδεολογία της 4ης Αυγούστου και ο τρόπος με τον οποίο αυτή επηρέασε την εκπαίδευση και τη νεολαία (Ε.Ο.Ν.)", Διδακτορική διατριβή, 2013, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, σ. 49-52]</ref>Παρόλο το ιδιώνυμο που ψήφισε ο Βενιζέλος, οι Βασιλόφρονες πολιτικοί συχνά εκτόξευαν τον όρο [[Βενιζελοκομμουνισμός]] ενάντια στους πολιτικούς του Βενιζέλου. Με τη φυγή του Βενιζέλου στην [[Γαλλία]], ο Θεμιστοκλής Σοφούλης ανέλαβε την ηγεσία του [[Κόμμα Φιλελευθέρων|Κόμματος των Φιλελευθέρων]]. Στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1936|εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936]], το κόμμα του δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία, οπότε υπέγραψε με το [[Παλλαϊκό Μέτωπο]] (το οποίο ελέγχονταν από το [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας]]) <nowiki/>σύμφωνο, χάρη στο οποίο εκλέχθηκε πρόεδρος της Βουλής. Το σύμφωνο αυτό έμεινε στην ιστορία ως [[Σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα]]. Ένα από τα άρθρα του συμφώνου προέβλεπε την «κατάργηση του Νόμου 4229 (περί ιδιωνύμου αδικήματος) και πασών των τροποποιήσεων αυτού, ως και των επιτροπών ασφαλείας. Την παροχή αμνηστίας στους τους πολιτικούς καταδίκους, εξορίστους, καταδικασμένους κλπ. Την καθιέρωση ως μόνιμου εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής.