Ντίνος Δημόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
Ο Δημόπουλος σκηνοθέτησε περισσότερες από σαράντα ταινίες,<ref>Karalis (2012), σελ. 290.</ref> καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα ειδών. Ίσως η κορυφαία του ταινία είναι η ''[[Μανταλένα (ταινία)|Μανταλένα]]'' (1960), που προτάθηκε για τον [[Χρυσός Φοίνικας|Χρυσό Φοίνικα]] στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών|Φεστιβάλ των Καννών]].<ref name=":1">{{Cite web|url=http://www.festival-cannes.com/en/festival/films/madalena|title=MADALENA|website=Festival de Cannes|language=en|accessdate=2020-04-15}}</ref> Κάποιες από τις πιο επιτυχημένες κωμωδίες του Δημόπουλου, πολλές από τις οποίες περιέχουν αισθηματικά στοιχεία, είναι οι ''[[Το κλωτσοσκούφι]]'' (1960), ''[[Δεσποινίς Διευθυντής|Δεσποινίς διευθυντής]]'' (1964), ''[[Μια τρελλή τρελλή οικογένεια]]'' (1965), ''[[Τζένη Τζένη]]'' (1966), ''[[Η αρχόντισσα κι ο αλήτης]]'' (1968) και ''[[Η νεράιδα και το παλικάρι]]'' (1969). Άλλες σημαντικές ταινίες του είναι τα δράματα ''[[Λόλα (ταινία, 1964)|Λόλα]]'' (1964), ''[[Κοινωνία ώρα μηδέν]]'' (1966) και ''[[Κατηγορώ τους ανθρώπους]]'' (1966), το νουάρ ''[[Πυρετός στην άσφαλτο|Πυρετός στην Άσφαλτο]]'' (1967) και οι πολεμικές ταινίες ''[[Κοντσέρτο για πολυβόλα]]'' (1967) και ''[[Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά]]'' (1969).
 
Ο Δημόπουλος ασχολήθηκε εκτεταμένα και με το θέατρο. Σκηνοθέτησε έργα των [[Σπύρος Μελάς|Σπύρου Μελά]], [[Παντελήςαρχικά Χορν|Παντελήως Χορν]], [[Αντόν Τσέχωφ]]ηθοποιός και [[Αλεχάντροαργότερα Κασόνα]],ως ενώσκηνοθέτης συμμετείχεέργων ωςΕλλήνων ηθοποιός σεκαι πολλέςξένων παραστάσειςδημιουργών. Ο ίδιος έγραψε επτά θεατρικά έργα και δώδεκα βιβλία, πολλά από τα οποία ανήκουν στην παιδική λογοτεχνία.
 
==Βιογραφία και σταδιοδρομία==
Γραμμή 16:
 
=== Δεκαετία του 1960 ===
Η παραγωγικότητακινηματογραφική παραγωγή του ΔημόπουλοςΔημόπουλου κορυφώθηκε κατά τη δεκαετία του 1960, παρότι συνέχισε να ασχολείται με το θέατρο. Την περίοδο 1960-1961 γύρισε τρειςτις επιτυχημένες ταινίες, τις ''[[Το κλωτσοσκούφι]]'' (1960), ''[[Μανταλένα (ταινία)|Μανταλένα]]'' (1960) και ''[[Η Λίζα και η άλλη]]'' (1960). Ιδιαίτερα η ''Μανταλένα'' έκανε μεγάλη εντύπωση και εκτόξευσε την καριέρα της Βουγιουκλάκη.<ref>{{Cite web|url=https://www.lifo.gr/articles/san_simera/153529/aliki-voygioyklaki-a-meros-ola-ta-koysoyria-kai-oi-aretes-ton-ellinon-se-light-syskeyasia-toy-enos|title=Αλίκη Βουγιουκλάκη - Α' Μέρος: όλα τα κουσούρια και οι αρετές των Ελλήνων, σε light συσκευασία του ενός|last=Παρίδης|first=Χρήστος|ημερομηνία=2018-07-23|website=LiFO|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-04-16}}</ref> Απέσπασε τρία βραβεία στο [[Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1960|1ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης]] και προτάθηκε για τον [[Χρυσός Φοίνικας|Χρυσό Φοίνικα]] στο [[Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών|Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών]].<ref name=":1" /> Κόντρα στην τεράστια δημοτικότητα που απολάμβανε πλέον η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η ταινία ''[[Ταξίδι (ταινία, 1962)|Ταξίδι]]'' (1962) ήταναποδείχθηκε εισπρακτική αποτυχία.<ref>{{Cite book|title=Ο Κινηματογράφος, τα Πρόσωπα κι Εγώ|first=Γιάννης|last=Δαλιανίδης|publisher=Εκδόσεις Καστανιώτη|isbn=9600340684|year=2005|location=Αθήνα|page=92|quote=}}</ref>
 
Το 1963 ο Δημόπουλος έκανε ένα διάλειμμα από τις αισθηματικές κωμικές ταινίες που γύριζε τα τελευταία χρόνια. Το ''[[Αμόκ (ταινία)|Αμόκ]]'' (1963) έχει χαρακτηριστεί «μια τολμηρή καταγγελία της αγριότητας του πολέμου, του ρατσισμού και της ανθρώπινης μισαλλοδοξίας»<ref>{{Cite web|url=https://www.tovima.gr/2008/11/24/archive/ntinos-dimopoylos/|title=Ντίνος Δημόπουλος|last=|first=|ημερομηνία=2008-11-24|website=Το Βήμα|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-04-16}}</ref> και θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες του Δημόπουλου.<ref name=":2">Karalis (2012), σελ. 108.</ref> Παρότι δεν έκοψε πολλά εισιτήρια στις ελληνικές αίθουσες, γνώρισε πρωτόγνωρη επιτυχία στις ΗΠΑ.<ref>Karalis (2012), σελ. 109.</ref> Βοηθός του Δημόπουλου στην ταινία αυτή, ήταν ο [[Παντελής Βούλγαρης]].<ref name=":2" /> Ακολούθησε ακόμη μία δραματική ταινία, η ''[[Λόλα (ταινία, 1964)|Λόλα]]'' (1964), που είχε σαφώς μεγαλύτερη ανταπόκριση στοαπό το ελληνικό κοινό.
 
ΟΣύντομα, Δημόπουλοςο σύντομαΔημόπουλος επέστρεψε στην κωμωδία, σε μια σειρά ταινιών με πρωταγωνίστρια την [[Τζένη Καρέζη]]. Οι ''[[Δεσποινίς Διευθυντής|Δεσποινίς διευθυντής]]'' (1964), ''[[Τζένη Τζένη]]'' (1965) και ''[[Μια τρελλή τρελλή οικογένεια]]'' (1965) συγκαταλέγονται ανάμεσα στις πιο δημοφιλείς ταινίες του.
 
Την περίοδο αυτή, ο Δημόπουλος άρχισε μια ιδιαίτερα γόνιμη συνεργασία με τον σεναριογράφο [[Νίκος Φώσκολος|Νίκο Φώσκολο]]. Το 1966 προβλήθηκαν οι ''[[Κατηγορώ τους ανθρώπους]]'' και ''[[Κοινωνία ώρα μηδέν]]'', στις οποίες πρωταγωνιστεί ο [[Νίκος Κούρκουλος]]. Οι ταινίες αυτές, καθώς και το ''[[Κοντσέρτο για πολυβόλα]]'' (1967), επίσης σε σενάριο του Φώσκολου ανήκουν στις πιο αξιομνημόνευτες δραματικές ταινίες της εποχής. Το 1967 συνεργάστηκαν για μια τελευταία φορά στο νουάρ ''[[Πυρετός στην άσφαλτο]]'' (1967), για το οποίο ο Δημόπουλος τιμήθηκε με τοτα ΒραβείοΒραβεία Αρτιότερης Παραγωγής και Σκηνοθεσίας στο [[Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1967|8ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης]].<ref>{{Cite web|url=http://tainiothiki.gr/v2/filmography/view/1/1976|title=ΠΥΡΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ|last=|first=|ημερομηνία=|website=Ταινιοθήκη της Ελλάδος|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-04-16}}</ref>
 
Η δεκαετία του 1960 έκλεισε με τέσσερις από τις διασημότερες ταινίες του Δημόπουλου. Το 1968 ο Δημόπουλος σκηνοθέτησε τις ταινίες ''[[Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη]]'' και ''[[Η αρχόντισσα κι ο αλήτης]]'', ενώ το 1969 τις ''[[Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά]]'' και ''[[Η νεράιδα και το παλικάρι]]''. Οι τρεις τελευταίες, με πρωταγωνιστικό δίδυμο την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, αποτέλεσαν ακριβές για την εποχή παραγωγές και έσπασαν τα ρεκόρ εισπράξεων της εποχής.<ref>Karalis (2012), σελ. 135.</ref>
 
=== Μετέπειτα καριέρα ===
Τα επόμενα οχτώ χρόνια, ο Δημόπουλος σκηνοθέτησε εννέα ταινίες και άρχισε να ασχολείται κυρίως με το θέατρο, σκηνοθετώντας έργα των [[Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα|Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα]], [[Σπύρος Μελάς|Σπύρου Μελά]], [[Παντελής Χορν|Παντελή Χορν]], [[Αντόν Τσέχωφ]], [[Αλεχάντρο Κασόνα]] και δικά του. Από τις ταινίες της δεκαετίας του 1970, ξεχωρίζουν οι δραματικές ''[[Μια γυναίκα στην αντίσταση]]'' (1970) και ''[[Ο βάλτος (ταινία)|Ο βάλτος]]'' (1973).
 
== Προσωπική ζωή ==