Εκκλησία της Ελλάδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
δε χρειάζεται κεφαλαιογράφηση, διαγραφή επανάληψης
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 20:
Η διοικητική της μορφή αποτελεί συνδυασμό του Μητροπολιτικού και του Πατριαρχικού συστήματος σε αναφορά στον παλαιό αποστολικό τρόπο διοίκησης με κεφαλή της Σύνοδο Ιεραρχών και τιμητικά πρόεδρο της Συνόδου, τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
 
Η ποιμαντική της περιφέρεια υπαγόταν αρχικά στον [[Πάπας|επίσκοπο Ρώμης]] και από τον 8ο αιώνα έως και το 1833 στο [[Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως]]. Το 1833 η [[Αντιβασιλεία Όθωνα 1833|Αντιβασιλεία του Όθωνα του Α΄]] διακήρυξε την ανεξαρτησία της ελλαδικής Εκκλησίας ακολουθώντας τη γραμμή του λόγιου κληρικού [[Θεόκλητος Φαρμακίδης|Θεόκλητου Φαρμακίδη]]. Ο Οικουμενικός Θρόνος αρνήθηκε να αποδεχτεί αυτή την κίνηση απόσχισης κανονικών του εδαφών και μόνο το 1850 εξέδωσε ''Τόμο Αυτοκεφαλίας'' της Εκκλησίας της Ελλάδος.
 
Για την ελληνική πολιτεία είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, ενώ κατά το [[Κανονικό Δίκαιο]] (εκκλησιαστικούς κανόνες) αποτελεί θείο καθίδρυμα. Αναγνωρίζεται από το ελληνικό Σύνταγμα ως επικρατούσα θρησκεία της Ελλάδας και ο καταστατικός της χάρτης είναι νόμος του κράτους. Βρίσκεται σε κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τις άλλες ομόδοξές της Εκκλησίες.
Γραμμή 26:
==Ιστορία==
===Πρωτοχριστιανικοί χρόνοι και Βυζάντιο===
[[Αρχείο:Saint Sophia Church Drama.jpg|thumb|Ο [[ΑγίαΝαός ΣοφίαΑγίας (Δράμα)Σοφίας Δράμας|βυζαντινός Ναός της Αγίας Σοφίας]] στη [[Δράμα (πόλη)|Δράμα]] (10ος αιώνας).]]
 
Η ίδρυση χριστιανικής [[Εκκλησία]]ς στον ελλαδικό χώρο ανάγεται στην πρώτη ιεραποστολική περιοδεία του [[Απόστολος Παύλος|Αποστόλου Παύλου]] στα [[49]] μ.Χ. Ο ίδιος μετά από όραμα που φέρεται να του παρουσιάστηκε στην Τρωάδα πέρασε στην [[Ελλάδα]] και ίδρυσε εκκλησίες στους [[Φίλιπποι|Φιλίππους]], [[Θεσσαλονίκη]], [[Βέροια]], [[Αθήνα]], [[Κόρινθος|Κόρινθο]] και [[Αρχαία Νικόπολη]]. Στην Εκκλησία της Θεσσαλονίκης μάλιστα απέστειλε και τις δύο πρώτες του επιστολές, που είναι τα παλαιότερα κείμενα του [[Βιβλικός κανόνας|Κανόνα]] της [[Καινή Διαθήκη|Καινής Διαθήκης]].
Γραμμή 42:
Η [[Α΄ Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου|Α΄ Εθνοσυνέλευση]] της [[Επίδαυρος|Επιδαύρου]] στα [[1821]] και η Γ' της [[Τροιζήνα]]ς στα [[1827]] όρισαν τρόπους προσωρινής λειτουργίας της εκκλησιαστικής διοίκησης του αρτισύστατου νεοελληνικού κράτους. Ο Κυβερνήτης [[Ιωάννης Καποδίστριας]] διόρισε εκκλησιαστική επιτροπή στα [[1828]] και η Δ' Εθνική συνέλευση του [[Άργος|Άργους]] κατέστησε Γραμματεία Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Παιδείας.
 
Ο αρμόδιος για τα Εκκλησιαστικά του Συμβουλίου της [[Αντιβασιλεία Όθωνα 1833|Οθωνικής Αντιβασιλείας]] Μάουρερ το [[1833]] συγκρότησε κληρικολαϊκή Νομοπαρασκευαστική επιτροπή στις [[27 Μαρτίου]] [[1833]], υπό την προεδρία του [[Σπυρίδων Τρικούπης|Σπυρίδωνα Τρικούπη]], με σκοπό την εκπόνηση οριστικού σχεδίου διοίκησης. Βάσει της γνωμοδότησης αυτής της Επιτροπής, ο αντιβασιλέας Μάουρερ και ο διαφωτιστής ιερωμένος [[Θεόκλητος Φαρμακίδης]] προχώρησαν στη σύνταξη Καταστατικού Χάρτη για τη διοίκηση της [[Εκκλησία]]ς, ο οποίος όμως δεν επικυρώθηκε ποτέ. Συγχρόνως συνέταξαν κείμενο βασιλικού διατάγματος για την ανακήρυξη του [[αυτοκεφαλία|αυτοκεφάλου]] της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την απόσπασή της από την κανονική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
 
Στις [[25 Ιουλίου]] [[1833]] επικυρώθηκε από το [[Όθων Α΄ της Ελλάδας|βασιλιά Όθωνα]] το βασιλικό διάταγμα με τον τίτλο «''Διακήρυξις περί της Ανεξαρτησίας της Εκκλησίας της Ελλάδος''» και διορίστηκε η πρώτη πενταμελής Διαρκής Σύνοδος Ιεραρχών. Η «Διακήρυξις» αυτή αποτέλεσε στην πράξη και τον πρώτο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, με βάση τις διατάξεις του οποίου αυτή διοικήθηκε ουσιαστικά από την Πολιτεία μέχρι το 1852. Η μονομερής ενέργεια της Πολιτείας να προχωρήσει στην ανακήρυξη του αυτοκεφάλου εξόργισε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο διέκοψε την κανονική κοινωνία με την ελλαδική εκκλησία, χωρίς όμως και να την κηρύξει [[σχίσμα|σχισματική]]. Για κάποιους η αυτοκεφαλία ήταν αναγκαία για την Εκκλησία τη Ελλάδος, προκειμένου να απαλλαγεί διοικητικά από το ευρισκόμενο εντός της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] και ενδεχομένως ελεγχόμενο από αυτήν Οικουμενικό Πατριαρχείο, για άλλους αντίθετα ήταν τέχνασμα του Μάουρερ για να την θέσει υπό τον έλεγχό του και απαρχή της «κρατικοποίησής» της.
Γραμμή 56:
 
===Σύγχρονη ιστορία===
Στις 31 Αυγούστου [[1936]] ιδρύθηκε η [[Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος]].<ref>{{cite web|url=http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wE1WF5u8f_rVXdtvSoClrL8uWImRAB_Npp5MXD0LzQTLWPU9yLzB8V68knBzLCmTXKaO6fpVZ6Lx3UnKl3nP8NxdnJ5r9cmWyJWelDvWS_18kAEhATUkJb0x1LIdQ163nV9K--td6SIud4qWAL9Z66ceQfyid86BFc1sMp6qgam_iFUMt2ZMv_X|title=Αναγκαστικός Νόμος 41/1936 (ΦΕΚ A 378/1936)|publisher=[[ΕφημερίςΕφημερίδα της Κυβερνήσεως]]|date=31 Αυγούστου 1936}}</ref> Οργανωτικές αναπροσαρμογές έγιναν με τους Α.Ν. 2169/1940,<ref>{{cite web|url=http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wFfaLU7mJigjndtvSoClrL8N0XblcQU3VEpCCmqt4mgGEHlbmahCJFQEmRQwePEviF8EeCoaT0MAKztT3Sb63xk3VkL3PiCQ3RLoVYQqjKiogfu8Gq1RKKQmyoZK8o4WQN3NmR8GMQnz6E1F3-VwRhjMB1MQUcYulkkPFeoExluqA..|title=Αναγκαστικός Νόμος 2169/1940 (ΦΕΚ A 6/1940)|publisher=[[ΕφημερίςΕφημερίδα της Κυβερνήσεως]]|date=4 Ιανουαρίου 1940}}</ref> και 976/1946,<ref>{{cite web|url=http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wEiJ_eYPESKJHdtvSoClrL83xkCZsTbnw3tIl9LGdkF53UIxsx942CdyqxSQYNuqAGCF0IfB9HI6qSYtMQEkEHLwnFqmgJSA5WIsluV-nRwO1oKqSe4BlOTSpEWYhszF8P8UqWb_zFijJGqvxv4rA54tgN6o5yv0cxsiWOIOXqb1gdR1l6hkt3W|title=Αναγκαστικός Νόμος 976/1946 (ΦΕΚ A 58/1946)|publisher=[[ΕφημερίςΕφημερίδα της Κυβερνήσεως]]|date=21 Φεβρουαρίου 1946}}</ref> το Ν.Δ. 126/1969 <small>(άρθρο 36)</small><ref>{{cite web|url=http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wGaUeFLzbufzHdtvSoClrL8uvOCsR_YNdrtIl9LGdkF53UIxsx942CdyqxSQYNuqAGCF0IfB9HI6qSYtMQEkEHLwnFqmgJSA5WIsluV-nRwO1oKqSe4BlOTSpEWYhszF8P8UqWb_zFijF5_vPVPcVGv5Bssi18m3etUpzTtvoj3afrhYDDDbyCe|title=Νομοθετικό Διάταγμα 126/1969 (ΦΕΚ A 27/1969)|publisher=[[ΕφημερίςΕφημερίδα της Κυβερνήσεως]]|date=17 Φεβρουαρίου 1969}}</ref> και τον Κανονισμό 3/1969. Σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκκλησίας της Ελλάδος, <small>(Ν. 590/1977, άρθρο 40)</small> ''"η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, τελούσα υπό την εποπτείαν και τον έλεγχον της Δ.Ι.Σ. μεριμνά διά τον προγραμματισμόν, της διοργάνωσιν και την εκτέλεσιν του καθ' όλου ιεραποστολικού και μορφωτικού έργου της Εκκλησίας"''.<ref>{{cite web|url=http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wHit7hKgnQ3o3dtvSoClrL8NFVwjN9oWbZ5MXD0LzQTLWPU9yLzB8V68knBzLCmTXKaO6fpVZ6Lx3UnKl3nP8NxdnJ5r9cmWyJWelDvWS_18kAEhATUkJb0x1LIdQ163nV9K--td6SIuddslq2iRTlxAqRp2nwxD4Qipmidj2yvt_YN-nPRse8p|title=Νόμος 590/1977 (ΦΕΚ A 146/1977)|publisher=[[ΕφημερίςΕφημερίδα της Κυβερνήσεως]]|date=31 Μαΐου 1977}}</ref>
 
[[Αρχείο:Archbishop Damaskinos of Greece.jpg|thumb|Ο [[Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός|Δαμασκηνός Παπανδρέου]], που διώχθηκε από τη δικτατορία Μεταξά για τα δημοκρατικά του φρονήματα. Μετέπειτα, ως Αρχιεπίσκοπος ανέπτυξε επί Κατοχής σημαντική ανθρωπιστική δράση για Εβραίους και Χριστιανούς.]]
Γραμμή 64:
Ο Δαμασκηνός Παπανδρέου εξελέγη Αρχιεπίσκοπος το 1941. Η δράση του Αρχιεπίσκοπου Δαμασκηνού την περίοδο της Κατοχής χαρακτηρίζεται από τολμηρές πρωτοβουλίες και αγωνιώδες ποιμαντικό ενδιαφέρον για τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό. Ενόψει του επαπειλούμενου λιμού, καταβάλει προσπάθειες για την αξιοποίηση δύο ανεκτέλεστων, λόγω του πολέμου, συμβάσεων που είχε συνάψει η κυβέρνηση Μεταξά με άλλα κράτη, την αγορά, δηλαδή, 370.000 τόνων σταριού από την [[Αυστραλία]] και την πίστωση της [[Τουρκία]]ς με 600.000 τουρκικές λίρες για αγορά τροφίμων. Οι προσπάθειές του, όμως, προσκρούουν στην άρνηση της [[Μεγάλη Βρετανία|Μεγάλης Βρετανίας]] να επιτρέψει τον ανεφοδιασμό της κατεχόμενης Ελλάδος εξ αιτίας των πολεμικών συγκρούσεων, ενώ η σύμβαση με την Τουρκία επιφέρει ποσότητα τροφίμων, που καλύπτει ελάχιστα τις ανάγκες επισιτισμού.
 
Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος οργανώνει τον Εθνικό Οργανισμό Χριστιανικής Αλληλεγγύης (Ε.Ο.Χ.Α.) με παραρτήματα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και επίγνοια την προώθηση τροφίμων. Παράλληλα συνέταξε το νέο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος που δημοσιεύθηκε ως Νόμος 671/1943 στις [[25 Σεπτεμβρίου]] [[1943]]<ref>{{cite web|url=http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wG1oR_vSbGIy3dtvSoClrL8Ohv0D7TaH5t5MXD0LzQTLWPU9yLzB8V68knBzLCmTXKaO6fpVZ6Lx3UnKl3nP8NxdnJ5r9cmWyJWelDvWS_18kAEhATUkJb0x1LIdQ163nV9K--td6SIufQatlUoLP-fHgRlaUgkmppr7ehS3YRtHelSf33PwxBr|title=Νόμος 671/1943 (ΦΕΚ A 324/1943)|publisher=[[ΕφημερίςΕφημερίδα της Κυβερνήσεως]]|date=27 Σεπτεμβρίου 1943}}</ref> και κυρώθηκε μετακατοχικά με την υπ. αριθ. 184/26-3-1946 πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου. Αυτός ο Κ.Χ. συνέχισε να ισχύει με ελάχιστες τροποποιήσεις έως το [[1977]].
 
Η μέριμνά του για τη διάσωση των [[Ιουδαϊσμός|Ιουδαίων]] στο θρήσκευμα Ελλήνων πολιτών και των [[Ρομά]], οι οποίοι από το [[1943]] άρχισαν μαζικά να οδηγούνται σε στρατόπεδα εξολόθρευσης, είναι από τις μεγαλύτερες στιγμές του και για τη δράση του αυτή τιμήθηκε αργότερα από την [[Ισραήλ|Ισραηλιτική]] κοινότητα. Κατ’ εντολή του εκδίδονταν πιστοποιητικά βαπτίσεως για τους Εβραίους ώστε να εμφανίζονται ως [[Χριστιανισμός|Χριστιανοί]] και να αποφεύγεται η σύλληψη και απέλασή τους. Επανειλημμένα διαμαρτυρήθηκε στους Γερμανούς ανώτερους διοικητές για τη συνεχιζόμενη πρακτική της δολοφονίας [[Εβραίοι|Εβραίων]]. Για τη δράση του αυτή και τη συμβολή του στη διάσωση εκατοντάδων Ελλήνων Εβραίων τιμήθηκε από το ίδρυμα [[Γιαντ Βασσέμ]] με τον τίτλο του [[Δίκαιοι των Εθνών|Δίκαιου των Εθνών]].<ref>[https://www.yadvashem.org/yv/pdf-drupal/greece.pdf Δίκαιοι των Εθνών - Ελλάδα]</ref>
 
====Ίδρυση οργανισμών====
Το [[Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος]] είναι επιμορφωτικός και συνεδριακός οργανισμός της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος. Υπάγεται στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και εδρεύει στην [[Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πεντέλης|Ιερά Μονή Πεντέλης]].<ref>{{Cite web|url=http://dkee.att.sch.gr/idendity_1.html|title=Το Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος}}</ref> Πρώτος διευθυντής διετέλεσε ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος (νυν [[Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος|Αρχιεπίσκοπος Τιράνων]]), τότε ως αρχιμανδρίτης και αργότερα ως Επίσκοπος Ανδρούσης ([[1971]]-[[1976]]).
Γραμμή 81 ⟶ 82 :
 
Στις 4 Νοεμβρίου 1992 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ανακήρυξε ομόφωνα τον μάρτυρα [[Χρυσόστομος Σμύρνης|Χρυσόστομο Σμύρνης]] (†1922) άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, να τιμάται Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, μαζί με τους μάρτυρες ιεράρχες [[Προκόπιος Ικονίου|Προκόπιο Ικονίου]] (†1923), Αμβόσιο Μοσχονησίων (†1922), Ευθύμιο Ζήλων (†1921), Γρηγόριο Κυδωνιών (†1922) και όλους τους χριστιανούς που μαρτύρησαν κατά τη [[Μικρασιατική Καταστροφή]]. Η κατάταξή τους στο αγιολόγιο ανακοινώθηκε με την Εγκύκλιο 2556 της 5ης Ιουλίου 1993 της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. H μνήμη του «''Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης και των συν αυτώ Αγίων αρχιερέων [[Γρηγόριος Κυδωνιών|Γρηγορίου Κυδωνιών]], [[Αμβρόσιος Μοσχονησίων|Αμβροσίου Μοσχονησίων]], [[Προκόπιος Ικονίου|Προκοπίου Ικονίου]], [[Επίσκοπος Ζήλων Ευθύμιος Αγριτέλης|Ευθυμίου Ζήλων]] καθώς και των κληρικών και λαϊκών που σφαγιάσθηκαν κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή''» εορτάζεται την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (Σεπτέμβριος).<ref>Κων/νος Β. Χιώλος. ''"[https://web.archive.org/web/20170912215241/http://www.serrelib.gr/arthra.php?id=25 Ο μαρτυρικός θάνατος του Μητροπολίτου Σμύρνης]"''. Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών. Τετάρτη, 13 Σεπτεμβρίου 2006.</ref><ref>{{Cite web |url=http://www.amen.gr/article/giotita-tou-xrusostomou-smurnis |title=Η αγιότητα του Χρυσοστόμου Σμύρνης |accessdate=2019-09-26 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20170814095645/http://www.amen.gr/article/giotita-tou-xrusostomou-smurnis |archivedate=2017-08-14 |url-status=dead }}</ref><ref>[http://www.ecclesia.gr/greek/archbishop/christodoulos.asp?id=53&what_main=1&what_sub=4&lang=gr&archbishop_heading=%C5%EB%EB%E7%ED%E9%F3%EC%FC%F2 ''Το Μαρτύριον του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης'', Επίσημος ιστότοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος ecclesia.gr, 1/1/2001]</ref>
 
====Συμμετοχή στην Πανορθόδοξη Σύνοδο του 2016====
Η Εκκλησία της Ελλάδος συμμετείχε στην [[Πανορθόδοξη Σύνοδος|Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας]], τη [[Σύνοδος (εκκλησιαστική)|Σύνοδο]] [[Επίσκοπος|επισκόπων]] των [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθοδόξων Εκκλησιών]], που έλαβε χώρα από τις 17 ως τις 26 Ιουνίου 2016 στην [[Κρήτη]].<ref>[https://web.archive.org/web/20180117225728/http://www.amen.gr/article/patriarxiki-kai-synodiki-egyklios-gia-ti-syglisi-tis-agias-kai-megalis-synodou-tis-orthodoksou-ekklisias Πατριαρχική και Συνοδική Εγκύκλιος για τη σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας], amen.gr</ref><ref name=":0">{{Cite web|url=https://www.ert.gr/perifereiakoi-stathmoi/iraklio/xekina-panorthodoxi-synodos/|title=Ξεκίνησε η Πανορθόδοξη Σύνοδος|website=ert.gr|last=Μανουσουδάκη|first=Νεκταρία|date=2016-06-17|language=el-GR|accessdate=2016-07-01}}</ref>
Γραμμή 128 ⟶ 130 :
**Στέγες Υποστηριζόμενης διαβίωσης «Αθανάσιος Μαρτίνος 1 & 2» στον Βαρνάβα Αττικής.
*Ξενώνας Ανακουφιστικής Φροντίδας, το πρώτο Hospice στην Ελλάδα για ασθενείς με καρκίνο, που λειτουργεί στα [[Σπάτα]] με μέριμνα της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής.<ref>[http://www.galilee.gr/ Μονάδα ανακουφιστικής φροντίδας "ΓΑΛΙΛΑΙΑ" της Ιεράς Μητρόπολης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής]</ref>
*Κέντρο Περιβαλλοντικής Αγωγής και Ευαισθητοποίησης. Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Αγωγής και Ευαισθητοποίησης (Κ.Π.Α.Ε.), ιδρύθηκε από το Ίδρυμα Νεότητας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, με τη συνεργασία του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, με σκοπό την πνευματική καλλιέργεια των νέων και την ευαισθητοποίηση τους στην περιβαλλοντική αγωγή μέσα από εκπαιδευτικά προγράμματα και άλλες δράσεις, που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος μέσα από τις αρχές και τη διδασκαλία της Ορθόδοξης πίστης.<ref>{{cite web|url=http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wHtyK1ZYNhP8HdtvSoClrL87eRSME-Rrlx5MXD0LzQTLf7MGgcO23N88knBzLCmTXKaO6fpVZ6Lx3UnKl3nP8NxdnJ5r9cmWyJWelDvWS_18kAEhATUkJb0x1LIdQ163nV9K--td6SIuZpcX297xoNx3cRMzEXzqnjw5iHueWzL8Qgl66AvQJYb|title=Υπουργική Απόφαση 147778/Γ7/21.12.2007 (ΦΕΚ B 191/2008)|publisher=[[ΕφημερίςΕφημερίδα της Κυβερνήσεως]]|date=8 Φεβρουαρίου 2008}}</ref>
 
==Δείτε επίσης==
Γραμμή 159 ⟶ 161 :
[[Κατηγορία:Εκκλησία της Ελλάδος]]
[[Κατηγορία:Ορθοδοξία]]
[[Κατηγορία:Εθνικές Εκκλησίες|Ελλαδα]]