Πολιορκία του Αιτωλικού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|χρονολογία = [[20 Σεπτεμβρίου]] - [[3017 Νοεμβρίου]] [[1823]]<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 304.</ref>

| σθένος1 = 3.500

| απώλειες2 = 4περίπου 1.000500 νεκροί<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 304.</ref>

Η '''πολιορκίαΠολιορκία του Αιτωλικού''' (ή Ανατολικού όπως ονομαζόταν τότε το [[Αιτωλικό]]) υπήρξε [[Πόλεμος|πολεμικό]] γεγονός κατά την διάρκεια της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης (’21)]], που έλαβε χώρα την χρονική περίοδο από τις [[20 Σεπτεμβρίου]] του [[1823]] έως τις [[30 Νοεμβρίου]] του ίδιου έτους. Αναφέρεται σε πολλά βιβλία και ως '''Δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου''' επειδή το [[Μεσολόγγι]] αποτελούσε εξαρχής στόχο της συγκεκριμένης στρατιωτικής επιχείρησης, που τελικά αναλώθηκε στην πολιορκία του Αιτωλικού.

Μετά την Πρώτη αποτυχημένη [[Πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου|πολιορκία του Μεσολογγιού]] το [[1822]] ο σουλτάνος επιστράτευσε τον [[Μουσταφά Πασάς Μπουσάτλι|Μουσταή πασά]] της [[πόλη]]ς [[Σκόδρα]] από τη Βόρεια [[Αλβανία]]. Ο πασάς ξεκίνησε από τη [[Λάρισα]]. Ο Μουσταής κατευθύνθηκε στα [[Τρίκαλα]] και κατόπιν στο [[Καρπενήσι]]. Έξω από το [[Καρπενήσι]] τον [[Αύγουστος|Αύγουστο]] του 1823 δέχθηκε νυχτερινή επίθεση από τους [[Σουλιώτες]] του [[Μάρκος Μπότσαρης|Μάρκου Μπότσαρη]] στην [[Μάχη του Κεφαλόβρυσου]]. Τα χαράματα όμως μία εχθρική σφαίρα σκότωσε τον αρχηγό τους και οι [[Έλληνες]] υποχώρησαν.

Μετά το θάνατο του Μάρκου Μπότσαρη στη [[Μάχη του Κεφαλόβρυσου]], επικεφαλής στους Σουλιώτες απόμεινε ο [[Ζυγούρης Τζαβέλας]]. Ο Τζαβέλας έπιασε την πλαγιά του βουνού [[Καλιακούδα]] στην [[Ευρυτανία]]. Μαζί με 400 άνδρες του Ροδόπουλου που φτάσανε για βοήθεια από το Μοριά η δύναμη των Ελλήνων ανέβηκε σε 2 χιλιάδες άντρες. Ο Μουσταής πασάς της Σκόδρας μετά τη μάχη του Κεφαλόβρυσου ανασύνταξε το στρατό του και στις 28 του Αυγούστου του [[1823]] φάνηκε στην Καλιακούδα. Μετά από 3 άκαρπες επιθέσεις, την άλλη μέρα οι Τούρκοι, από δύσβατο μονοπάτι πέρασαν πίσω από την θέση των ελλήνωνΕλλήνων. Οι Έλληνες σπάσανε τον κλοιό, αφήνοντας όμως πίσω τους 150 σκοτωμένους, ανάμεσά τους και τον Ζυγούρη Τζαβέλα. Ο δρόμος για το [[Μεσολόγγι]] έμεινε ανοιχτός για τον Μουσταή.

Ο Έπαρχος της Δυτικής Ελλάδας, [[Κωνσταντίνος Μεταξάς]], προσκάλεσε να υπερασπίσουν το Μεσολόγγι τους [[Κίτσος Τζαβέλας|Κίτσο Τζαβέλα]], Ράγκο, Ίσκο, Κώστα Μπότσαρη κ.ά. 3.500 αγωνιστές βρίσκονταν μέσα στην πόλη. Ο Μουσταής φάνηκε στις 20 του ΣεπτέμβρηΣεπτεμβρίου, αλλά τράβηξεκατευθύνθηκε δυτικά, αντικρύ από το [[Αιτωλικό]] (τότε λεγόταν Ανατολικό). Στο Αιτωλικό κλείστηκαν 500 αγωνιστές με αρχηγότους τονκατοίκους.<ref>''Ιστορία Σουλιώτητου ΚίτσοΕλληνικού ΚώσταΈθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΣτιςΙΒ', 5σ. του304.</ref> Στις 2 Οκτώβρη, οι Οθωμανοί με κανόνια άρχισαν να χτυπάνε το Αιτωλικό. Οι Έλληνες στέλνουνεστείλανε από το Μεσολόγγι 64 κανόνια, πού τα έστησε όο σπουδασμένος στην Ευρώπη μηχανικός [[Μιχαήλ Κοκκίνης]]. Τα τουρκικά κανόνια αναγκάστηκαν να αποτραβηχτούν. Τέλος, οι Έλληνες κάψανε και τις Οθωμανικές πασάρεςπασάδες με κανόνια. ΣτιςΤις επόμενες ημέρες κανένα αξιόλογο γεγονός δεν συνέβη εκτός από την επίθεση του Κίτσου Τζαβέλα από το [[17Κίτσος ΝοεμβρίουΤζαβέλας|17 τουΚίτσο ΝοέμβρηΤζαβέλα]]. οΟ Τζαβέλαςτελευταίος, με 250300 Σουλιώτες και 50 ντόπιουςάνδρες, στήνειέστησε ενέδρα στο Σκαλί, σε μεγάλημια εφοδιοπομπή 300 ιππέων με αποτέλεσμα να σκοτώσουν αρκετούς και να αποκομίσουν πολλά λάφυρα.<ref>''Ιστορία Σκοτώθηκαντου 137Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. Τούρκοι304.</ref> Σε λίγο στο στρατόπεδο του Μουσταή άρχισαν οι δυσκολίες του ανεφοδιασμού και οι αρρώστιες. Έπειτα από 70 μέρες που κράτησε η πολιορκία του Αιτωλικού, στις [[3017 Νοεμβρίου|30 του Νοέμβρη]], οι Οθωμανοί φύγανε για την [[Άρτα]] και την [[Σκόδρα]]. Από την αρχή της εκστρατείας του Μουσταή μέχρι το λύσιμο της πολιορκίας οι Οθωμανοί χάσανε 4μόνο χιλιάδεςαπό τις ασθένειες χίλιους πεντακόσιους άνδρες. Οι Γκέκηδες της Σκόδρας δεν ξανα-εκστρατεύσανξαναεκστρατεύσαν στην δυτική Ελλάδα.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 304.</ref>