Μάρκος Μπότσαρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Το ελληνο-αλβανικό λεξικό: Το λεξικό αναφέρεται στην Αρβανίτικη απλή οπότε το ελληνο-αρβανίτικο λεξικό είναι πιο σωστή ονομασία.
Γραμμή 41:
 
=== Μάχη στο Κεφαλόβρυσο, ο θάνατός του και η κηδεία του (1823) ===
Το καλοκαίρι του [[1823]] προσπάθησε να ανακόψει το δρόμο στα τούρκικα στρατεύματα που επέδραμαν προς την δυτική [[Ρούμελη]]. Στις αρχές Ιουλίου ο [[Μουσταφά Πασάς Μπουσάτλι|Μουσταής πασάς]], επικεφαλής 15.000 επίλεκτων ανδρών, εκστράτευσε εναντίον της Επανάστασης και πρόσφατασύντομα κατέφθασε ο Ομέρ πασάς και ο Σούλτζη Κόρτσα με τα πολυάριθμα στρατεύματα τους.<ref>ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 138, Φεβρουάριος 2008, σελ. 16.</ref> Ο Μπότσαρης, τη νύχτα της [[8 Αυγούστου|8]]-[[9 Αυγούστου]],<ref>ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, τεύχος 138, Φεβρουάριος 2008, σελ. 16.</ref> μαζί με τον [[Κίτσος Τζαβέλας|Κίτσο Τζαβέλα]] και άλλους 450 [[Σουλιώτες]], επιτέθηκε κατά της εμπροσθοφυλακής των εχθρών, που είχαν στρατοπεδεύσει στο [[Κεφαλόβρυσο Ευριτανίας|Κεφαλόβρυσο]] του [[Καρπενήσι|Καρπενησίου]], στη μάχη που έμεινε γνωστή ως [[Μάχη του Κεφαλόβρυσου]]. Παρά τον αρχικά ελαφρύ τραυματισμό του, συνέχισε να πολεμάει και κατάφερε να νικήσει τους Τουρκαλβανούς. Όμως μια εχθρική σφαίρα έπληξε το μάτι του. Ιστορικοί αναφέρουν πως τότε ο Μπότσαρης είπε πριν ξεψυχήσει: «''Αδέλφια, με βάρεσαν''». Εκείνη τη στιγμή, οι Σουλιώτες, αν και νικούσαν, διέκοψαν τον αγώνα για να παραλάβουν τον νεκρό αρχηγό τους και τα λάφυρα. Οι Σουλιώτες σκότωσαν εκατοντάδες εχθρούς χωρίς όμως να καταφέρουν να σταματήσουν την τουρκική προέλαση. Μεταφέροντας το σώμα του Μπότσαρη προς το Μεσολόγγι όπου τελικά τον ενταφίασαν, σταμάτησαν για λίγο στον νάρθηκα της [[Μονή Προυσού|Μονής Προυσσού]] όπου ευρισκόταν ο [[Καραϊσκάκης|Γεώργιος Καραϊσκάκης]] κατάκοιτος. Αυτός τον ασπάστηκε λέγοντας "''Άμποτε ήρωα Μάρκο, κι' εγώ από τέτοιο θάνατο να πάω''".<ref>Ι. Βλαχογιάννη, ''Τα ανέκδοτα του Καραϊσκάκη και του Κολοκοτρώνη'', Αθήναι 1922, σελ. 8</ref><br />
Ο νεκρός μεταφέρθηκε στο Μεσολόγγι με θριαμβική πομπή που περιγράφει και ο [[Φρανσουά Πουκεβίλ|Πουκεβίλ]]. Του θριάμβου προηγούνταν Τούρκοι αιχμάλωτοι, ακολουθούσαν οι αιχμαλωτισμένοι ίπποι των αξιωματικών με πολύτιμα επισάγματα και πενήντα τέσσερεις σημαίες των εχθρών. Ο νεκρός Μάρκος ήταν καλυμμένος με γαλάζια χλαμύδα. Ακολουθούσαν τα λάφυρα που ήταν ζώα, όπλα, σκηνές, πολεμοφόδια και άλλα στρατιωτικά εφόδια και το ταμείο των εχθρών.<ref>[http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/b/2/3/metadata-02-0000302.tkl&do=99563_08.pdf&pageno=109&pagestart=1&width=368&height=575&maxpage=510&lang=en Γούδας Aν., ''Bίοι Παράλληλοι, Ήρωες της ξηράς,'' Εν Aθήναις 1876, Τ. 8, σ. 71]</ref> Η κηδεία ξεκίνησε το απομεσήμερο, από το οίκημα του Επάρχου [[Κωνσταντίνος Μεταξάς|Κωνσταντίνου Μεταξά]], για να δειχθεί ότι τον κηδεύει το Έθνος<ref>Ηλίας Παπαθανασόπουλος, «Ο θάνατος και η κηδεία του Μάρκου Μπότσαρη», Ιστορία Εικονογραφημένη,τχ.69 (Μάρτιος 1974), σελ.107</ref>. Η επικήδεια τελετή έγινε στον ναό Αγίου Νικολάου των προμαχώνων.
Για τον θάνατο του Μπότσαρη γράφηκαν πολλά έντεχνα [[Ποίηση|ποιήματα]] και [[Δημοτικό τραγούδι|δημοτικά τραγούδια]], ενώ φιλοτεχνήθηκαν και πίνακες [[Ζωγραφική|ζωγραφικής]]. Μεταξύ των άλλων ο [[Διονύσιος Σολωμός]] έγραψε ποίημα όπου παρομοιάζει την συρροή των Ελλήνων στην κηδεία του Μπότσαρη με την συρροή των Τρώων στην ταφή του Έκτορα.<ref>Κ.Σ. Κώνστα, ''Του Μάρκου Μπότσαρη'', Στερεοελλαδική Εστία, 1962, τ. 16, σελ. 117-130.</ref>