Τόμας Μπέκετ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Μπέκετ γεννήθηκε περίπου το 1119, <ref>Butler and Walsh ''Butler's Lives of the Saints'' p. 430</ref> ή το 1120 σύμφωνα με μεταγενέστερη παράδοση. Γεννήθηκε στο Τσίπσαϊντ του Λονδίνου, στις 21 Δεκεμβρίου, ανήμερα της γιορτής του Αποστόλου Θωμά. Ήταν ο γιος του Gilbert και της Matilda Becket. Τόσο ο πατέρας του, όσο και η μητέρα του ήταν Νορμανδικής καταγωγής, από την Thierville της Ανατολικής Νορμανδίας. Ο Γκίλμπερτ ξεκίνησε τη ζωή του ως έμπορος κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων. Κατοικούσε στο Λονδίνο και, ως ιδιοκτήτης ακινήτου, ζούσε με τα μισθώματα από τα ακίνητά του. Αμφότεροι οι γονείς του Τόμας ενταφιάστηκαν στον Καθεδρικό Ναό του Παλαιού Αγίου Παύλου .

Όταν ήταν 10 ετών, ο Μπέκετ στάλθηκε ως μαθητής στο κοινόβιο του Μέρτον και αργότερα παρακολούθησε ένα πρωτοβάθμιο σχολείο στο [[Λονδίνο]], πιθανώς εκείνο του [[Καθεδρικός ναός Αγίου Παύλου (Λονδίνο)|καθεδρικού ναού του Αγίου Παύλου]] (St. Paul's Cathedral). Αργότερα, σε ηλικία περίπου 20 ετών, πέρασε περίπου ένα χρόνο στο Παρίσι. Λίγο καιρό μετά την έναρξη της εκπαίδευσής του, ο Γκίλμπερτ Μπέκετ υπέστη οικονομική καταστροφή, και ο γιός του, ο Τόμας Μπέκετ, αναγκάστηκε να κερδίσει τα προς το ζην ως υπάλληλος. Ο Γκίλμπερτ εξασφάλισε αρχικά μια θέση για τον γιο του στην επιχείρηση ενός συγγενή του και στη συνέχεια, αργότερα, υπηρέτησεο στοΤόμας εντάχθηκε στην νοικοκυριόυπηρεσία του Theobald of Bec, του τότε Αρχιεπισκόπου του Κάντερμπρι. <ref name="ODNB">Barlow "[http://www.oxforddnb.com/view/article/27201 Becket, Thomas (1120?–1170)]" ''Oxford Dictionary of National Biography''</ref>

Ο Θέοβαλντ του ανέθεσε αρκετές σημαντικές αποστολές στη Ρώμη, αλλά επίσης τον έστειλε στη [[Μπολόνια]] και στο [[Οσέρ]] για να μελετήσει το [[Εκκλησιαστικό Δίκαιο]]. Ο Θέοβαλντ, επίσης, το 1154 ονόμασε τον Μπέκετ αρχιδιάκονο του Κάντερμπρι, άλλα του ανέθεσε και άλλες εκκλησιαστικές θέσεις, τόσο στον καθεδρικό ναό του Λίνκολν όσο και στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου, καθώς και προϊστάμενο του Μπέβερλι. Η αποτελεσματικότητά του σε αυτές τις θέσεις οδήγησε τον Θέοβαλντ να τον συστήσει στον βασιλιά [[Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας |Ερρίκο Β΄τηςΒ΄ της Αγγλίας]] για την κενή θέση του Λόρδου Καγκελάριου, <ref name="ODNB">Barlow "[http://www.oxforddnb.com/view/article/27201 Becket, Thomas (1120?–1170)]" ''Oxford Dictionary of National Biography''</ref> στην οποία ο Μπέκετ διορίστηκε τον Ιανουάριο του 1155. <ref name="Handbook84">Fryde, et al. ''Handbook of British Chronology'' p. 84</ref>

Ως καγκελάριος, ο Μπέκετ επέβαλε τις παραδοσιακές πηγές εσόδων του βασιλιά, που απαιτούντο από όλους τους γαιοκτήμονες, συμπεριλαμβανομένων των εκκλησιών και των επισκοπών. <ref name="ODNB">Barlow "[http://www.oxforddnb.com/view/article/27201 Becket, Thomas (1120?–1170)]" ''Oxford Dictionary of National Biography''</ref> Ο Βασιλιάς Ερρίκος μάλιστα έστειλε τον γιο του, τον [[Ερρίκος ο Νεότερος|ΧένριΕρρίκο το Νεότερο]] (Henry the Young King), να ζήσει στο σπίτι του Μπέκετ, κατά την τότε συνήθεια τα παιδιά των ευγενών να ανατρέφονται σε σπίτια άλλων ευγενών.  

Το χάσμα μεταξύ του Ερρίκου και του Μπέκετ μεγάλωσε καθώς ο νέος αρχιεπίσκοπος παραιτήθηκε από τη [[Καγκελάριος|θέση του Καγκελάριου]] και προσπάθησε να ανακτήσει και να επεκτείνει τα δικαιώματα της αρχιεπισκοπής . Αυτό οδήγησε σε μια σειρά συγκρούσεων με τον Βασιλιά, συμπεριλαμβανομένης της δικαιοδοσίας των κοσμικών δικαστηρίων έναντι των Άγγλων κληρικών, η οποία επιτάχυνε την αντιπάθεια μεταξύ του Μπέκετ και του βασιλιά. Οι προσπάθειες του Ερρίκου να επηρεάσει τους άλλους επισκόπους εναντίον του Μπέκετ ξεκίνησαν σε σύνοδο επισκόπων στο [[Αββαείο του Ουέστμινστερ|Γουέστμινστερ]] τον Οκτώβριο του 1163, όπου ο Βασιλιάς ζήτησε την έγκριση των παραδοσιακών δικαιωμάτων της βασιλικής κυβέρνησης σε σχέση με την εκκλησία. <ref name="ODNB">Barlow "[http://www.oxforddnb.com/view/article/27201 Becket, Thomas (1120?–1170)]" ''Oxford Dictionary of National Biography''</ref>

ΑυτόΩς οδήγησε στη Συνθήκη του Clarendon, όπουεπακόλουθο ο Μπέκετ κλήθηκε επίσημα να συμφωνήσει με τα δικαιώματα του Βασιλιά ή να αντιμετωπίσει πολιτικές επιπτώσεις. Σε αυτή ο ΒασιλιάςΟ [[Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας|Ερρίκος Β΄]] προκάλεσε και προέδρευσε σε δικαστική συνέλευση των περισσότερων ανώτερων Άγγλων κληρικών στο Clarendon Palace του Wiltshire στις 30 Ιανουαρίου 1164. Εκεί με δεκαέξι αποφάσεις-διατάγματα, επιδίωξε ανεξαρτησία και ασθενέστερη σύνδεση με τη Ρώμη. Χρησιμοποίησε όλες τις ικανότητές του για να προκαλέσει τη συγκατάθεση των επισκόπων, και προφανώςεύκολα ήταντο επιτυχήςεπέτυχε με όλους εκτός από τον Μπέκετ. Τέλος, ακόμη και ο Μπέκετ εξέφρασε την προθυμία του να συμφωνήσει με την ουσία των Συνθηκών του Clarendon (Constitutions of Clarendon), αλλά τελικά, αρνήθηκε να υπογράψει τα επίσημα έγγραφα. Ο Ερρίκος κάλεσε τον Μπέκετ να εμφανιστεί ενώπιον ενός μεγάλου συμβουλίου στο Κάστρο του [[Νορθάμπτον]] στις 8 Οκτωβρίου 1164, για να απαντήσει σε κατηγορίες περιφρόνησης της βασιλικής εξουσίας και παρανομιών στο γραφείο του Καγκελάριου. Ο Μπέκετ, που βγήκε καταδικασμένος από τη δίκη, κατέφυγε στην Ηπειρωτική Ευρώπη. <ref name="ODNB">Barlow "[http://www.oxforddnb.com/view/article/27201 Becket, Thomas (1120?–1170)]" ''Oxford Dictionary of National Biography''</ref>

Την εποχή που ο Ερρίκος κινείτο εναντίον των φίλων και των οπαδών του Μπέκετ, ο βασιλιάς [[Λουδοβίκος Ζ´ της Γαλλίας|Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας]] του προσέφερε προστασία. Έτσι ο Τόμας Μπέκετ πέρασε σχεδόν δύο χρόνια στο [[Αββαείο]] του [[Τάγμα των Κιστερκιανών|Τάγματος των Κιστερκιανών]] στο Ποντινί (Pontigny), έως ότου οι απειλές του Ερρίκου εναντίον του τον ανάγκασαν να μεταβεί στο Σανς (Sens) της Βουργουνδίας. Ο Μπέκετ αντέδρασε απειλώντας με αφορισμό τον βασιλιά και τους επισκόπους που τον υποστήριζαν, αλλά ο [[Πάπας Αλέξανδρος Γ΄]], παρόλο που τον συμπαθούσε, ευνοούσε μια πιο διπλωματική προσέγγιση. Παπικοί Λεγάτοι στάλθηκαν το 1167 με εξουσία να ενεργήσουν ως διαιτητές. <ref name="ODNB">Barlow "[http://www.oxforddnb.com/view/article/27201 Becket, Thomas (1120?–1170)]" ''Oxford Dictionary of National Biography''</ref> Επίσης το 1170, ο Αλέξανδρος έστειλε αντιπροσώπους για να επιβάλει λύση στη διαφορά. Σε αυτό το σημείο, ο Ερρίκος πρότεινε μια συμβιβαστική λύση, που θα επέτρεπε στον Τόμας να επιστρέψει στην Αγγλία από την εξορία. <ref name="ODNB">Barlow "[http://www.oxforddnb.com/view/article/27201 Becket, Thomas (1120?–1170)]" ''Oxford Dictionary of National Biography''</ref> Όμως τον Ιούνιο του 1170, ο Roger de Pont L'Évêque, αρχιεπίσκοπος της [[Γιορκ |Υόρκης]], μαζί με τον Gilbert Foliot, Επίσκοπο του [[Λονδίνο |Λονδίνου]], και τον Josceline de Bohon, Επίσκοπο του Σαλίσμπερυ[[Σόλσμπερι]], έστεψαν τον διάδοχο, [[Ερρίκος ο Νεότερος|Ερρίκο τον Νεότερο]], στην Υόρκη. Αυτό ήταν παραβίαση του προνομίου στέψης, που ανήκε στον [[Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ| Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρυ]] και τον Νοέμβριο του 1170, ο Μπέκετ αντιδρώντας, αφόρισε και τους τρεις επισκόπους. <ref>{{Cite book|title=Henry II|first=W.L.|last=Warren|authorlink=|publisher=University of California Press|isbn=9780520034945|date=1973|location=Berkeley and Los Angeles, California|page=507|url=https://books.google.com/books?id=1awwDwAAQBAJ&pg=PA507#v=onepage&q&f=false}}</ref>

Μαθαίνοντας τις νέες ενέργειες του Μπέκετ, ο [[Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας| Ερρίκος Β΄]] λέγεται ότι είχε εκφρασθεί με λέξεις που ερμηνεύθηκαν από τους άντρες του ότι επιθυμούσε να σκοτωθεί ο Μπέκετ. <ref name="Huscroft194">Huscroft ''Ruling England'' p. 194</ref> Για τα ακριβή λόγια του βασιλιά έχουν αναφερθεί αρκετές εκδοχές. Σύμφωνα με την άποψη του βιογράφου του Μπέκετ, τοντου Edward Grim, αυτόπτη μάρτυρα του φόνου, ο οποίος έγραψε στα Λατινικά, ο Ερρίκος είπε: ''Τι άθλιους κηφήνες και προδότες έχω θρέψει και μεγάλωσα στο σπίτι μου, που άφησαν τον κύριό τους να αντιμετωπίζεται με τόσο επαίσχυντη περιφρόνηση από έναν ταπεινής καταγωγής κληρικό;'' <ref name="Schama1">Schama ''History of Britain'' p. 142</ref> Ανεξαρτήτως όμως του τι είπε, τα λόγια του ερμηνεύτηκαν ως βασιλική διαταγή και τέσσερις ιππότες, ξεκίνησαν να αντιμετωπίσουν τον Αρχιεπίσκοπο στο Κάντερμπρι.

Στις 29 Δεκεμβρίου 1170, έφτασαν στο ΚάντερμπεριΚάντερμπρι. Σύμφωνα με την μαρτυρία του αυτόπτη μάρτυρα Edward Grim, έβαλαν τα όπλα τους κάτω από ένα δέντρο έξω από τον καθεδρικό ναό και έκρυψαν τις πανοπλίες τους κάτω από μανδύες, πριν μπουν στον καθεδρικό για να προκαλέσουν τον Μπέκετ. Οι ιππότες δήλωσαν στον Μπέκετ τη διαταγή του βασιλιά να πάει στο Γουίντσεστερ για να απολογηθεί για τις πράξεις του, αλλά ο Μπέκετ αρνήθηκε. Καθώς ο Μπέκετ αρνήθηκε να υποταχθεί στη θέληση του βασιλιά, αυτοί βγήκαν από το ναό ανέκτησαν τα όπλα τους και έσπευσαν πίσω για τη δολοφονία. <ref name="APS">Stanley ''Historical Memorials of Canterbury'' pp. 53–55</ref> Ο Μπέκετ, εν τω μεταξύ, προχώρησε στην κύρια αίθουσα για τον εσπερινό. Οι άλλοι μοναχοί προσπάθησαν να κλειδώσουν για ασφάλεια τις πόρτες της εκκλησίας, αλλά ο Μπέκετ τους είπε: ''«Δεν είναι σωστό να φτιάξετε φρούριο το σπίτι της προσευχής!''», διατάζοντας τους να ανοίξουν ξανά τις πόρτες.

Μετά το θάνατο του Μπέκετ, οι μοναχοί ετοίμασαν το σώμα του για ταφή. <ref name="ODNB">Barlow "[http://www.oxforddnb.com/view/article/27201 Becket, Thomas (1120?–1170)]" ''Oxford Dictionary of National Biography''</ref> Σύμφωνα με ορισμένους, ανακαλύφθηκε ότι ο Μπέκετ φορούσε ένα [[Κιλίκιο| κιλίκιο]] κάτω από τα ρούχα του αρχιεπισκόπου ως ένα σημάδι μετάνοιας. <ref>Grim, Benedict of Peterborough and William fitzStephen are quoted in Douglas, et al. ''English Historical Documents 1042–1182'' Volume 2 p. 821</ref> Οι πιστοί σε όλη την Ευρώπη άρχισαν να λατρεύουν τον Μπέκετ ως μάρτυρα, και στις 21 Φεβρουαρίου 1173, λίγο περισσότερο από δύο χρόνια μετά το θάνατό του αγιοποιήθηκε από τον [[Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ |Πάπα Αλέξανδρο Γ΄]] στην Εκκλησία του Αγίου Πέτρου στο Segni (Σιγνία, [[Λάτιο]], [[Ιταλία]]. Στις 12 Ιουλίου 1174, εν μέσω της μεγάλης εξέγερσης των γιών του Ερρίκου Β' (1173-1174), ο βασιλιάς ταπείνωσε τον εαυτό του ζητώντας δημόσια συγχώρηση στον τάφο του Μπέκετ, καθώς και στην εκκλησία του Κάντερμπρι, που έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή προσκυνήματα στην Αγγλία.

Οι μοναχοί φοβούμενοι το ενδεχόμενο να κλαπεί το σώμα του Μπέκετ, για να αποφευχθεί αυτό, τοποθέτησαν τη σωρό κάτω από το δάπεδο της ανατολικής κρύπτης του καθεδρικού ναού. <ref name="Barlow pp. 257">Barlow ''Thomas Becket'' pp. 257–258</ref> Ένα πέτρινο κάλυμμα τοποθετήθηκε πάνω από τον ταφικό χώρο με δύο τρύπες, όπου οι [[Χριστιανικό οδοιπορικό|προσκυνητές]] μπορούσαν να βάλουν τα κεφάλια τους και να φιλήσουν τον τάφο. <ref name="ODNB">Barlow "[http://www.oxforddnb.com/view/article/27201 Becket, Thomas (1120?–1170)]" ''Oxford Dictionary of National Biography''</ref> Αυτή η ρύθμιση απεικονίζεται στα "Miracle Windows" του παρεκκλησίου της Αγίας Τριάδος. Το 1220, τα οστά του Μπέκετ μεταφέρθηκαν σε ένα νέο επιχρυσωμένο και διακοσμημένο μνημείο πίσω από τον ψηλό βωμό στο παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδος. <ref name="angl_Beck">{{Cite web|url=http://www.anglicannews.org/news/2016/05/beckets-bones-return-to-canterbury-cathedral.aspx|title=Becket's bones return to Canterbury Cathedral|last=Drake|first=Gavin|ημερομηνία=23 May 2016|website=anglicannews.org|accessdate=23 May 2016|quote=}}</ref> Το Κάντερμπρι, λόγω της θρησκευτικής του ιστορίας, είχε δει πάντα πολλούς προσκυνητές, αλλά μετά το θάνατο του Τόμας Μπέκετ έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή προσκυνήματα στην Αγγλία και ο αριθμός τουςτων αυξήθηκεπροσκυνητών κατάαυξήθηκε πολύ.