Ναυμαχία της Πάτρας (1822): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 16:
| απώλειες2 = σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή μίας [[φρεγάτα]]ς, αρκετές ζημιές σε άλλα πλοία και αρκετοί νεκροί ή τραυματίες<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τόμος ΙΒ΄, σελ. 243.</ref>
}}
Η '''Ναυμαχία της Πάτρας''' το
== Η εξέλιξη των γεγονότων ==
Οι προύχοντες και οι [[φιλική Εταιρεία|Φιλικοί]] θεωρούσαν σημαντική τη συμμετοχή του στόλου των νησιών στην [[Επανάσταση του 1821]], γιατί τα παραθαλάσσια φρούρια της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]] κινδύνευαν ανά πάσα στιγμή από τα παράλια της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]]. Τα τρία νησιά, [[Ύδρα]], [[Σπέτσες]] και [[Ψαρά]], σχημάτισαν το στόλο εξήντατριών [[Έλληνες|ελληνικών]] πλοίων (27 υδραίικα, 20 σπετσιώτικα, 16 ψαριανά),<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τόμος ΙΒ΄, σελ. 242.</ref> ο οποίος γι’ αυτό το λόγο ονομάστηκε «Τρινήσιος». Τα πλοία ήταν μικρά εμπορικά, ενώ στον αντίποδα τα οθωμανικά ήταν μεγάλα, ακριβά αλλά και γερασμένα. Το στόλο διοικούσαν ο [[Ανδρέας Μιαούλης]], o [[Νικολής Αποστόλης]] και ο [[Γκίκας Τσούπας]].
Οι [[Έλληνες]] δεν έκαναν επίθεση κατά μέτωπο, αλλά συνήθιζαν να παρενοχλούν τα εχθρικά πλοία, με σκοπό να παρεμποδίζουν τις κινήσεις του εχθρού και όχι να του επιτίθενται. Όμως στις 24 Ιανουαρίου του 1822, όταν ο [[Καρά Πεπέ Αλή Πασάς|Καρά Πεπέ Αλή]] με 72 καράβια κατευθύνθηκε στο λιμάνι της [[Πάτρα]]ς και αποβίβασαν 4.000 Μικρασιάτες Τούρκους,<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τόμος ΙΒ΄, σελ. 241.</ref> οι
Γι’ αυτό το λόγο τα ελληνικά πλοία έφτασαν στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου στις
Το αποτέλεσμα αυτό ανέβασε το ηθικό των
==Παραπομπές==
| |||