Βικιπαίδεια

Λουδοβίκος Β´ της Βαυαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Προσθήκη στοιχείων μετά απο μετάφραση του αντίστοιχου λήμματος στην αγγλική Βικιπαιδεια, προσθήκη συνδέσμων, προσθήκη πηγών και διόρθωση μικρών ορθογραφικών λαθών.
Γραμμή 34:
|υπογραφή =
}}
Ο '''Λουδοβίκος Όθων Φρειδερίκος Γουλιέλμος της Βαυαρίας''' ([[Γερμανική γλώσσα|γερμανικά]]: ''Ludwig Otto Friedrich Wilhelm von Bayern'', [[25 Αυγούστου]] [[1845]] – [[13 Ιουνίου]] [[1886]]) ήταν [[Βασίλειο της Βαυαρίας|βασιλιάς της Βαυαρίας]] από τις [[10 Μαρτίου]] [[1864]] έως τις [[13 Ιουνίου]] [[1886]]. Έφερε επίσης τους τίτλους: Κόμης του [[Παλατινάτο|Παλατινάτου του Ρήνου]], Δούκας της [[Βαυαρία]]ς, της [[Φραγκονία]]ς και της [[Σουηβία]]ς. Παράλληλα, ήταν γνωστός και ως ''Βασιλιάς Κύκνος'' ή ''Βασιλιάς των Παραμυθιών'' (''der Märchenkönig''), λόγω της ρομαντικής του άποψης για το [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]].
 
Έχει μείνει στην [[ιστορία]] κυρίως για την κατασκευή εντυπωσιακών κάστρων με ανάμεικτους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς και τη μεγάλη του αγάπη κυρίως για το έργο του [[Ρίχαρντ Βάγκνερ]] και άλλων συνθετών. Είχε διαγνωσθεί ψυχικά ασθενής, αλλά το αποτέλεσμα της εξέτασης παραμένει αμφίβολο, όπως άλλωστε και τα αίτια του θανάτου του.
Γραμμή 41:
===Παιδικά και εφηβικά χρόνια===
[[Αρχείο:Maximilian II of Bavaria with his family.jpg|thumb|left|Ο πρίγκιπας Λουδοβίκος (αριστερά) με τους γονείς του και τον μικρότερο αδελφό του Όθωνα, γύρω στα 1860]]
Ο ''Λουδοβίκος Όθων Φρειδερίκος Γουλιέλμος της Βαυαρίας'' ήταν ο μεγαλύτερος γιος του τότε πρίγκιπα της [[Βασίλειο της Βαυαρίας|Βαυαρίας]], [[Μαξιμιλιανός Β΄ της Βαυαρίας|Μαξιμιλιανού Β΄]] και της [[Μαρία της Πρωσίας|Μαρίας των ΧοεντσόλερνΧοεντσόλλερν]], κόρης τούτου [[Γουλιέλμος της Πρωσίας (1783-1851)|Γουλιέλμου]] πρίγκιπα της Πρωσίας. Παππούς του από τη μεριά του πατέρα του ήταν ο βασιλιάς της Βαυαρίας [[Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας|Λουδοβίκος Α΄]], πατέρας του [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα της Ελλάδας]].
 
Ο Λουδοβίκος γεννήθηκε στο [[Παλάτι Νίμφενμπουργκ|Παλάτι Νύμφενμπουργκ]] (σήμερα στα προάστια του [[Μόναχο|Μονάχου]]), στις 25 Αυγούστου [[1845]]. Αρχικά οι γονείς του σκόπευαν να τον ονομάσουν Όθωνα, αλλά ο παππούς του και βασιλιάς της Βαυαρίας, επέμεινε να του δώσουν το όνομα αυτό, καθώς είχαν κοινή ημερομηνία γεννήσεως, ημέρα που τιμάται ο [[Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας|Άγιος Λουδοβίκος]], προστάτης άγιος της Βαυαρίας.<ref>Schlimm, σ. 5</ref> Ο νεότερος κατά τρία χρόνια αδελφός του, ονομάστηκε τελικά Όθωνας[[Όθων της Βαυαρίας|Όθων]].
 
Ο πατέρας του επιθυμούσε να μάθει και στους δύο του γιους τις βασιλικές ευθύνες από μικρή ηλικία.<ref>Nöhbauer, 2007, σ. 6</ref> Ο Λουδοβίκος ελεγχόταν αυστηρά από τους δασκάλους του τόσο στη μελέτη, όσο και στην άσκηση. Μερικοί μελετητές μάλιστα υποστηρίζουν ότι αυτή η αυστηρή διαπαιδαγώγηση και τα άγχη της βασιλικής οικογένειας οδήγησαν το Λουδοβίκο στην εκκεντρική του συμπεριφορά ως ενήλικας. Ο ίδιος δεν ήταν κοντά σε κανέναν από τους δύο του γονείς.<ref name="Focus">[http://www.focus.de/wissen/bildung/deutsche_geschichte/tid-22518/125-todestag-der-mythos-vom-maerchenkoenig_aid_632826.html ''Online Focus'']</ref> Αργότερα, ο ίδιος αναφερόταν στη μητέρα του με τη φράση «η σύζυγος του προκατόχου μου».<ref name="Nöhbauer12">Nöhbauer, 1998, σ. 12</ref>
 
Παρά την αυστηρή ζωή του ο Λουδοβίκος συνέχιζε να είναι ρομαντικός. Στην ηλικία των 15 ετών παρακολούθησε την [[Λόενγκριν (όπερα)|όπερα Λόενγκριν]] του [[Ρίχαρντ Βάγκνερ|Βάγκνερ]].<ref name="Focus" /> Μεγάλο μέρος της παιδικής και εφηβικής ζωής του ο Λουδοβίκος το πέρασε στο [[:en:Hohenschwangau_Castle|κάστρο Χοενσβάνγκαου]], κοντά στο [[Φύσεν|Φύσσεν]]. Ως έφηβος δέθηκε φιλικά με τον Πρίγκιπα[[:en:Prince_Paul_of_Thurn_and_Taxis|Πρίγκηπα Παύλο]], γόνο της πλούσιας βαυαρικής οικογένειας [[:en:Thurn_und_Taxis|Τουρν ουντκαι Τάξις]]. Μαζί ίππευαν, διάβαζαν ποίηση φωναχτά και ανέβαζαν σκηνές από όπερες του [[Ρίχαρντ Βάγκνερ|Βάγκνερ]]. Σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία συνδέθηκε φιλικά με την [[Ελισάβετ της Βαυαρίας]], μετέπειτα Αυτοκράτειρα της Αυστρίας, με την οποία άλλωστε είχαν συγγένεια.
 
===Ως βασιλιάς===
====ΠρωταΠρώτα χρόνια====
[[Αρχείο:Ludwig II Bavarya-GHP-447796.jpg|thumb|right|Ο Λουδοβίκος το 1864]]
Ο Λουδοβίκος στέφθηκε βασιλιάς της Βαυαρίας στις 10 Μαρτίου του [[1864]], ύστερα από το θάνατο του πατέρα του από ασθένεια.<ref name="Nöhbauer12" /> Δεν θεωρούνταν έτοιμος για ανώτατα αξιώματα, ενώ η ανθρωπιστική του παιδεία δεν τον είχε προετοιμάσει για τα καθήκοντα του βασιλιά.<ref name="Focus" /> Μολαταύτα ήταν αγαπητός στο λαό της Βαυαρίας και αλλού.<ref name="Focus" /> Ο Λουδοβίκος ζούσε σε μια εποχή, όπου οι πολίτες επεδίωκαν από καιρό ένα πιο δημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης, αλλά ο ίδιος ονειρευόταν την [[Απολυταρχία]], όπως την είχε καθιερώσει ο [[ΓάλλοιΓαλλία|Γάλλος]] βασιλιάς [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος ΙΔ΄]].<ref name="Focus" />
 
Λίγες μόλις εβδομάδες μετά την στέψη του κάλεσε τον [[Ρίχαρντ Βάγκνερ|Βάγκνερ]] στο [[Μόναχο]].<ref name="Life61">Time-Life Παγκόσμια Ιστορία, σ. 61</ref><ref>Nöhbauer, 1998, σ. 25</ref>
 
Τα μεγαλύτερα άγχη του νέου βασιλιά, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του, ήταν η απόκτηση ενός διαδόχου και η σχέσεις με την ιμπεριαλιστική [[Πρωσία]]. Για το πρώτο αρραβωνιάστηκε στις 22 Ιανουαρίου [[1867]] τη [[Σοφία Καρλόττα δούκισσα στη Βαυαρία|Σοφία Καρλόττα της Βαυαρίας]], τη νεότερη αδελφή της φίλης του [[Ελισάβετ της Βαυαρίας]].<ref name="Focus" /> Ωστόσο ανέβαλε διαρκώς την ημερομηνία των γάμων τους και τελικά με ένα γράμμα τον Οκτώβριο του ίδιου έτους της ανακοίνωσε την απόφασή του να μην παντρευτούν. Άρχισε να κρατά ημερολόγιο, το οποίο όμως χάθηκε κατά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]] και στο οποίο φαίνεται να έγραφε τις προσωπικές του σκέψεις σχετικά με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό και τη θέλησή του να μείνει σωστός [[Καθολική Εκκλησία|Καθολικός]].
 
Στον πόλεμο μεταξύ της [[Αυστριακή Αυτοκρατορία|Αυστριακής Αυτοκρατορίας]] και της [[Πρωσία]]ς, ο οποίος ξέσπασε το [[1866]], το [[Βασίλειο της Βαυαρίας]] τάχθηκε υπέρ της πρώτης, όπως πολλά άλλα γερμανικά κράτη.<ref name="Focus" /> Ο πόλεμος έληξε με νίκη των ΠρώσωνΠρώσσων και των συμμάχων τους κι έτσι ο Λουδοβίκος υπέγραψε αμυντική συνθήκη με τον [[Γουλιέλμος Α' της Γερμανίας|Γουλιέλμο Α']]. Κατά τον [[Γαλλοπρωσικός Πόλεμος|ΓαλλοπρωσικόΓαλλο-Πρωσσικό πόλεμο]] ([[1870]]-[[1871]]) η Βαυαρία πήρε μέρος στο πλευρό της Πρωσίας, η οποία με τη νίκη της κατάφερε να [[Γερμανική ενοποίηση|ενώσει όλα τα γερμανικά κρατίδια]]. Το Δεκέμβριο του [[1870]] ο Λουδοβίκος δωροδοκήθηκε μυστικά από τον [[Όττο φον Μπίσμαρκ|Μπίσμαρκ]], ώστε να συμφωνήσει στην είσοδο της [[Βασίλειο της Βαυαρίας|Βαυαρίας]] στην [[Γερμανική Αυτοκρατορία]].<ref>Time-Life Παγκόσμια Ιστορία, σ. 55</ref> Με τον τρόπο αυτό το βαυαρικό βασίλειο έχασε τη σπουδαιότητά του, αν και διατήρησε ορισμένα προνόμια. Ο Λουδοβίκος προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί για τις αλλαγές αυτές και έτσι αρνήθηκε να παρευρεθεί στην τελετή στέψης του [[Γουλιέλμος Α' της Γερμανίας|Γουλιέλμου Α']].<ref>Nöhbauer, 1998, σ. 37</ref>
 
====Απομάκρυνση από την πολιτική====
Μετά την ίδρυση της ενιαίας Γερμανίας ο Λουδοβίκος απομακρυνόταν από την πολιτική όλο και περισσότερο. Κατασκεύασε τρεις επιβλητικούς πύργους με ανάμεικτους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς και μετέτρεψε το εσωτερικό τους σε έναν ερμητικά κλειστό κόσμο πολυτέλειας και υπερβολής.<ref name="Life61" /> Το πρώτο κάστρο ήταν το [[Κάστρο Νοϊσβάνσταϊν|ΝοϊσβάνσταϊνΝόϊσβανσταϊν]], πάνω στα βαυαρικά βουνά. Ακολούθησε το [[:en:Herrenchiemsee|Παλάτι ΧέρενκιμζεεΧερρενκίμζεε]], το οποίο σχεδιάστηκε στα πρότυπα του [[Παλάτι των Βερσαλλιών|Παλατιού των Βερσαλλιών]].<ref name="BPD">[http://www.schloesser.bayern.de/englisch/palace/index.htm Bavarian Palace Department]</ref> Το [[1869]] ολοκληρώθηκε η κατασκευή του Χειμερινού Κήπου στην ταράτσα του [[:en:Munich_Residenz|Παλατιού του Μονάχου]], που χρησιμοποιούσαν προγενέστεροι ηγεμόνες της Βαυαρίας. Ο Κήπος είχε ξεκινήσει το [[1867]] ως μια αρκετά μικρή κατασκευή, αλλά με προσθήκες τα έτη [[1868]] και [[1871]] οι διαστάσεις του μεγάλωσαν κατά πολύ. Τα σχέδιά του για ένα χώρο φεστιβάλ στην πόλη του Μονάχου, μονάχα για τον Βάγκνερ, ματαιώθηκαν κι έτσι την τετραετία [[1872]]-[[1876]] υποστήριξε την κατασκευή τουτης ''[[Όπερα του Μπαϊρόιτ|Festspielhaus]]''Όπερας στοτου [[ΜπαϊρόιτΜπάιροϊτ]]. Σε αυτό το χώρο παρακολούθησε το [[1876]] την πρόβα και την τρίτη δημόσια εκτέλεση του πλήρους κύκλου του έργου [[Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν|''Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν'']]. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Λουδοβίκος ανάμεσα στο [[1872]] και το [[1885]] παρακολούθησε 209 ιδιωτικές παραστάσεις (μόνος του ή με κάποιον καλεσμένο), το συνολικό κόστος των οποίων ανερχόταν στα 97.300 μάρκα.{{πηγή}}
 
Το [[1878]] αποπερατώθηκε το [[:en:Linderhof_Palace|Παλάτι Λίντερχοφ]] κοντά στην πόλη [[:en:Oberammergau|Όμπεραμμεργκαου]], το μοναδικό κάστρο που ο βασιλιάς πρόφτασε να δει ολοκληρωμένο. Τη δεκαετία του [[1880]] ο Λουδοβίκος συνέχισε τα σχέδιά του, τα οποία όμως έμειναν στα χαρτιά: επιθυμούσε την κατασκευή του κάστρου [[:en:Falkenstein_Castle_(Pfronten)|Φάλκενσταϊν]] κοντά στην μικρή πόλη [[:en:Pfronten|Πφρόντεν]], ενός παλατιού [[Βυζάντιο|βυζαντινού]] τύπου και ενός [[Κίνα|κινέζικου]] θερινού παλατιού στο [[Τιρόλο (ομόσπονδο κρατίδιο)|Τυρόλο]].
 
====Εκθρόνιση====
Γραμμή 69:
Όλα τα μεγαλόπνοα έργα του Λουδοβίκου χρηματοδοτούνταν από το προσωπικό του κεφάλαιο, αλλά κάτι τέτοιο δε σταμάτησε την οικονομική πτώση της [[Βαυαρία]]ς.<ref>Nöhbauer, 1998, σ. 73</ref>{{Ref_label|I|i|none}} Οι Υπουργοί του τον συμβούλευαν να κάνει οικονομία, αλλά αυτός συνέχισε τις ρομαντικές του φαντασιώσεις. Αποφάσισε να αντικαταστήσει τους Υπουργούς του, αλλά αυτοί έδρασαν πρώτοι.
 
Αναζητώντας μια αιτία για να καθαιρέσουν το βασιλιά, με συνταγματικό ωστόσο τρόπο, αποφάσισαν να στηρίξουν ότι ήταν ψυχικά άρρωστος και δεν μπορούσε να κυβερνήσει. Ζήτησαν από το θείο του Λουδοβίκου και αντιβασιλέα της Βαυαρίας [[Λεοπόλδος της Βαυαρίας|Λεοπόλδο]] να τον αντικαταστήσει. Ο Λεοπόλδος δέχτηκε, εφόσον οι συνωμότες παρουσίαζαν αξιόπιστη απόδειξη ότι ο βασιλιάς ήταν [[ΠαράνοιαΠαρανοϊκή σχιζοφρένεια|παρανοϊκός]].
Συντάχθηκε μια λίστα με παράξενες συνήθειες του Λουδοβίκου, βασισμένη σε μαρτυρίες και παράπονα υπηρετών του. Δεν είναι γνωστό, αν όλα όσα περιλαμβάνονταν στη λίστα ήταν αληθή, αλλά αυτό ήταν αρκετό. Στις αρχές Ιουνίου του [[1886]] τέσσερις [[Ψυχιατρική|ψυχίατροι]] με επικεφαλής τον [[:en:Bernhard_von_Gudden|Μπέρνχαρντ φον Γκούντεν]] ολοκλήρωσαν την αναφορά τους, καταλήγοντας ότι ο βασιλιάς πάσχει από [[παράνοια]].{{Ref_label|II|ii|none}} Στις [[12 Ιουνίου]] μεταφέρθηκε στο [[:en:Berg_Castle_(Bavaria)|Κάστρο Μπεργκ]] δίπλα στη λίμνη [[Στάρνμπεργκερ:en:Lake_Starnberg|Στάρνμπεργκ]], νότια του [[Μόναχο|Μονάχου]].
 
===Το τέλος του===
[[Αρχείο:Ludwig II Memorial Cross Lake Starnberg.jpg|thumb|right|Σταυρός στο σημείο όπου βρέθηκε το σώμα του Λουδοβίκου]]
Στις [[13 Ιουνίου]], γύρω στις εφτά παρά τέταρτο το απόγευμα,<ref name="Who">[http://www.whonamedit.com/doctor.cfm/491.html Whonamedit?]</ref> ο Λουδοβίκος Β΄ ζήτησε από τον φον Γκούντεν να τον συνοδεύσει σε μια βόλτα στις όχθες της κοντινής λίμνης. Υποτίθεται ότι θα επέστρεφαν στις οκτώ, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Μετά από πολύωρες έρευνες τα πτώματα των δύο ανδρών βρέθηκαν περίπου στις έντεκα το βράδυ στα νερά της λίμνης, μόλις λίγα μέτρα το ένα από το άλλο.<ref name="Who" /> Δύο αστυνομικοί που περιπολούσαν σε σχετικά κοντινή απόσταση, ισχυρίστηκαν πως ούτε άκουσαν, ούτε είδαν τίποτε ύποπτο.<ref name="Who" /> Το ρολόι του βασιλιά είχε σταματήσει στις εφτά6:54 μ.μ., το οποίο μαζί με την ακαμψία των μελών του, οδήγησε στο συμπέρασμα ότι εκείνη την ώρα πέθανε.<ref name="Who" /> Αντιθέτως το ρολόι του φον Γκούντεν είχε σταματήσει λίγο μετά τις οχτώ.<ref name="Who" />
 
Η κηδεία του έγινε στις 19 Ιουνίου [[1886]] με πολυτελείς λεπτομέρειες. Ενταφιάστηκε στην κρύπτη του [[:en:St._Michael's_Church,_Munich|Ναού του Αγίου Μιχαήλ στο Μόναχο]] (όπου αργότερα ενταφιάστηκε και ο αδερφός του, [[Όθων της Βαυαρίας|Όθων]]), ενώ σύμφωνα με τη βαυαρική παράδοση η καρδιά του βρίσκεται στο [[:en:Shrine_of_Our_Lady_of_Altötting|Παρεκκλήσι της Θείας Χάριτος του Αλταίττινγκ]] . Τρία χρόνια μετά το θάνατό του κατασκευάστηκε ένα παρεκκλήσι που "επιβλέπει" το σημείο όπου βρέθηκε η σωρός του και ανεγέρθη ένας σταυρός στη λίμνη. Κάθε χρόνο στις [[13 Ιουνίου]], επέτειο του θανάτου του, πραγματοποιείται επιμνημόσυνη τελετή.
 
====Σχετικές θεωρίες====
Δεν υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες και άρα το πιθανότερο είναι ότι δε θα γίνει ποτέ γνωστό τι ακριβώς συνέβη. Επίσημα ο Λουδοβίκος Β΄ αυτοκτόνησε με πνιγμό, αλλά κάτι τέτοιο αμφισβητείται έντονα, εφόσον μάλιστα δε βρέθηκε νερό στους [[Πνεύμονες|πνεύμονές]] του.<ref name="Nöhbauer88">Nöhbauer, 1998, σ. 88</ref> Επιπλέον, η θεωρία αυτοκτονίας του Λουδοβίκου δεν εξηγεί το θάνατο του φον Γκούντεν: βρέθηκε στραγγαλισμένος και υπήρχαν ίχνη πάλης, κάτι που οδηγεί στην υποψία ότι ο Λουδοβίκος Β΄ σκότωσε τον ψυχίατρο.<ref name="Focus" />
 
Σύμφωνα με μια αρκετά αποδεκτή θεωρία, ο βασιλιάς δολοφονήθηκε<ref name="Who" /> και μάλιστα με πυροβολισμό.<ref name="Nöhbauer88" /> Ηθικοί αυτουργοί θεωρούνται είτε οι συνωμότες Υπουργοί του, είτε κάποια μέλη της οικογενείας του, ώστε να μη διαταραχθεί το νέο καθεστώς.<ref name="Who" /> Το γεγονός όμως ότι ο Λουδοβίκος Β΄ ήταν πολιτικά ακίνδυνος και επομένως κανείς από τους προαναφερθέντες δεν είχε λόγο να διατάξει τη δολοφονία του, στηρίζει την πρώτη θεωρία.<ref name="Focus" />
 
==Υστεροφημία==
Μία από τις πιο δημοφιλείς ρήσεις του Λουδοβίκου ήταν η εξής: "Επιθυμώ να παραμείνω ένα αιώνιο αίνιγμα για τον εαυτό μου και για τους άλλους."<ref>{{Cite book|title=Schillerpredigten|publisher=De Gruyter|isbn=978-3-11-154572-1|date=1909-12-31|location=Berlin, Boston|pages=200–219|url=http://dx.doi.org/10.1515/9783111545721-014}}</ref>
===Κάστρα===▼
 
* [[Κάστρο Νοϊσβάνσταϊν]]: αποτελεί το πιο γνωστό κτίσμα του Λουδοβίκου. Είναι χτισμένο στις [[Άλπεις|Βαυαρικές Άλπεις]], ψηλότερα από το κάστρο στο οποίο μεγάλωσε, το Χοενσβάνγκαου. Συνδυάζει στοιχεία από τη βυζαντινή και τη γοτθική αρχιτεκτονική. Πολλές τοιχογραφίες απεικονίζουν σκηνές από έργα του Βάγκνερ. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα επίσης είναι η απομίμηση του [[Βυζάντιο|βυζαντινού]] μεγαλείου στην αίθουσα του θρόνου (Thronsaal).<ref name="Life61"/> Δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αν και ορισμένα κτίσματα κατασκευάστηκαν μετά το θάνατο του Λουδοβίκου.<ref>Hojer, σ. 294</ref> Σε λιγότερο από έξι εβδομάδες μετά από αυτό, ο Λεοπόλδος άνοιξε το κάστρο στο κοινό, ενώ μόλις το [[1899]] πληρώθηκαν τα έξοδα της κατασκευής του.<ref>Rauch, σ. 16</ref> Το κάστρο αποτελεί μέχρι και σήμερα σημαντικό τουριστικό προορισμό, ενώ αποτελεί και την έμπνευση για του Κάστρου της Ωραίας Κοιμωμένης στην κινηματογραφική ταινία του [[Ουώλτ Ντίσνεϋ]].<ref>Smith, σ. 79</ref>▼
▲==='''Κάστρα==='''
* [[Παλάτι Λίντερχοφ]]: είναι το μοναδικό από τα κάστρα του Λουδοβίκου, που ολοκληρώθηκε πριν το θάνατό του. Είναι κατασκευασμένο σε ρυθμό [[Ροκοκό]] με εντυπωσιακούς κήπους. Οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό του παλατιού εκφράζουν τη ρομαντική άποψη του Λουδοβίκου για τον [[Απολυταρχισμός|απολυταρχισμό]]. Λίγο πιο βόρεια από το παλάτι υπάρχει η τεχνητή ''Σπηλιά της Αφροδίτης'', εμπνευσμένη από την πρώτη πράξη της όπερας [[Τανχόυζερ (όπερα του Βάγκνερ)|Τανχόυζερ]]. Η λίμνη που βρισκόταν στο εσωτερικό της φωτιζόταν με κόκκινο, πράσινο ή μπλε φως, παραγόμενο από μία εκ των πρώτων ηλεκτρικών μονάδων στη [[Βαυαρία]].<ref>Petzet, σ. 144</ref> Λέγεται ότι εκεί δίνονταν παραστάσεις μόνο για τον Λουδοβίκο, αλλά αυτό δεν είναι σίγουρο.<ref>Petzet, σ. 146</ref>▼
 
* [[Παλάτι Χέρενκιμζεε]]: σχεδιάστηκε στα πρότυπα του [[Παλάτι των Βερσαλλιών|Παλατιού των Βερσαλλιών]].<ref name="BPD" /> Μονάχα το κεντρικό του τμήμα αποπερατώθηκε, ενώ ανολοκλήρωτα τμήματά του κατεδαφίστηκαν μετά το θάνατο του Λουδοβίκου.<ref name="BPD" /> Βρίσκεται στο νησί Χέρενινσελ της λίμνης Κίμζεε.▼
▲* [[Κάστρο Νοϊσβάνσταϊν]]: αποτελεί το πιο γνωστό κτίσμα του Λουδοβίκου. Είναι χτισμένο στις [[Άλπεις|Βαυαρικές Άλπεις]], ψηλότερα από το κάστρο στο οποίο μεγάλωσε, το [[:en:Hohenschwangau_Castle|Χοενσβάνγκαου]]. Συνδυάζει στοιχεία από τη βυζαντινή και τη γοτθική αρχιτεκτονική. Πολλές τοιχογραφίες απεικονίζουν σκηνές από έργα του Βάγκνερ. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα επίσης είναι η απομίμηση του [[Βυζάντιο|βυζαντινού]] μεγαλείου στην αίθουσα του θρόνου (Thronsaal).<ref name="Life61" /> Δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αν και ορισμένα κτίσματα κατασκευάστηκαν μετά το θάνατο του Λουδοβίκου.<ref>Hojer, σ. 294</ref> Σε λιγότερο από έξι εβδομάδες μετά από αυτό, ο [[Λεοπόλδος αντιβασιλιάς της Βαυαρίας|Λεοπόλδος]] άνοιξε το κάστρο στο κοινό, ενώ μόλις το [[1899]] πληρώθηκαν τα έξοδα της κατασκευής του.<ref>Rauch, σ. 16</ref> Το κάστρο αποτελεί μέχρι και σήμερα σημαντικό τουριστικό προορισμό, ενώ αποτελεί και την έμπνευση για του Κάστρου της Ωραίας Κοιμωμένης στην [[Η Ωραία Κοιμωμένη (ταινία, 1959)|ομώνυμη κινηματογραφική ταινία]] του [[Ουώλτ Ντίσνεϋ]].<ref>Smith, σ. 79</ref>
* [[Το Σπίτι του Βασιλιά στο Σάχεν]]: αποτελεί ένα μικρό ορεινό κάστρο (''Schlösschen''), περίπου δέκα [[χιλιόμετρα]] νότια της πόλης [[Γκάρμις-Παρτενκίρχεν]] και σε υψόμετρο 1870 μέτρα. Χτίστηκε ανάμεσα στο [[1869]] και το [[1872]].<ref name="BPD" /> Είναι χτισμένο σαν [[Ελβετία|ελβετικό]] [[σαλέ]], αλλά η διακόσμησή του αντανακλά τον θαυμασμό του Λουδοβίκου για την Ανατολή.<ref name="BPD" />▼
▲* [[:en:Linderhof_Palace|Παλάτι Λίντερχοφ]]: είναι το μοναδικό από τα κάστρα του Λουδοβίκου, που ολοκληρώθηκε πριν το θάνατό του. Είναι κατασκευασμένο σε ρυθμό [[Ροκοκό]] με εντυπωσιακούς κήπους. Οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό του παλατιού εκφράζουν τη ρομαντική άποψη του Λουδοβίκου για τον [[Απολυταρχισμός|απολυταρχισμό]]. Λίγο πιο βόρεια από το παλάτι υπάρχει η τεχνητή ''Σπηλιά της [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτης]]'', εμπνευσμένη από την πρώτη πράξη της όπερας [[Τανχόυζερ (όπερα του Βάγκνερ)|Τανχόυζερ]]. Η λίμνη που βρισκόταν στο εσωτερικό της φωτιζόταν με κόκκινο, πράσινο ή μπλε φως, παραγόμενο από μία εκ των πρώτων ηλεκτρικών μονάδων στη [[Βαυαρία]].<ref>Petzet, σ. 144</ref> Λέγεται ότι εκεί δίνονταν παραστάσεις μόνο για τον Λουδοβίκο, αλλά αυτό δεν είναι σίγουρο.<ref>Petzet, σ. 146</ref>
▲* [[:en:Herrenchiemsee|Παλάτι ΧέρενκιμζεεΧέρρενκιμζεε]]: σχεδιάστηκε στα πρότυπα του [[Παλάτι των Βερσαλλιών|Παλατιού των Βερσαλλιών]].<ref name="BPD" /> Μονάχα το κεντρικό του τμήμα αποπερατώθηκε, ενώ ανολοκλήρωτα τμήματά του κατεδαφίστηκαν μετά το θάνατο του Λουδοβίκου.<ref name="BPD" /> Βρίσκεται στο νησί ΧέρενινσελΧέρρενινσελ της λίμνης [[:en:Chiemsee|Κίμζεε]].
▲* [[:en:King's_House_on_Schachen|Το Σπίτι του Βασιλιά στο Σάχεν]]: αποτελεί ένα μικρό ορεινό κάστρο (''Schlösschen''), περίπου δέκα [[χιλιόμετρα]] νότια της πόλης [[Γκάρμις-Παρτενκίρχεν]] και σε υψόμετρο 1870 μέτρα. Χτίστηκε ανάμεσα στο [[1869]] και το [[1872]].<ref name="BPD" /> Είναι χτισμένο σαν [[Ελβετία|ελβετικό]] [[σαλέ]], αλλά η διακόσμησή του αντανακλά τον θαυμασμό του Λουδοβίκου για την Ανατολή.<ref name="BPD" />
 
Ο επονομαζόμενος "Βασιλιάς Κύκνος" λέγεται ότι είχε εμπνεύσει την πλοκή του διάσημου μπαλέτου του [[Πιοτρ Τσαϊκόφσκι|Τσαϊκόφσκυ]], καθώς ο κύκνος επανεμφανιζόταν στη ζωή του τραγικού βασιλιά: πέρασε μέρος της παιδικής του ηλικίας στο Χοενσβάνγκαου (''"υψηλή περιοχή του κύκνου"''), ενώ ο ίδιος δημιούργησε το Κάστρο Νόισβανσταϊν (''"Βράχος του Νέου Κύκνου"''). Όμως η πρεμιέρα της ''[[Η λίμνη των κύκνων|Λίμνης των Κύκνων]]'' πραγματοποιήθηκε δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου.
 
==Πινακοθήκη==
Γραμμή 98 ⟶ 105 :
===Προσφορά στην τέχνη===
[[File:Gärtnerplatz München 04.jpg|thumb|Η όπερα Staatstheater am Gärtnerplatz 2017]]
Ο Λουδοβίκος είχε ιδιαίτερη αδυναμία προς τους αρχαίους [[Τεύτονες (λαός)|τευτονικούς]] μύθους, κάτι που ενίσχυε ο [[Ρίχαρντ Βάγκνερ]].<ref name="Life61" /> Στην πραγματικότητα τον θαύμαζε από νεαρή ηλικία, ενώ θεωρείται αυτός που διέσωσε την καριέρα του [[Γερμανία|Γερμανού]] συνθέτη. Πιθανώς χωρίς την υποστήριξη του Λουδοβίκου τα τελευταία έργα του Βάγκνερ να μην είχαν γραφτεί, ενώ του δόθηκε σημαντική ώθηση με το ανέβασμα αυτών των έργων στην αναγνωρισμένου κύρους [[Εθνική Όπερα του Μονάχου]] (Nationaltheater München). Αγαπούσε ιδιαίτερα την [[Λόενγκριν (όπερα)|όπερα Λόενγκριν]], κάτι που μαρτυρούν τόσο το όνομα του πύργου ΝοϊσβάνσταϊνΝόϊσβανσταϊν (''Βράχος του Νέου Κύκνου''), όσο και οι πήλινοι διακοσμητικοί κύκνοι του.<ref>Time-Life Παγκόσμια Ιστορία, σ. 60</ref> Ο Λουδοβίκος έχτισε επίσης την [[Όπερα του Μπαϊρόιτ]], αποκλειστικά για έργα του Βάγκνερ.
 
Επιπλέον ο Λουδοβίκος έχτισε την όπερα [[:en:Staatstheater_am_Gärtnerplatz|Staatstheater am Gärtnerplatz]], τη δεύτερη όπερα της πόλης. Εκεί παρουσίασαν τα έργα τους πολλοί δημιουργοί, ανάμεσά τους ο [[Ρίχαρντ Βάγκνερ|Βάγκνερ]], ο [[Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ|Γκλουκ]], ο [[Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ|Μότσαρτ]], ο [[Ερρίκος Ίψεν|Ίψεν]] και ο [[Καρλ Μαρία φον Βέμπερ|Βέμπερ]]. Εκτός αυτών, εκεί παρουσιάστηκαν έργα του [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ|Σαίξπηρ]], του [[Μολιέρος|Μολιέρου]] και του [[Πιερ Κορνέιγ|Κορνέιγ]].
 
==Σημειώσεις==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Λουδοβίκος_Β´_της_Βαυαρίας"