Ερμής (μυθολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| εικόνα =[[FileΑρχείο:Hermes Logios Altemps Inv8624 n2bb.jpg|260px255px]]

| ιδιότητα = Μπορούσε να πετάει πάνω από στεριές και [[Θάλασσα|θάλασσες]], και ήταν ο μόνος [[Δώδεκα θεοί του Ολύμπου|θεός]] που μπορούσε να μεταφέρεται στον [[Όλυμπος (μυθολογία)|Όλυμπο]], στηνστη [[Γη|γη]] και στον [[Κάτω Κόσμος|Κάτω Κόσμο]] ανενόχλητος

[[Αρχείο:Hermes di Prassitele, at Olimpia, front.jpg|thumb|444x444px|right|Ο Ερμής του [[Πραξιτέλης|Πραξιτέλους]] που ήταν στημένος στο εκεί ηραίοΗραίο στο δεύτερο μ.Χ. αιώνα, [[Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας]].]]

Ο '''Ερμής''' είναι ο αγγελιαφόρος των θεών της [[ελληνική μυθολογία|ελληνικής μυθολογίας]].<ref>[[Ίρις (μυθολογία)|Ο Ίρις]] έχει έναν παρόμοιο ρόλο ως θεϊκός αγγελιαφόρος.</ref> Ακόμη λειτουργεί ως [[ψυχοπομπός]], οδηγεί δηλαδή τις ψυχές των νεκρών στον [[Άδης|Άδη]] (όπως μαθαίνουμε στην ''[[Οδύσσεια]]''), αλλά είναι και προστάτης των κλεφτών, των τυχερών παιγνίων και του εμπορίου.<ref>[[Walter Burkert]], ''Greek Religion'' 1985 section III.2.8.</ref> Σύμφωνα με τον επικρατέστερο [[μύθοςΜύθος|μύθο]], πατέρας του ήταν ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] και μητέρα του η [[Μαία (μυθολογία)|Μαία]], μία από τις [[Πλειάδες (μυθολογία)|Πλειάδες]], τις θυγατέρες του Άτλαντα, του γίγαντα που κρατούσε στις πλάτες του τον ουρανό. Πρόκειται για τις Πλειάδες κόρες που αργότερα ο Δίας τις μετέτρεψε σε αστερισμό, μαζί με τον κυνηγό Ωρίωνα, καθώς ο τελευταίος τις καταδίωκε.

== Σύμβολα ==

Πρόκειται, ίσως, για την πιο συμπαθητική θεότητα του ελληνικού δωδεκάθεου, καθώς συνδυάζει, αρχικά, πολύ έντονα τα ανθρώπινα με τα θεϊκά στοιχεία, αλλά και διότι θεωρείται, ουσιαστικά, ο πρώτος δάσκαλος του ανθρώπινου γένους, Εκείνος είναι που εισήγαγε τα γράμματα και τις επιστήμες στην ανθρωπότητα, δίδαξε τη χρήση της διάνοιας και, μάλιστα, υπάρχουν μύθοι οι οποίοι του αποδίδουν τη μετάδοση της γνώσης της φωτιάς στους ανθρώπους. Ταυτόχρονα, είναι προστάτης του εμπορίου, των ουσιαστικών τελετών και της μαγείας. Εκφράζει με ένα αρχετυπικό, σχεδόν, τρόπο την ταχύτητα, την ευλυγισία, τη μεταβλητότητα, μα και τους απατηλούς δρόμους που κάποιες φορές ακολουθεί ο νους, καθώς εύκολα απατάται και κάνει λάθη. Διαθέτει, επιπλέον, μια σκιώδη και περισσότερο ανθρώπινη όψη, καθώς είναι πρώτος στην απάτη, το ψεύδος και την κλοπή. Ο Βρετανός ακαδημαϊκός Ρ. Φ. Γουΐλετς γράφει τα εξής:

Τα βασικότερα γνωρίσματά του, ωστόσο, είναι ότι λειτουργεί ως αγγελιαφόρος των θεών, δηλαδή, ως μεσάζοντας μεταξύ αυτών και των ανθρώπων, ενώ επιτελεί και το λειτούργημα του ψυχοπομπού, οδηγώντας τις ψυχές των νεκρών στον [[Άδης (μυθολογία)|Άδη]]. Επίσης, είναι από τους θεούς που για τις δραστηριότητες τους χρησιμοποιούν τη σκοτεινή Νύχτα και για αυτό θεωρείται πως έχει πολύ καλή σχέση με τη [[Σελήνη (μυθολογία)|Σελήνη]]. Μάλιστα, αναφέρεται ότι το βράδυ που έκλεψε τους «ιερούς βους» (ιερά βόδια) του [[Απόλλωνας|Απόλλωνα]], μόλις την τέταρτη μέρα από τη γέννησή του, η Σελήνη βγήκε δυο φορές, για να τον διευκολύνει στη μετακίνησή του από την Πιερία μέχρι τα όρη της Κυλλήνης. Σύμβολά του είναι το [[κηρύκειο]], έμβλημα των γοργόφτερων αγγελιαφόρων, και τα φτερωτά σανδάλια. Στην Εσωτερική Παράδοση, ο Ερμής συμβολίζει τον Λόγο, δηλαδή, το σύνολο όλων των διανοιών στο Σύμπαν ή σε κάποιο από τα υποσυστήματα του.

Όπως είναι γνωστό, από την πτολεμαϊκή περίοδο η πόλη της [[Αρχαία Αλεξάνδρεια|Αλεξανδρείας]] στην [[Αρχαία Αίγυπτος|Αίγυπτο]] καθίσταται ένα από τα πιο ξακουστά πνευματικά κέντρα της εποχής, στην οποία συναντώνται και αναμιγνύονται όλα τα φιλοσοφικά ρεύματα. ήδη παλαιότερα, όμως, από τότε που οι Έλληνες ήρθαν σε επαφή με τον αιγυπτιακό πολιτισμό και τη θρησκεία του, επήλθε μια ταύτιση του ελληνικού Ερμή και του αιγυπτιακού [[Θωθ]], καθώς διαπίστωσαν ότι υπήρχαν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ των δυο θεοτήτων. Ωστόσο, κατά την πτολεμαϊκή, τη ρωμαϊκή περίοδο και τους πρώιμους χριστιανικούς αιώνες διαμορφώθηκε μια νέα αρχετυπική μορφή, η οποία δεν ήταν ξεκάθαρα κάποια από τις δύο μορφές, αλλά αποτελούσε ένα συνδυασμό των χαρακτηριστικών των δύο, διανθισμένων, ενδεχομένως, με επιδράσεις από την ιουδαϊκή παράδοση.

[[Αρχείο:AGMA Tête d'Hermès.jpg|thumb|259x259px|Ερμοκεφαλή από ερμαϊκή στήλη. Μουσείο Αγοράς|εναλλ.=|αριστερά]]ΤοΤον 2ο αιώνα π.Χ., ο ιουδαίοςΙουδαίος μυθιστοριογράφος [[Αρτάπανος]] έγραψε μια αφήγηση της ζωής του Μωυσή, στην οποία τον ταύτιζε με τον Ερμή, δηλαδή, τον Θωθ, θεωρώντας πως εισήγαγε στους Αιγύπτιους τα πλοία, τις μηχανές, τα όπλα, τη [[Φιλοσοφίαφιλοσοφία]] κ.λ.πλπ.. Τον θεωρεί, επίσης, επινοητή των ιερογλυφικών.

Οι [[Στωικισμός|Στωικοί φιλόσοφοι]] απέδωσαν στον Ερμή έναν ακόμα κεντρικότερο ρόλο στη θεολογία τους, θεωρώντας τον ως Λόγο-Δημιουργό, επηρεασμένοι, προφανώς, από την αιγυπτιακή αποδοχή του Θωθ ως δημιουργού. Εκείνο, όμως, που γίνεται εμφανές, είναι ότι η ανάμειξη της αιγυπτιακής με την ελληνική [[θεολογία]], σε συνδυασμό με την [[ελληνιστική φιλοσοφία]], παρήγαγε ένα σύνολο μεγαλύτερο από τα μέρη του, μια θεότητα που πήρε τη θέση της ανάμεσα στους θεούς του ρωμαϊκού πανθέου. Παρ' όλο που στην αρχή οι Ρωμαίοι, σαφώς επηρεασμένοι από το αρχαιοελληνικό πάνθεο, εκρωμάισαν τις ελληνικές θεότητες, στη συνέχεια, η αιγυπτιακή επίδραση είχε ως αρχικό αποτέλεσμα την ταύτιση του Ερμή ([[Λατινική γλώσσα|Λατ.]] Mercurius) με τον Θωθ, χωρίς, και πάλι,να μένουν εκεί. Απέδωσαν μια μυθολογική ερμηνεία της παρουσίας του Ερμή στην Aίγυπτο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο [[Κικέρων]] απαρίθμησε τουλάχιστον πέντε πρόσωπα που διεκδικούσαν το όνομα Ερμής. Από αυτά, το τρίτο ήταν ο γνωστός Ερμής, καρπός της ένωσης του Δία με τη Μαία, ενώ το πέμπτο, που λατρεύτηκε από το λαό του [[Φενεός|Φενεού]], λέγεται ότι σκότωσε το φύλακα των κοπαδιών του Απόλλωνα, τον Άργο, και για να αποφύγει τις συνέπειες κατέφυγε στην Αίγυπτο. Αυτός, σύμφωνα με τον Κικέρωνα, είναι που δίδαξε στους Αιγύπτιους τους νόμους τους και το αλφάβητό τους, «είναι εκείνος που οι Αιγύπτιοι αποκαλούν Θωθ».

ΣτηνΣτη Θελημιτική Θρησκεία, ο Ερμής είναι άγιος της Γνωστικής Καθολικής Εκκλησίας.

== Η επιγραφή του Πύργου Μπόλλινγκεν==

Τα δύο αυτά τεταρτημόρια σχετίζονται με "τον αλχημιστικό «Ιερό Γάμο». Στο κέντρο, στον μικρότερο κύκλο, βρίσκεται ο μικρός [[Τελεσφόρος]].

== Παραπομπές ==

== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==