Μελέτη σειράς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι μελέτες σειράς (και οι μελέτες παρατήρησης γενικότερα) διαφέρουν από τις κλινικές δοκιμές στο ότι δεν καθορίζει ο ερευνητής τον παράγοντα έκθεσης, την επέμβαση ή την θεραπεία που θα λαμβάνουν οι συμμετέχοντες των ομάδων σύγκρισης.<ref name="cohort-bmj"/> Παράγοντες ελέγχου (προστατευτικοί ή επιβαρυντικοί) καταγράφονται ως χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων. Τα αποτελέσματα της στατιστικής ανάλυσης σταθμίζονται βάσει των παραγόντων αυτών. Ο παράγοντας έκθεσης και οι παράγοντες ελέγχου καταγράφονται στην αρχή της μελέτης σειράς και οι συμμετέχοντες παρακολουθούνται για κάποιο χρονικό διάστημα για να καταγραφεί ο ρυθμός επίπτωσης της υπό μελέτη έκβασης. Χρησιμοποιούνται [[Παλινδρόμηση (στατιστική)|μοντέλα παλινδρόμησης]] για να αξιολογηθεί ο βαθμός στον οποίο ο παράγοντας έκθεσης συμβάλλει στην επίπτωση της έκβασης (νόσου), ενώ λαμβάνονται υπόψη άλλοι εμπλεκόμενοι παράγοντες. Οι κλινικές δοκιμές, και ειδικά οι [[ΤυχαιοποιημένηΕλεγχόμενη κλινικήτυχαιοποιημένη δοκιμή|διπλά τυφλές, τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές]], γενικά θεωρούνται ανώτερη μεθοδολογία στην ιεραρχία των μελετών, εφόσον επιτρέπουν τον μέγιστο έλεγχο των παραγόντων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα, ενώ η τυφλότητα και η τυχαιοποίηση μειώνουν τον κίνδυνο συστηματικών σφαλμάτων. Επίσης, με τον τρόπο αυτό, ελαχιστοποιείται η επιρροή γνωστών και άγνωστων [[Συγχυτικός παράγοντας|συγχυτικών παραγόντων]].<ref name="cohort-bmj"/>